ما پاتو ءِ چْکیں
ندکار: دل جان بلوچ
ہمگام: آزمانک
پاتو وتی بازار ءِ اولی جنین ات کہ آئی ءَ چک نیست اَت۔ پاتو واجہ دلمراد ءِ اولی لوگی ات۔ پاتو ءَ ابید دگہ جنینے ہم واجہ دلمراد ءَ است ات کہ آئی ءَ چک است ات۔ چونا ءَ واجہ دلمراد ءُ پاتو ءِ سور ءَ پنچ سال گوستگ ات، بلے آئی ءَ چک نہ بوت گڑا بازار ءِ درستیںُ مردماں گوشت کہ پاتو سنٹے، چک آورت نہ کنت ءُ دومی نیمگا واجہ دلمراد پہ چک ءَ مدام کونڈک دئیگ ءَ ات۔ پمیشکا پہ چک ءِ ہاترا واجہ ءَ دگہ سورے کت۔ پاتو وتی مات ءِ یکیں چْک ات۔ پاتو ءَ پد آئی ءِ مات ماہاتون دومی چْک ءِ سرا بیران بوت۔ پمیشکا بازار ءِ درستیں مردم پاتو ءَ شوم ءُ بد بھت لیکھ اِت ءُ پاتو ءِ نام بازار ءِ درستیں مردماں پاتو شوم ایر کت۔ میتگ ءَ ہرکس ءَ کہ پاتو ءَ شوم ءِ نام ءَ توار کْت گڑا پاتو ءَ کس کِمار نہ کت۔ پرچا کہ پاتو سرپد ات من شومے نیاں۔ پاتو ءَ مْدام گشگ بوت کہ بے چْک ءَ زندگی ہچ وش نہ انت بَلے تو چوں زندگ ئے؟ گڑا پاتوُ ءَ گوں نرمیں توار ءَ درائینتگ ات ءُ گشتگ ات اے بازار ءِ درستیں چْک منی چْک اَنت۔ من ءَ اے زندگی گوں وتی چکاں سک دوست بیت۔
پاتو مدام وتی کڈک ءِ تہا ایوک ات۔ ہما کڈک کہ واجہ دلمراد ءَ وتی دومی جنین ءِ گرگ ءَ پد کمو دْور ءُ گستا پہ پاتو ءَ بستگ ات۔ سارتیں موسم وہدے بندات بوت انت گڑا اے موسم ءَ وتی ہمراہی ءَ ہور ہم گون بوتگ ات۔ وہدے بازار ءَ ہور بوتگ ات گڑا بازار ءِ درستیں مردم گلا بال بوتگ اتنت۔ بَلے ہورا پاتو گمیگ کتگ ات پرچا کہ آئی ءِ کڈک ءَ ہوراں مْدام رتکگ ات۔ ہور ءَ پاتو وتی کڈک ءِ تہا ہنچو تر بوتگ ات گشئے زاناں آ ڈن ءَ ہور ءِ سرا اوشتوک بوتگ۔ بَلے پاتو ءَ کدی ہم نہ گوشتگ کہ ہور وش نہ انت۔ یک شپے جمبر سک گرندگ ءَ ات ءْ ہور ہم ترند ترند ءَ گوارگ ءَ ات۔ گڑا پاتو سرجمیں شپ ءَ واب نہ کپت۔ یکے گرندانی توار ءُ دومی ہور ءَ پاتو ءِ کڈک ءِ ریچگ۔ پاتو وتی کڈک ءِ کنڈکے ءَ نشتگ اتءُ جیڑگ ءَ ات کہ اے چے اسرارے ہر وہد کہ شپ ءَ ہور بیت گڑا بسی ءِ نام ءَ نہ زانت۔ گڑا آئی ءَ ہور ءِ ہلاسیءُ روچ ءِ ٹک ءِ ودار کتگ ات۔ انچو کہ ہور ءُ گرندانی توار سست بوت۔ گڑا پاتو ءَ وتی چم پہ واب ءَ نز آورت انت کہ وپسیں۔ بَلے ہمے دمان ءَ بازار ءَ کوکارے چست بوت۔ پاتو ءَ کہ کوکار ءِ توار اش کت انچو پہ تچانی ءَ ڈن ءَ در اتک گڑا دیست ئے کہ فوج ءَ سرجمیں بازار انگر کتگ ءُ یک پہ یک ءَ لوگانی مردماں ڈن ءَ کشگ ءُ لٹ ءُ کْٹ کنگ ءَ انت۔ پاتو سہتے ءَ ھبکہ بوت ءُ آ ہچ سرپد بوہگ ءَ نہ ات کہ چے بوہگ ءَ انت۔ بَلے ہمے سہت ءَ آئی ءَ کڈک ءَ بوتگیں طوفان ءِ یات اتک ءُ جیڑگ ءَ ات کہ ہر وہد ءَ گرند ءُ گروک بیت گڑا طوفان الم بیت۔ بَلے اے رند ءَ طوفان ءَ آپ ءِ جاہ ءَ وڑ وڑیں مردم آؤرتگ ات۔ پاتو ءِ بازار ءِ لوگ ماندارگ ءُ آئی ءِ میتگ ءِ مردم برگ بوھگ ءَ اتنت۔ فوجی گوں تپنگاں بازار ءِ مردماں گوں گپ کنگ ءَ اتنت پاتو ءَ ہوار سرجمیں بازار آیانی زبان ءَ سرپد بوھگ ءَ نہ ات کہ آ چے گشگ ءَ اتنت۔ بازار ءِ پیر ءُ کماش درست آیاں مْچ کتگ ات ءُ آیاں لٹ ءُ کْٹ کنگ ءَ اتنت۔ پاتو ءَ چم چست کت ءُ لوگانی نیمگا چار ات تہ دیست ئے لوگ ماندارگ بوھگ ءَ انت ءُ بازار ءِ درستیں جنیناں چادر دیما مانپوشتگ ءُ گریوگ ءَ انت۔ پاتو ءِ دل ءَ گشت کہ بروئیں ہما نیمگا مردماں بچاریں بَلے انچو مزن بوٹ والایے آئی ءِ دیما مانتر ات۔ آئی ءِ گندگ ءَ گوں پاتو وتی چم جہل کت انت ءُ انچو تک ءُ نْک بوت۔ ہمے بوٹ والا ءَ گوں پاتو ءَ یک ءُ دو رند ءَ گپ جت بَلے پاتو چو ھشکیں بنڈ ءَ اوشتات ءُ ہچ ئے نہ گشت۔ پرچہ کہ پاتو آئی ءِ زبان ءَ سرپد بوہگ ءَ نہ ات کہ آ چے گشگ ءَ ات۔ ہمے بوٹ والا کڈک ءِ نزینک ءَ اتک ءُ کڈکے گوں ساماناں مان داشت۔ پاتو گریوگ ءَ ات ءُ پہ بے وسی وتی مانداشتگیں کڈک ءَ چارگ ءَ ات۔ فوجیاں بازار ءِ درستیں کسان ءُ مزنیں مردین گاڈیاں سوار کت ءُ دیم پہ وتی کیمپاں رہادگ بیت اَنت ءُ بازار ءِ پشکپتگیں زالبول بس ہمے گاڈیاں چارگ ءُ گریوگ ءَ اتاں۔ انچو گمان بوت کہ فوجیاں درستانی ارواہ گوں وت برتگ اَنت۔ کس وتی جاہ ءَ سْرگ ءَ ہم نہ ات۔
بلے دیمی کڈو ءَ چہ زالبولے گوں سْہریں گشان ءَ پیداک ات۔ کمو نزینک بوہگ ءَ پد مردماں پجہ آؤرت کہ اے پاتو انت۔ گڑا درستیں مردم وتی وتی وڑا رہادگ بوت اَنت۔ پاتو ساہتے ڈن ءَ اوشتات بَلے پدا کِشک ءِ نیمگا رہادگ بوت۔ اے ہمے کشک اَت کہ کمو ساری ہمدا فوجیانی گاڈی گوستگ اتنت ءُ سک دیر ہم نہ گوستگ ات پرچا کہ گاڈیانی دھوت انگت راہ ءِ سرا زاھر ات انت۔ گلسمین ءِ کستریں جنک مہناز ءَ دیست کہ پاتو دیم پہ ہما کشک ءَ رہادگ انت۔ گل سمین واجہ دلمراد ءِ دومی لوگی ات۔ گڑا آئی ءَ کوکار کرت الّے اماں! بچار شْومیں پاتو گاڈیانی رندا کپتگ ءُ روگ ءَ انت۔ گڑا گلسمین چَک ترینت تہ دیست ئے پاتو روگ ءَ اِنت۔ گلسمین ءَ کوکار کت ” او پاتو بوشت کْجا روگ ءَ ئے؟” گلسمین ءِ کوکار کہ پاتو ءِ گوشاں کپت گڑا پاتو کمو اوشتات۔ گلسمین ءُ مہناز پاتو ءِ نزینک ءَ اتک انت ءُ پاتو جست کُت ُ”شوم تو کْجا روگ ءَ ئے؟” پاتو ءَ وتی سر چست کت ءُ چم گوں گلسمین ءُ مہناز ءَ کْت انت ءُ گشت۔ ُ”من وتی پت ءِ براتانی رند ءَ رؤگ ءَ آں۔” مہناز ءَ وتی کسانیں چم نز کْت انت۔ بَلے گلسمین ءِ چم سٹ اتگ اتنت ءُ پدا گشتے ” شوم ترا! ” “آ منی مرد ءُ منی چک بوتگ انت۔ پاتو سہتے ھاموش بوت ءُ گوں نرمیں توار ءَ گشت ئے ۔من وتی درستیں چْکانی آرگ ءَ رؤگ ءَ آں۔ گلسمین اے پسہ ءَ رند شونز ءُ سہر تر اِت ءُ گوں ترندیں توار ءَ گشت ئے ۔ “کْجام چْک؟ کئی چْک؟ شومیں پاتو ترا وَ چک ءِ جند نیست”۔ پاتو ءِ جان لرزگ ءَ لگ ات ءُ گشت ئے “اے بازار ءِ درستیں چْک منی چک اَنت ءُ ھبر دار مروچی ءَ پد من ءَ مہ گش کہ ترا چْک نیست۔ “پاتو ہمے گشگ ءَ پد رہادگ بوت۔ گلسمین گوں مہناز ءَ اوشتاگ ات ءُ پاتو ءِ گاماں چارگ ءَ ات۔ انچو گلسمین ءَ گوں مہناز ءَ گشت “بروئیں لوگ ءَ پاتو ءَ سوچ گنوکے۔” بَلے مہناز ءَ ہچ نہ گشت گلسمین ءَ کمو چار ات تہ مہناز ہم پاتو ءِ رند پداں جنزان انت ءُ کشک گپتگ ءُ روگ ءَ انت۔ گلسمین ءَ کہ مہناز دیست گڑا کوکار کْت “او مہناز او مہناز بوشت۔ ” بَلے مہناز گلسمین ءَ کِمار نہ کت ءُ تچان ات گوں پاتوءَ۔ بازیں کوکار ءَ گلسمین ءِ نْک ھشک بوت ءُ بے توار بوت۔ بازار ءِ مردماں گلسمین ءِ توار ھش کت ءُ گلسمین ءِ نیمگا اتکاں۔ بازار ءِ مردمانی رسگ ءَ گوں پاتو ءُ مہناز کوہ ءَ اندیم بوت ءُ گار بوت اَنت۔ آیاں ہچ نہ دیست پمیشکا گلسمینءَ جْست اِش کْت کہ چے بوتگ؟ گلسمین ءَ گوں تستگیں گالوار ءَ پسہ دات کہ پاتوئیں شوم ءَ گشتگ کہ من رواں وتی چکاں کاراں۔ مہناز ہم پاتو ءِ رندا شتگ گوں۔ بازار ءِ درستیں مردماں دپ یک کْت ءُ ” گشت پریشان مہ بو اِے انوں واتر کاینت۔” گلسمین ءَ گشت پاتو ءَ اولی رند انت کہ وتی ترندیں گالور ءَ گوں گشتگ کہ بازار ءِ درستیں مردم منی چْک انت۔
ہمے گپاں گوں درستیں جنین گوں وت ءَ ھلوت
کنان بوت اَنت گلسمین اش دست ءَ گپت ءُ دیم پہ بازار ءَ رہادگ بوت اَنت۔بازیں وہدے گوست بَلے پاتوءُ مہناز ءِ ہمراہی ءَ بیگواہیں مردمانی ہچ ھال ءُ اھوال نیاتک۔ پدا بازار ءَ ہمے گپ شنگ بوت کہ اے نوں مرتگ انت ۔ دیم ءِ بازار ءَ ھال شنگ بوت کہ پاتو وتی چْکانی شوہاز ءَ مزنیں شہر ءَ شتگ، ہمے وڑا روچے یک گپے بازار ءَ ترگ ءَ ات۔ ہمے وڑا بازار ءِ مردماں پہ ودار دمبرت ءُ درست وتی کاراں گوں مشکول بوت اَنت۔ یک بیگاہے ءَ مساپرے لوگانی پشت ءَ گوزگ ءَ ات کہ آئی ءَ دیست لہتیں گونڈو لیب ءَ اِنت۔ مساپر ءَ گونڈو جُست کت اَنت کہ شما کئی چْک اِت۔ “درستیں گونڈواں دپ یکیں کْت ءُ گشت۔ “ما پاتو ءِ چکیں”۔
