نبشتہ کار: سلیمان بلوچ
ھمگام بلوچی
نیم روچ ات حمل ءُ میران کاپر ءِ چیرا نشتگ ات انت
حمل او حمل حیاتان ءَ حمل توار پِر کُت ۔
پسّانی واستا کَاہ رُتگ؟
حیاتان ءَ جُست کُت۔
انّاں، سُھبی من ءَ ناکو مھراب ءَ پُگانی رندا دیم دات
رندا گرم بوت من بیگاہ ءَ رواں۔ حمل ءَ پسّہ دات
حیاتان: ناکو مھراب پھک ءَ گنوک انت ،نوں اے گرم ءَ لِچ کاری بیت،مِستری ءَ بہ دنت ئِے، زرّے دیگ مرگ انت ایشاں۔
ناکو مھراب دھکان ءِ آئی ءَ دگِہ چُک نیست،نو مُلک ھم آ پیم کِشار نیارنت، زر کُجا چی کاریت۔حمل ءَ گشُت
حیاتان: مرچاں سک ھم جواب انت دو کتاب ونتگ مستری ءُ کستری ءَ شموشتگ ئے۔بیگاہ ءَ کہ مُلک ءَ روئے سئے سر پِیش بُر گوں،ھلکاپیں سرّے کن ،باندا وَاڈ ءَ پِر چنّاں
شر لالا، حمل ءَ گشُت
حمل ءَ جیڑیت کہ مرچی پدا لیب ءَ روگ نہ بیت۔
ایندگہ روچ ءَ حمل داں گراونڈ ءَ رس ات لیب ءِ ھلاسی ءَ پنچ منٹ بچُوک بیت انچوکہ میچ ھلاس بیت دلوش تچان ءَ کیت حمل ءِ کرّا ءُ گُش ایت
اڈے ترا چون انت، من و پریشان بوتگ آں ،باریں مرد ءَ چی بوت بیگواہ انت، نا بازارا گِندگ نہ بہ ئے ،نمبر تئی بند انت ءُ زی چاکر ءَ گُشت، تو سئے روچ انت کتابجاہ ءَ ھم نیتکگ ئے
حمل ءَ گوں دلگرانی ءَ گُشت،چی بہ گُش آں یار ھما انت کہ جَھلّی ءَ سولر پُروشتگ بیٹری ءَ ھچ چارج نہ کنت موبائل بے چارج ءَ بند انت لیب ءَ و بہ یتکین ئے
دلوش ءَ گوں زھر ءَ گُشت۔
حمل: لالا حیاتان چو پوجی ءَ سرا کپتگ گُش ایت لیب مئے واستا نہ انت، مارا لیب ءَ چی داتگ ھمروچ نوکیں ھُنرے سازیت برے پسانی واڈ پُرشتگ برے کاپرے کمبا بچ اتگ۔
بژن انت یار، لیب اگاں مئے واستا نہ انت بلے کتابجاہ ءَ بُہ شتین ئے، دلوش ءَ گُشت۔
کتابجاہ! کتابجاہ کُج انت یار ھمے کاپرُک ءِ شم انچو پچ انت مردم پنچ منٹ ءَ نشت نہ کنت ھید ءَ جانشود بیت، راہ ءِ سرا انت برے ٹریکٹرے گوز ایت مرچاں واز پر انت ءُ ایشانی دل ءِ واز ءِ آواز امنچو برُز بیت سواب گیش بنت ءُ برے اُستاد دلیپ ءِ زمباد کُمار سانو ءِ کنُسرٹ ءِ درور انت ھمیشی ءِ پجیگ ءَ اسُتاد دلیپ ھم کُمار انت گوں،نہ گُش ایت ادِا آوازے کمو کمتر بہ کناں
دلوش: ھاھاھا اُستاد دلیپ چوں زانت کہ واجہ حمل ءَ ناکو مھراب ءِ پیمازانی کاپر وتی کتابجاہ جوڑ کُتگ
شرّیں گیشیں گپ مہ کن لیب چون بوت، حمل ءَ دلوش ءِ گپ پروشت
دلوش: مرچی پنچُمی میچ انت ،ما پد ماں پد برگ بوتگ آں، ڈفینڈر(defender) تھنا رفیق انت کدی بِچار ٹوئے سستگ آں،کدی گُشیت لیب کُت نہ کنیں نوکی چہ کار ءَ اتکگ آں
رفیق ءَ و میار نیست،سجھیں روچ ھِشت جنت،کونڈ ئے تچگ ءَ چوں کَلّ انت بلے میران؟ حمل ءَ جُست کُت۔
میران، تو سھی نہ ئے مردم گُش انت میران شُتگ سنگتانی کرّا
دلوش ءَ گُشت
حمل ھمے گپ ءَ گوں ابّکہ بوت آ رؤگ ئے واستا پاد اتک دلوش ءَ گُشت، بیا رواں لوگ ءَ آپ ءُ چاھے بور
انا یار سلامت بات ئے لالا ءَ گُشتگ ات زوت واتر کن جاگھے دیم دنت من ءَ
حمل ءَ گُشت
ھاھاھا،ترا تئی لالا پہ کار کُش ایت انوں زاناں کُجا زندگ آں
حمل ءَ دلپدردی گُشت
حمل دیم پہ لوگ ءَ رھادگ بوت آ سجھیں راہ ءَ جیڑگ ءَ ات میران چوں آ و وانندگ ءُ سمجھداریں نوجوانے میتگ ءِ ھمُک مردم میران ءَ آئی ءِ الم ءُ زانت ئے وجہ ءَ پجّا کار انت۔ حمل دل ءَ چہ وش ات ھم کہ مئے میتگ ءَ انگت چُشیں مردم ھست انت کہ سنگتانی ھمراھداری ءَ بہ کن انت
اسلام وعلیکم ، حمل لوگ ءَ رس ات ءُ گُشت ئے
بیا واجہ بیا ترا چوناھا وانگی نہ بوتگ نوں کہ ادا ئے و گنتر تئی کلاساں پنچ روچ انت کہ آن لائن بؤگ ءَ انت تو چی کُتگ؟
حیاتان ءَ پہ شِگانی گُشت۔ منی کلاس ، ترا کیا گُشتگ؟
الطاف ءِ کستریں برات اتکگ ات مُلک ءَ ھمائی ءَ نام گِیپت،حیاتان ءَ پسّہ دات جاوید وت وا پلیٹے ءِ واھند انت۔آئی ءِ کرّا 24/7 انٹرنیٹ ءُ بجلی ھست،من کُجا چہ نیٹ بیاراں، ادا نا بجلی ھست ءُ نا کہ الکاپیں نیٹ ورک ھست۔
لالا ھرکس چو جاوید ءَ بھتاور نہ انت
حمل ءَ گُشت
بس انت نوں ، بُرو وتی لاڈُکیں گُھار ءَ سرپد کن ھوش ءِ شُتگ مرچاں زُبان ءِ رودنتگ ئِےحیاتان ءَ گُشت
حیاتان ءِ گپ آں چہ گُھار ءِ سرا آئی ءِ زھری پدر ات، حمل ءَ دگہ گپ نہ کُت شُت گُھار ءِ کرّ ءَ ، آئی ءَ انچو کہ برات دیست، امبازانی کُت ءُ گریوگ ءَ لگ ات
پیسرا بگُش ،تو چیا گریوگ ءَ ئے
لالا ءَ چی گُشتگ زاناں حمل ءَ جُست کُت سدو ءَ ھسکارگ آں گوں گُشت
لالا گُشیت سدو نو مزن انت میٹرک ءِ کُتگ سور بہ کنت
سور بکن؟
کئی گوما لالا ءَ چی بوتگ حمل ءَ ھیرانی ءَ گوں گُشت۔
مسلم ءِ گوما اے ھم گُشت ئے مسلم تئی ناکوزتک انت لاھکیں بچکے دبئی ءَ کار ءَ انت تو گل بہ ئے تئی زند آیانی کّرا وشھالی ءَ گوں گوز ایت۔
تو چی پیسلہ کُتگ زاناں؟
سدو ءِ گپاں رند حمل ءَ جُست کت۔ سدو ءَ پسّہ دات سمی،ماھل ءُ شاری رؤگ ءَ انت وانگ ءَ ،من ھم کالج ءَ داخلہ زورگ لوٹاں۔
گڑُا، اے و شرّیں پیسلھے تو بُرو گوں، لالا ءَ من وت سرپد کناں ءُ منین آں، چوناھا ترا چہ من مستر آں پیسرا بلّے تئی نِشار کیت،چو کے منی گُداں شُودیت حمل ءَ کندان ءَ گُشت۔ تئی مات سدو ءَ حمل چنُڈک ءِ پاتک ءُ گُشت۔
روچ برکتی ءِ نیمگ ءَ روان ات حمل لوگ ءِ پیژگا ءَ تھت ءِ سرا نشتگ ات ءُ کتاب وانگ ءَ ات
ھمد ءَ لالا ھیاتان ترا وانگ ءَ کلّ ایت کتابجاہ ءَ میا تو چاکر ءَ گوں رسگ ءَ گُشت
حمل :چی بہ کناں یار، ناکو مھراب ءِ کاپرُک شپ ءَ وا نشھیانی بُنجل انت، روچ ءَ گرم انت، پدا اسُتاد علی ءِ ٹریکٹر ءِ واز ،چرس ،تریاک ءُ شیشہ ءِ بو ،ھیراناں بواناں ،جند ءَ بِہ سمبالاں
گپے سرپدے من، ساجد، رضوان ءُ شریف ذی شُت آں واجہ ھمزہ ءِ کرّ ءَ چاکر ءَ گّشت واجہ ءَ چی گُشت گُڑا، حمل ءَ جُست کُت
چاکر ءَ گوں دلگرانی ءَ پسّہ دات، یار واجہ ءَ مارا دلپُروش کُت
من و زانت اے انچُش کنت ،بلے چی گُشت ئے حمل ءَ جُست کُت
چاکر: گُشت اے کوٹی سرکار ءَ منی زمین ءِ سرا بستگ ءُ من اے میتگ ءِ مستر ءُ واجہ اوں من ءَ کس ءَ نہ گُشتگ کہ اے جاگہ پہ کتابجاہ ءَ دیگ بوتگ، اے کوٹی ءُ اے زمین منی انت، راج ءِ نہ انت، ایشاں دگہ کاگد ءُ خط ھم نیست شُما اگاں لوٹ ات گُڑا زر بیار ات بُزورت ئے کاگد من وت جوڈ کنائیناں
ھمیش اِنت نا من ترا پیسرا گُشتگ ات اد ءِ مردُم ھچ کُمک نہ کن انت
حمل ءَ پہ بژن گُشت
چاکر شُت رؤگ ءَ پیسر آئی ءَ حمل شِگان جت کہ تو لگُوریں ءُ دلپروشیں مردمے ئے۔
حمل پدا وانگ ءَ ات،بلے آئی ءِ سجھیں ھیال گوں میران ءَ ات آ جیڑگ ءَ ات کہ میران پرچا شُت آئی ءَ گیشتر کار بس پہ چاگرد ءَ شری ءَ ات انت مردم الم ءِ راہ ءَ آرگی اِت انت آ چہ واب ءَ پاد کنگی اِت انت مئے چاگرد کہ چہ توک ءَ وروک ءَ وارتگ سلکاری ءُ بد کاری ءَ چی رکینگی ات
حمل ءَ بار بار ءَ میران ءِ ھما گپ یاد آھگ ءَ ات انت کہ میران ءَ آئی ءِ گوما گُڈ سری مُلاکات ءَ کُتگ ات انت ءُ آ دل ءَ چہ میران ءِ سرا سک باز ناز کنگ ءَ ات
میران کہ حمل ءَ گوں آکری رندا آئی ءِ کاپر ءِ چیرا نشتگ ات ءُ گپ ءَ ات، میران ءَ گُشتگ ات، ” یار حمل ، میتگ دیر انت کہ ویران انت، جاور ،موسم پہ کِشار ءُ مردم دوھیناں نہ گیگ انت ھمُک روچ گّش ئے چہ گوستگیں روچ ءَ گرم تر انت ءُ شپ گیشتر تھار انت، نوں میتگ ءَ ماہ ءِ چاردہ ھم تھاری ءَ انگیر کُتگ۔ انچو سما بیت ، گُش ئے اناگہ ءَ یکی ءَ میتگ ءِ مردُمانی ذھن ھیک (hack) کُت انت
حمل، او حمل
لالا ھیاتان گُش ایت بیا پسانی بندجاہ آں شر کن سدو ءِ آواز ءَ گوں حمل گُڈ ایت۔
