ھمگام بلوچی
بلوچ ءِ مھمان داری ، پندل سازانی روبائی کنئگ ، مرچیگیں مئے جاور ، چُک چینی ، زبان ءُ زمین ءُ راج ءِ سرا ایردستی برجاہ اِنت ۔
زندگیں مردے نبشتہ کنئگ ءِ ھاٹیگے ھم ھست بَلے گُنگ اِنت
تیماداریں بَلے گپ کہ منا کئیت واجہ ءِ پاد ھمراہ داری ءَ یلہ کن اَنت تُرس نہ اِنت گُڑا چی اِنت ؟
وانگ ءُ زانگ ءِ ھُبّ ءَ داریت بَلے اِیردستی ءِ لھتیں پندلانی آماچ اِنت لاچار اِنت
چیزے روچ اِنت کہ یونیورسٹی آف بلوچستان ءِ نودربرانی سرا یک نوکیں بْیمّے دؤر دئیگ بوتگ چوش مئے رواجانی ھلاپ اِنت یک ٹوھیں چکّاسے پہ مئے گیرت ءَ چاکر ءِ بَچّ اِدا بیگواھ اِنت زانت ءُ زانشت ءِ ھاترا ھزارآں جیڑاھانی گیش ءُ گیواری ءَ رند ما یک تلّوئے ءَ سر بہ ئیں اِدا ھم مارا ھمے سرپد کنئگ بیت شُما چیر دست اِت
راج کہ گُلام کنئگ بیت گُڑا دُرستاں پیش چہ آئی ءَ آئی ءِ دیمروئی ءِ زانشت پَچ گِرگ ءِ جُھد کنئگ بیت وھد ءِ بدل بوؤکیں روانک مئے دیم ءَ اِنت ءُ بلوچ راج ءِ بے وسی ۔ تلاگ گپتگیں رمگ کہ چیزئے لَبّ وتی ذرد ءِ بیپار ءَ کنئگ ءَ اَنت وتی براتانی پادان وت تپر جنان اَنت ۔ مارا ھزار رند جیڑگی اِنت بِید ءِ چہ زانت ءَ مارا دگہ کس دیم ءَ بُرت ءُ تئی زانت ءَ کس ترا چے پَچ گیپت نہ کنت ۔ ھمے زانت ءُ زانشت ءِ ھاترا مئے نودربر کہ آھاں ھزار پند بُرّ اِتگ ءُ بُرگ ءَ اَنت آ وتی لوٹانی ھاترا ھمے چکّاس ءَ گوزگ ءَ اَنت کہ کْرن آں بوت کنت یک اِیردستیں راج ئے ءِ سر ءَ گوستگ ۔ اِے بلوچستان ءِ ھاک اِنت اِے ھاک ءَ سباہ ءِ وڑیں ھَستی ودّی کُرتگ داں ھمے ھاک ءَ وتی تنگوئیں سر اِش داتگ ۔ مرچی ھر ھما مردم سباہ اِنت کہ وتی لوٹانی ھاترا توار چِست کنت ءُ رژن ءِ کندیل ءَ گیمُرگ نئیلیت ھما کہ مَڑاہ مِرّ ایت پہ لَجّ ءُ ننگ مِرّیت ھما اِنت نواب اکبر خان بُگٹی ۔ شال ءِ سارت کشّیں گوات تئی ڈَبرّ ءَ چو زُوم ءِ ڈنگّ ءَ پمیشکہ پُترّیت آ ترا چے ھمے اوست ءَ داریت بگندے مرچی نہ باندا ترا ھمے گُمان بیت من چو تْرندانک ءُ تورناک آں پرچہ ؟ تئی جَزبگانی گُمان ترا جوان تاں کماش سر دئیگی ئے ءِ لھتیں پِیلّو پیوست ایں درد مُدام چہ واب ءَ پمیشکہ جاہ سِْرینیت کہ تئی ھونانی ءُ جان ءِ رَگّ رَگّ ءَ گیرت ءِ شِیرّ مان ۔ اِے تھنا تئی پُژدر اَت ءُ گْوست ءَ بیا دمانے سئیل کنیں تئی ھمے دمان ءَ کہ تو دیمروئی کُتگ یا نہ بس دو وال شلوار ءَ چے ھپت وال تئی دیمروئی ءِ مُزّ اِنت دگہ دُمبُل کشّی ءُ ھچ ! تو منی پروش ءِ دُمب ءَ بُو من تئی تو من ءَ بُھتام بند ءُ من ترا پِٹّ ءُ لانت ۔ باید وا ھمیش اَت تو منی کلّی وتی بَڈّ ءَ بستیں ءُ من تئی گرزبند وتی کوار ءَ ۔ نہ تو شگالی اِتے نہ منی گیرت پادمال اَت نہ منی گھارانی سرا کَس ئے ءَ دست چِست کُتگ اَت ۔
!
یک سرے شست ءُ یک سرے پنجاہ
دُرست ھمے باگار ءَ کُت اَنت یکجاہ
!
ھمے کہ مُرتگ اَنت گوں درآمداں کُشت ءُ کوش نہ بوتگ اَنت اِے پہ باگارئے ءَ مُرتگ اَنت آ ھم برات گوں براتاں وتکوش بوتگ اَنت گپ کہ برات ءَ کئیت مئے زھرگ زوت پاد کئیت ءُ ما گیرتی مرد بہ اِیں ۔ اگاں چاکر ءِ شئر ءَ من بہ ترینّاں ھم ردّ بوت نہ کنت کہ ” ما چاکر ءِ اولادیں پہ وتی برات ءِ گْورجیگ ءَ یا وتی ھونانی وت تِنگّگ ءَ ”دگہ راستی ھمیش اِنت ما تِرس آماچیں مھلوکیں و نیزگار ءُ تنگدستانی سرا وتی بھادری ءَ درنگازیں ۔
ذِرّ پھازیں ھمل کلمتی ءِ پَدریچ دانکہ وتی پیروک ءِ پُژدر ءَ مہ زانت آئی ءَ را لیاکت ءُ جِناہ پونجا ءِ بَچّ ءِ بھادری ءِ دروگیں درس دئیگ بہ بیت پدا اِے ھم مہ زانت کہ منی سرا مستریں بدماش ھمے بوتگ اَنت آ الّم کشمیر کشمیر کنت بَلّے جسٹس فور ھانی بلوچ ءُ شبیر بلوچ کُت نہ کنت ۔ مارا چہ سیکیولرسٹی (secularist) ءَ چہ بُرّگ ءُ ایکسٹریمسٹی (extremist) ءِ ھَڈّ بندی ءِ پندل ءَ ھوار کنئگ انچوش کہ بلوچ ءَ را پنجابی توار پِرّ جنئگ اِنت ۔ من ءَ بکش تئی پھمگ گوں من ءَ انچو گَران اِنت چوش کہ مُور ءَ پِیلّ ءِ نزوری ۔
چوش مہ بیت کہ پدا آؤکیں پدریچ مئے گورانی سرا بئیت ءُ ھمے بُگش اِیت تو دو پوستیں انسانے بوتگے تو ھما وھدا ھمے تُرسّ ءَ ھچ نہ گُشتگ کہ من زندگ بہ باں ءُ مئے گھارانی سْریگ ما شال ءَ دُور کنئگ بوتگ اَنت
من ترا گُشئگ لوٹاں ءُ وتی ذرد ءِ مَردکّ ءَ کہ من ءَ بَکش تئی پھمگ گوں من گران اِنت
