لیو ٹالسٹای / کریم بلوچ
یک مردم دوستے لوٹت که مردمانی هزمت ءَ باز بکنت . همینچو که آئی ءِ واک و دزرس انت . پگری کت و چارتی و گوشتی که مهمانجاهے په مردماں بندیت و آ هم هنچیں جاهے که مردم گیشتر انت . په ورگ ءَ پهک همائی ءِ مهمان به بنت . تاں آئی ءِ هیر مردم ءَ به رسیت و لاپ اش سیر به بیت .
هَیر ، مهمانجاهی بَست . جوانیں و آرامیں کوٹی گوں جوانیں ندارگاں بندگ و تیار بوت انت ، جوان و زیبدار اش سینگارت ، و زیب اش دات ، همبار ، دیوان جاه ، بهاری وگوں آرامی ءِ سرجمیں آسرات سرجم اتنت . هر دابیں نیوگ و ورگ هم پُرّ ات . داب دابین شربت و آپ ، چاه و هر چی تیار ات . کوٹیانی تهت و بوپ هم بے درور اتنت . دیوالاں جوانیں و زیبداریں کاگد لچینگ بوتگ اتنت . هر چیز په بازیں مردمے سرجم بیتگ ات .
اے چیزانی سرجمی ءَ چه رند ، مرد وتی مهمانجاه ءِ سرجمیں چیزاں و آهانی چون کارمرزی ءَ هم نبشت و مان بیگ ءِ دروازگ ءِ سرا لچینت انت تاں سرجم اش بگند انت و بزان انت . کاگد ءِ سرا نبشتگ ات که اے مهمانجاه ءَ هر کس آتک کنت و تاں وهدے که به لوٹیت هم ، اداں بیت کنت . هر ورگے که دلی به کشیت و هر چینچو که وارت ، به وارت . چه مهمانجاه ءِ سرجمیں ورد و وراک ، گد ، کوش و ایدگه چیزاں هم کار گپت کنیت و دزبندی انت که چه اداں تهنا هما چیزاں گوں وت ببر ایت که شما را هنوں پکار انت و بس . هما چیز که آهاں کار نه انت هم په مردمانی کمک ءَ همداں ایر بکن ایت ، یک و دگر ءِ کمک ءَ وتی زمه بزانیں و مهمانجاه ءِ سرجمیں چیز ءَ پیش چه روگ ، وتی جاه ایر بکن ایت .
گوں اے چیزانی جوڑ کنگ ، رد و بند دیگ ، و کارمرزی ءِ رهبند ءِ شون دیگ ءِ لونج کنگ ، همے نیکیں آدم چه اوداں شت .
نوں بلے چش بوت هما مردم که مهمانجاه ءَ اتک انت ، آواں چیزانی کارمرزی ءِ رهبند ءَ نه چار ات و دلگوش نه کت . و چیزانی کارمرزی ءَ گیش چه کساس و وتی دل ءِ مئیل ءَ کنان بوت انت . هچ کس ءِ هیالداری اش نه کت و هر کس جهد کناں بوت که سرجمیں چیزاں وت واهندی به کنت . هما چیزاں که آهاں پکار نه اتنت ، آهان اش هم برت . آهاں مال و چیزانی سرا گوں یک و دگه جنگ بوت انت . آهان اش چه یک و دگر ءِ دست ءَ چکاپت . آهان اش پروشت و تباه ءَ کت که دگرے اهاں مه زوریت . چش مهمانجاه ءِ سرجمیں چیز اش تباه و گار کرت و مهمانجاه ءَ آهر ءَ تنیگ ، شدیگ و گوهر ءَ نشت انت و وتی تبهکاریانی دلیل اش هم مهمانجاه ءِ بندوک زانت که مالی کم آرته و پر آواں پانگپاں و کارندهی ایر نه کرته و اشتگی که اوداں ، نه وشیں مرماں بیاینت . دگراں هم گوشت که کس اداں میاریگ نه انت و اے بے واجهیں مهمانجاهے که هنچو وت ودی بوته و اے هند و جاه جوانیں جاهے نه انت و جاتیگانی جاه بیته .
مئی زندمان ءَ هم ، بازین مردمے هست که زند ءِ رهبنداں که شهزانت و کته کاراں گون دل ءِ مهراں نبشتگ انت و مئی دلانی براه پیکه به بنت ، نه ونتگ و نه زاننت ، آهانی کرد و کار ، پوره همے داب انت . زنداش ، په آهانی جند ءِ دلکشی انت و بس ، نه په وتی مردم دوستیں جوڑ کنوک . چشیں مردماں ، هم وتی و هم ایدگرانی زند ءَ تباه کن انت ، و په وتی کتگیں تبهکاریاں ، پدا یک و دگر ءَ یا دگران ءَ ملامت کن انت ، هدای ءَ یا هر کس دگر ءَ گئیر چه وتی جند ءَ .
اگں مردماں بزاننت و دربر انت که آوانی نگبهتی تهنا گوں آهانی جند ءِ جهد ، لوٹ و واهگاں بندوک انت اگں مردماں وتی نیکیں و مردم دوستیں اڈ کنوک ءِ مراداں کار بستیں ، آهانی نگبهتی چه هما کچ و کساس ءَ که آهانی پگر ءِ ته انت ، هنگت گیش بوتگ ات .
 |
ReplyForward
|
