آزمانک: چراگ رژن
ہمگام بلوچی
دودا ءُ کمبر وتی میتگ ءِ تہ ءَ اولی مردم ات انت کہ آ شھر ءَ رپتگ ات انت پہ وانگ ءَ آیانی میتگ چہ شھر ءَ باز دور ءُ گِستا ات دودا ءُ کمبر ءِ میتگ ءَ چشیں روچے نیست ات کہ تیر ءُ بمبانی توار نہ بوت مدام جنگ انت دو روچ گوزیت سیمی روچ ءَ تیر ءُ بمبانی توار میتگ ءَ سرا زُور انت اے میتگ ءِ مردم بمب ءُ تیرانی تواراں انچو ھیل ءُ آدت انت میتگ ءِ مردم تو بہ دیستیناں اے گپ کس ءَ سما نہ بوت کہ اے میتگ جنگی جاوراں گیپتگ برے برے انچو بیت بمب آیانی میتگ ءِ پشت ءَ کاینت کپ انت آ بمباں کپگ چم ءِ وت گند انت بلے ھچ کِمار نہ کن انت اگاں دگہ دری مردم بئیت کہ اے پیمیں جاوراں نہ گوستگ یا اے رنگیں جاوراں دُچار نہ کپتگ آ و ھما ساھت ءَ دلترک بیت ءُ مریت ھر وھد ءَ کہ بمب ءُ ٹوپاں توار کتگ گڑا پیرزالے ءَ مدام وتی میتگ ءِ زگرانہ ءَ شُتگ ءُ دوا لوٹ اتگ کہ اللہ مئے زمین ءِ چمروکیں پاسباناں مدت بو ۔
بلے مرچی چار روچ ات بمب ءُ تیراں توار نہ کتگ ات بلے کمبر ءِ پت سک تکانسر ات پرچا کہ دو روچ ات کہ کمبر ءِ فون بند ات آئی ءَ اوپار نہ بوت آ سرگیپت دیم پہ دودا ءِ پت ءِ کرا کہ منی چُک کمبر ءُ دودا یکجاہ انت دودا بلکیں وتی پت ءِ گورا فون کنت کمبر ءِ ھم ھال ءَ سرپد بیت کمبر ءِ پت کمالان امنچک ءَ پاد اتک ءُ لوگ ءِ چوڑگ مان چکر اِت کہ آئی گوانکو ءَ نوکیں نمبرے ءَ فونے اتک کمالان ءَ فون گیپت
ھلو، واجہ تو کے ئے؟؟
کمبر ءَ پسہ دات!
ھلو، ابا من کمبراں! منی موبائل چیزے روچ بیت ھراب انت ھال کنگ نہ بوتگ اے دودا ءِ نمبر انت من زانتگ شما پریشان بئیت پمیشکا من دودا ءِ موبائل ءَ چہ ترا فونے جت، منی گوں ما اگاں ھال ءُ اھوالے کنگی بیت دودا ءَ ھال کن تئی کلوہ ءُ ھالاں من ءَ رسین ایت من چوناھا لھتیں روچ ءِ توک ءَ وت پیداکاں کہ منی چُٹی بوھگی انت پہ لھتیں روچ ءِ واستا کایاں پد ءَ واتر رواں ۔
کمالان ءَ پسہ دات، شریں ابا شر کتگ تو ھال کتگ من و دلترک بوتگاں کہ باریں چون بوت ئے ھلک ءُ ملکانی جاور وت شر نہ انت مرچی ھمیش انت سرگیپتگ ات انت دودا ءِ لوگ ءِ رؤگ ءَ اتاں بلکیں دودا وتی پت ءِ گورا ھال کنت تئی ھال ءَ من گشت بلکیں سرپد بیت ھمیش انت سرگیپتگ اتاں تو فون کت،
کمبر ءَ پت ءَ را اجازت کت ءُ گشت شریں ابا منی وانگ ءِ وھد بوھگ ءَ انت من رواں انوں ترا اجازت کناں!
آئی فون کٹ ءُ واتر بوت گس ءَ شت چیزے روچ ءَ رند کمبر چٹی کت ءُ واتر میتگ ءَ اتک لھتیں روچ ءَ ھمد ءَ پت گوں ما وتی ڈگارانی سرا شت ءُ پت ءَ را کُمک ءِ کت یک روچے اناگھی کمالان ءِ ملک ءِ راہ ءِ سرا ھمے کشک کہ مزن شھر ءَ روت کمالان ءِ ملک راہ ءُ شھر راہ ھوار انت ھمے کشک ءِ میان ءَ فوجیانی کاروان ءِ سرا بمب اُرشے بوت اِرش سبب ءَ ایدگہ روچ ءَ لشکر گساں مان ریتک بزاں ھمے روچ ءَ کمبر پت ءِ ھمراھی ءَ ملک ءَ رؤگ ءَ بیت لشکر گیپت کَمبر ءَ زَنچک ءَ چمان ءَ پٹے یے بند انت ءُ گاڈی ءِ تہ ءَ دور دے انت کمبر ءِ پت پریات کنت ءُ گش ایت منی چُک ءَ مَہ بر اِت منی چک ءَ ھچ نہ کتگ بلے کے اشکنت اے پیر مرد ءِ پریاتاں۔
ھمے پیم ءَ روچ گوزان اَت انت ماہ گوست انت سال اتک اَنت بلے کمبر ءِ ھال نیاتک آ نیمگ ءَ دودا ءِ پت ھیران ءُ پریشان ءُ بوت چیزے ماہ انت دودا ءِ نمبر بند انت ھچ ھال ءُ سوج ءِ نیست لھتیں روچ ءَ پد ھال شنگ بیت کہ گار ءُ بیگواھیں کتگیں بلوچے مزن شھر ءَ یل کنگ بوتگ نام ءِ کمبر ءِ کمالان انت کمبر ءِ پت ءَ را ھال ءَ گیپت کراہ ءُ باڑہ کت ءُ دیم پہ شھر ءَ داں گندیت منی چُک انت پت ءُ چک ءَ دست گیپت کاینت لوگ ءَ بلے آئی پت دو ءُ سئے روچ ءَ رند سما کنت منی چک نوں آ چک نہ انت پیسرا بوتگ وانگ ءُ ھیران انت سک ابیتک ءُ پریشان انت لھتیں روچ ءَ رند ءَ کمبر ءِ پت روت ڈگارانی سرا واتر کیت داں گندیت منی چک ءَ وتا سادے گٹ ءَ لوپ کتگ وتا کُشتگ ءُ یک کاگدے نبشتہ کنت ءُ جیب ءَ کنت میتگ ءِ مردم سھی بنت کہ کمالان ءِ زھگ بندی جاہ ءَ در کپگ ءَ رند وتکشی کتگ میتگ ءِ مردم وڑ وڑیں گپ کن انت یکے گش ایت گنوک بوتگ دگہ یکے گش ایت اے بیزار بوتگ مھلوک ءِ دپ ءَ نوں کے دار ایت!
دمانے ءَ رند مھلوک ءَ میت ءَ زرت انت ءُ دیم پہ کبرستان ءَ رواں مَیّت ءَ کَل کن انت داں کمالان گندیت کمبر ءِ جیب ءَ کاگدے مان انت کاگد ءَ کش ایت پہ پچ کنگ ءَ دو سیکل چہ میتگ ءِ پشتی نیمگ ءَ کیت ءُ کبرستان ءَ سر بیت مردم دبوکہ بنت کس ءَ نہ زانت کہ اے چونیں مردم انت یک دموکہ والا یے دیم ءَ دور کت کمالان ءَ گوانک جت ناکو اے کاگد ءَ من ءَ دے من چاران ئے۔
آئی کاگد پچ کُت ءُ ونت لھتیں ساھت ءَ ھاموش بوت ءُ آئی چمانی ارس دموکہ ءِ چیرا چادر ءِ تل ءَ رچگ ءَ ات انت گونڈیں دمانے ءَ رند آئی گوں گیمرتگیں گالوارے ءَ گشت شما کسے سرپد بہ بیت کمبر ءَ وتکشی کتگ گنوکے بوتگ یا زند ءَ بیزار بوتگ چش نہ انت مرچی کہ من اد ءَ شمے درمیان ءَ اوشتاتگ انت گپ ءَ آں اے ھمے کمبر دلبڈی ءُ سکینانی برورد انت کہ مرچی من شمے میان ءَ اوشتاتگاں گپ ءَ آں اے ھمائی مھروانی انت آئی ءَ مارا وتی ھاک ءِ بستار سوج داتگ, گوں زمین ءَ مھر سوج داتگ۔
(ھمے میان ءَ مردم وت ماں وتا سُک سُک کنگ ءَ بوت انت ءُ گشگ ءَ اِت انت کہ اے دودا ءِ گش ئے گالوار انت اے پکا دودا انت)
آئی پد ءَ گڈی ءَ بس ھمے گپ جت کہ کمبر ءَ وتکشی نہ کتگ بلکیں شھید کنگ بوتگ ۔
آ پد ءَ سیکل ءَ سوار بوت انت دیم پہ روچ دراتک ءَ شت انت۔
