ھما نزوریاں کہ بلوچ وت ماں وت ءَ ناتپاک بھر ءُ بانگ کُتگ یا کہ گلام باجو جوڑ کُتگ آ ھرابیانی دارگ ءَ دژمنانی سنگت وتی پُلیں سران ندر کنگ ءَ اَنت پد ءَ دوبر وتی آجوئی یے گِرگ ءِ ھاتر ءَ اے گپ ءَ ھچ شک نیست بلوچ ءِ زمین پچ گپتگ پہ زور نہ کہ وش دِلی مُدام ھما بے اکلیں بلوچانی دست ءَ پھل بکن اِت باز ءَ درد بیت کہ بلوچ بے اکل نہ اِنت من بے اکل اد ءَ ھما بلوچ ءَ گُشگ ءَ اوں پہ کسانیں مرات لالچ ءَ دو کلدار ءَ وتی زمین ءَ گوں دژمن ءَ زنجیر سیمھاردار کنان اِنت وت ءَ را وت کُبل کنان اِنت گوں دری راجان ایشی ءَ من اکل مندی بگُش آں منی وتی بے اکلی بیت برات برات ءَ را زانت دری نزانت ءِ تو دست وت کارے دری لشکر ءَ وتی برات ءَ کوشارینے یا کہ وت نشانے کن ءِ درآمد نزانت ءِ وتی کوپگ ءَ وت جِتا کن ءِ ایش بے اکلی یے نہ اِنت چی اِت ؟
اُشترے دُوزی پہ کین کینزی نہ بیت ۔
گلامی ھرابیں سِلیں بیماری اِت ھَما را کہ زانت پھم بہ بیت چاگرد کہ بیمار بیت تو بیماری ءَ پدر کن تاں بیماری مہ گیپت لوگ ءَ لوگ ءَ تاں بیمار ھم بزان اَنت مارا کُجام وائریساں بیمار کُرتگ بیماریانی سبب بیماریانی تالاں کنوک ایش ساپ ساپ زاھر کنگی اَنت تاں آ دگہ مھلوک وت ءَ دور بدار ایت چہ ایش رنگ ءِ بے اکلاں کہ وتی مھلوک ءَ را وت بیمار کنگ لوٹ اَنت ۔
ما وتی نیزوریاں چیر اندار بکنیں کہ مھلوک گند دنت نیزوریاں دل رنج نہ اُمیت بنت ایش گپ ءَ من اتپاک نَہ کنی من گُش آں ھرچ نیزوری یے بیت آ ساپ ساپ پدر کنگی اِنت۔
بلوچ ءِ تہ ءَ زانتکار ھم است آ وت ءَ رکّین اَنت چہ دژمنی ھرباھاں ھمیش گپے چیر دَیگ ءَ باز ھرابی ودی کُتگ باز جاھاں جِتا جِتائیں رنگاں ۔
مسال درور مسترینے کہ ردی کنت دومی جھل ءِ کستریں ھچ ءِ نہ گُش ایت واجہ اِنت من ھمیش سر پد باں تو آئی ردی ءَ گُشت نہ کن ئے تو گلامے یے ایش رسپکٹ اھترامے نہ اِنت کہ مستر اِنت ھر کار ءَ رد بکنت ھچ مہ گُش ایش گلامی یے۔
انو دُنیا وانگ ءَ اِنت زانتکار اِنت پھم ایت گپ چہ دپ ءَ در کئیت دیمے مردم زانت ایش گپ ءَ پہ پائدگ ءَ کَنگ ءَ اِنت پہ تاوان ءَ۔
مرچی کُل سر پد بے بنت کہ ھر شھید چہ وتی شھیدی ءَ پیسر کُلو دنت وت ءَ یک بکن اِت ادارھی دروشم ءُ بالاد ءَ وتی کاراں دیم ءَ باراں کن اِت تاں آئوکیں نسل ءَ ارزانی بہ بیت برابری بہ بیت بلوچستان مزنیں زمینے ھر پگر ءِ مردم است ما بگندیں یک جاھے یے بلوچے کار ھراب بکنت کُل بلوچانی نام ھراب گِرگ بیت ۔
بلے چو نہ اِنت بلوچ ءَ دردوار ھم است پنچ لنکُک برابر نہ اَنت۔
بلوچ ءِ ھونان راہ نشان داتگ اَنت بلوچ چُک زانت اگاں کسے کارے ھراب کنت چہ وتی بے اکلی ءَ نادانی ءَ وتی تاوان نُکس دیگ بے اکلی یے وشیں کارے ھراب کنگ بے اکلی یے وتی گلام کنگ بے اکلی یے وتی دژمن ءِ ھمراھی وتی برات ءِ کُشگ بے اکلی یے درآمدے کارے ارزان کنگ بے اکلی یے۔
ایش نبشتہ پہ ھماھاں اَنت کہ ھکیکت ءَ بے اکلی کنگ ءَ اَنت وتی زمین ءَ گیش گلام کنگ ءَ اَنت وتی مردمان بھا کنگ ءَ اَنت وتی برات کوشی یا گیش کنگ ءَ اَنت پگر بکن اَنت ترک بکن اَنت مکن اَنت چوشیں کار دژمن ءِ کاراں ارزان۔
شھیدانی ھوناں راہ پیش داشتگ چمان وتی پچ بکن اَنت۔
مرچیگیں جنگ ءَ بلوچ ءِ رھتگیں ھونانی کُربانی ءَ باز ءِ چم پچ کُتگ اَنت۔ نبشتہ کار: سنگت اکبر بلوچ
