دنز ءُ مُجاں چہ گپتگیں تئی یات انگت منی بے تاہیریں زرد ءَ پشکپتگ انت .ہمے یات انت کہ منا ھبر کنگ،جیڑگ ءُ برے برے گریوگ ھم پرمائین انت . لوگ ءِ دروازگ بہ بیت یا دریگ ہر نیمگہ چم کپنت گشئے کہ تئی یاتانی اَکس انت پشکپتگ انت. اے اکس ھبر کننت ءُ منی دل گُشیت ھمے گپاں گوشدار،من کہ اے گپاں گوشداراں گڈا بس یک مُلوری یے، بیتواری یے ءُ ابیتکی یے منی اندر ءَ جاہ کنت۔ ہمے مُلوری پدا من ءَ ہما جہان ءَ بارت کہ یک زمانگے من ءُ تو ھور بیتگ انت گپ جتگ ،کسہ کتگ، کسہانی تہا ہما کسّہ انگت منا یات اِنت کہ تو آورتگ اَت. اے کسہ ءِ تہا یک کارست یے بیتگ کہ آہی ءَ مدام آگاہی ءَ واب دیستگ. یک آزاتیں جہانے ءِ واب۔ ھما جہان ءَ ہر کسی واب پورا بہ بنت کس درتہ پچ مہ بیت، کس ھمشام ءَ مہ وپسیت ،کس بےلوگ مہ بیت، کسی لوگ آس دھیگ مہ بنت کسی باندات ءِ چراگ آوار جنگ مہ بنت, کس وتی چمانی نورانی شوھاز ءَ روڈانی سرا درمئیت ،کسی لوگ پچگرگ مہ بیت ءُ آہ درانڈیھ کنگ مہ بیت، ہر کس وتی زند ءَ وشہال بہ بیت.ھمے وابانی معنا کنگ ءِ واستہ کارست مدام جنزگ ءَ بیتگ جنگی جاورہالانی تہا ترس ءُ بیم ءِ تہا ھم درکپتگ سنگت یکجاہ کتگ انت ءُ آیانی رہشونی کتگ ئے، پدا ہما کارے دیما بُرتگنت کہ ہمے کارست ءِ ھمبلے ءِ شہادت ءَ پد اوشت ءِ آماچ بیتگاں. سنگت شنگ ءُ شانگ بیتگ انت ءُ یک ترس یے شہرے دمکاں ودی بیتگ۔ کارست ءَ ہمے ترس پروش داتگ ءُ دیما جنزاتگ. ھما شہر ءَ کہ مُرگے ءَ بال کتگ گڈا ریاست سرپد بیتگ ھمے ہالاتانی تہا ھم کارست جنزگ ءَ بیتگ کارست ءِ دل ءَ اے ترس نہ بیتگ کہ من گرگ باں، جنگ باں.
اے کارست مدام وتی منزل ءِ شوھاز ءَ برے گوریچ ءِ سردیں شپاں گوں چادرے ءَ بَبُّرانی چیرا وپتگ،برے کوہ مرادءِ زیارت ءِ منجار بیتگ برے آپسرءِ کولواہی بازارءِ دمکاں تبد ءُچاھڑاں جہلاد بیتگ،ءُ برے ھما ابیتکیں کمرہ ءِ تہا گوں کتاباں دلگوش بیتگ۔ھمے کمرہ ءِ تہا مدام یک پِشّی یے کارست ءِ پانپاہ بیتگ۔ کارست ءِ وجود سرجم ءَ مہر یے بیتگ .ھمے مہر بیتگ کہ پِشّی ھم کارست ءِ شیداہی جوڈ بیتگ. من تئی روان داتگیں کارست ءِ کتاب ءِ سرا پشی ءِ اَکس دیستاں گڈا من ترکی جنین ای نبشتہ کار اویا بیدرے گدار “جلاوطن بلیاں “آنی ترانگاں کپت انت .اویا بیدر اے گداءِ تہا ھما درانڈیھ بیتگیں پشیانی زبان ءَ سوشلسٹ تحریک ءِ ناکامی ءَ رند ھما کامریڈانی جاورھالانی سرا گپ جنت کہ وتی وتن ءَ چہ درانڈیھ کنگ بیتگاں. من مدام مسکرا کتگ کہ اگاں من نبشتہ کارے بیتین انت گڈا تئ ءُ پشی ءِ سرا گدارے الم نبشتہ کت تئی پسہ مدام ھمے یکیں بیتگ کہ پشی ھم زانت کہ من ءُ کارست گلام انت پمیشکہ دوہیں مہروان انت تو اگاں نبشتہ کنئے گڈا گلامی ءِ سرا نبشتہ بکن زلم ءِ ھلاپ ءَ سامراج ءِ چیرگپتگیں پندلانی سرا نبشتہ بکن
تلار تی اے کارست ءَ کدی ھم گلہ نہ کتگ بس کار کتگ ئے
ابید یک سمو دروریں کاڈے ءِ گلہ، کہ کارستءِ باپشت ءَ دروگ بستگ ئے کہ کارست منی وابانی مستوکلی اِنت ،منی دشتار انت پدا اے سمو وتی وابانی دنیاء تہ ءَ گار بیت تو منا گُشت کہ کارست ءِ واستہ سمو ءَ شوھاز کن بُگش کہ زندگیں کارستانی پُشتہ دروگ چیا بَستگَُُ؟ منی کارست بس زمین ءِ شیداہی انت تلار جان تئی شہادت ءَ چہ پد اے کسہ ءِ کارست ءِ سپر ھم ھلاس بوت گڈا من زانت کہ اے کسہ ءِ اسل کارست تی جند بیتگ پرچا کہ تئ جتاہی ءَ پد یکرندے پدا ترس ھمے شہرءِ دمکانی تہا رستگ۔۔ یکرندے پدا سنگت شنگ ءُ شانگ انت یکرندے پدا کیچ ءِ دمک مجاں اندیم انت۔۔۔ یکرندے پدا کیچ ءِ دیوالانی رنگ لگشتگ انت ءُ آجوہی ء پلہ مرزی ءِ نبشتہ ایں نعرہ گندگ نہ بنت ۔۔۔ یکرندے پدا کیچ ءِ چنالانی ارساں کیچکور ھمدپ انت۔۔۔۔ یکرندے پدا کوہ مراد ءَ چوگانے بدل موتک الہان انت.۔۔۔یکرندے پدا زندگی ٹارچر سیلانی تہا درد سگگ ءَ انت.۔۔
نی مردم چے بگشیت کہ لوگ ءِ سرا نشتگیں مرگ منا واب ءَ نیلیت.۔
نی کسہ ھمیش انت کہ ابیتکیانی موسم ءَ تہناہی گیش بوھان انت بلے کسہ آسر نہ انت۔۔۔کسہ آسر نہ بیت۔۔۔ کسہ آسر کنگی ھم نہ انت۔۔۔. کسہ ساچ دگہ کسہ ئےساچیت دگہ یک تلار ءِ وڈیں کارستے ودی بیت اے تہاریں شپ کُٹیت ۔۔چراگ پدا روک کنگ بنت۔۔۔۔ پدا کتابانی دنیا بیت۔۔۔۔ پدا کیچ ءِ دمک بنت۔۔۔ سیاست بیت۔۔۔ ترس ءِ ھاکمی ھلاس بیت۔۔۔ پدا تلار جان ءِ ابیتکیں کمرہ بیت۔۔۔ پشی بیت۔۔۔۔پدا کیچ ءِ چنالانی سرا آجوہی ءِ کپوتے کوکو کنت ۔۔۔۔پدا کوہ ءِ مرادءِ زیارت ءَ بیست ءُ ھپت ءِ شپ ءَ چوگان بیت۔۔۔۔ پدا سمو پہ دابے سمبیت وتا تلار ءِ دشتار نامینیت ءُ بانوری ءِ واباں گندیت
(ھلاس)
