ھمگام بلوچی نبشتانک
نبشتہ کار: چراگ رژن
آئی کہ وتی وانگ بندات کتگ اَت آئی ءَ یات نہ اَت کجام سال اَت، بلے آئی دل ءَ بازیں واھگ ءُ ارمان بستگ ات چو آ دگہ مردمانی وڑا باریں چے چے دل ءَ نہ جیڑاتگ اَت!
چه آئی میتگ ءَ دور ءَ کساس دو ساھت ءِ راہ ءَ آئی ءِ وانگجاہ ات، آ ھمودا شتگ ات وانگ ءَ اے وھدی کہ آ وانگ ءَ شتگ ات۔ آ گش ایت منی یاتءِ ردءَ پنچ ءُ شش سال امر ءَ مستر نہ بوتگ آں، چیزے سال ھمدا ونتگ، رندا آئی کماش آئی را چداں چہ کش ایت ءُ دگہ جاھے ءَ پہ وانگ ءَ رواں دنت آ وتی وانگ ھود ءَ پدا چہ اول تبکا بندات کنت چیزے سال گوزگ ءَ رند آ چودا درکپ ایت پرچا کہ ھودا کہ آ وانگ ءَ بیت شش ءَ دیم وانگ نہ بیت آ شش ءَ پاس کنت ءُ دیم پہ “ہائی اسکول” ءَ روت وتی وانگ ءَ بندات کنت سالے گوزیت آ شش ءَ چہ پاس بیت ءُ ھپت ءَ بیت۔ ھمے میان ءَ آئی ءَ وتی ماتی زبان ءِ وانگ ءِ سک ھب بیت آ گش ایت کہ وتی زبان ءَ واناں نبشتہ کناں اگاں وانگجاہ ءَ شتگ بلوچی ماھتاکے الم گوں بوتگ۔
پدا آ کسہ کنت ھمے میان ءَ بلوچ راجی جنز ءِ چست ءُ ایر بنا بنت آ وھد ءَ اے چیز گند ایت ءُ سرپد بیت چشیں جیڑھے ھست بزاں کہ مئے گلامی بلے آ وھداں چو “شعوری بنیاد” ءَ پوہ ءُ سرپد نہ بیت ھرکجا کہ رؤنت گڑا ھمے چست ءُ ایراں گند ایت راجی جنز ءُ بلوچ سرمچارانی کسہ ءُ ستا ءُ توسیپ انت۔ لھتیں وھد ءِ گوزگ ءَ رند آ گوں کُل نودربراں پیسلہ کنت کہ ما اسٹیج ءِ سرا رواں وتی راجی سوت ءَ واناں ءُ وتی راجی بیرک ءَ وتی وانگجاہ ءَ جنیں ھمے رنگ ءَ آ داں وتی راجی سوت وان انت اسٹیج ءِ سرا وتی راجی بیرک ءَ ھم جَن انت لھتیں ماہ ءَ رند گڑا آ گش ایت مارا استاداں گشتگ کہ جاور آ وڑ ءَ نہ انت شما وتی راجی سوت ءَ بوان اِت ءُ بیرک ءَ مک بہ کن ات، پوج مرچاں سک کشگ ءُ دور دیگ ءَ انت مردماں گڑا آ راجی سوت ءِ وانگ بند کنت آ گش ایت ترسے دل ءِ پتر ایت بلے اے ترس آئی ءَ پروش دات نہ کنت آئی ءَ باز جیڑگ پرمائیت آ وتی جند ءَ گوں گپ کنت وت ءَ را بازیں جست کنت۔ مارا پرچا منی راجی سوت ءِ وانگ ءَ نیل انت؟ مارا پرچا منی راجی بیرک ءِ مک کنگ ءَ مہ کن کنگ بیت؟ مارا ماتی زبان پرچا من ءَ وانگجاھاں وانینگ نہ بیت؟ گڑا آئی جستانی درستیں پسو آئی ءَ رس انت وھد ءِ ھمراھی ءَ آئی کلیں جستانی پسو ھمیش ات کہ ما گلام انت، گلامیں راج نا وتی زبان ءَ ونت کنت، نا کہ آئی ءَ جتائی پجارے بیت، ھمے چست ءُ ایراں گوں آ وتی وانگ ءِ چندے سال پہ انچو سرکاری وانگجاگاھاں گوازین ایت سال دو ھزار سیزدہ ءَ آ وتی دہ ءِ چکاس دنت گڑا پدا آ جھد کنت دست ءُ پاد جنت کہ وتی وانگ ءَ دیم براں بلے وھدے وتی گس ءِ جاور گند ایت گڑا آئی ھما واھگ کہ داشتگ انت درست چو کاگدے یے سرا نبشتگیں لبزانی پیم ءَ آپ ءَ کپت انت ءُ لگشان ءُ دور آیاں بنت آئی واھگانی سبزیں درچک گیمراں بیت آ وتی دہ ءِ چکاس ءَ پاس کنت وتی دہ ءِ چکاس ءَ پد آ وتی کاگداں شاھدرجاہ ءَ جما کنت پدا ھما بیت کہ آ شاھدرجاہ ءِ دیم نہ گندایت چون انت لھتیں سال گوزگ ءَ رند آ ھیران بیت چے بہ کناں، کجا برواں دیراں رند آ گش ایت من گوں وتی وانگجاہ ءِ استادے ءَ گوں ڈیک داتگ آ گش ایت استاد ءَ من ءَ جست کتگ تو وانگ ءَ ئے؟ چے کنگ ءَ ئے؟ آ گش ایت من گشتگ من وانگ یل کتگ ءُ نشتگ آں پدا آ کسہ کنت ھمدا منی استاد ءَ من ءَ بازیں پنت داتگ ءُ گشتگ بوان وتی وانگ ءَ یل مہ کن بیا وانگ ءَ آ کسہ کنت گش ایت آ ساھتاں من وتی استاد ءَ ھچ گشت نہ کتگ بس دپ ھو، ھو کرتگ دل ءَ گشتگ وانگ پہ بلوچ ءَ چو پھل ءِ سرات ءَ انت بلوچ پرزند گوست نہ کناں، گریبی انت، بلوچ پہ نانی چنڈے ءَ گار انت بزگ انت، نا دست رس انت، پدا آ کسہ کنت استاد ءَ من ءَ اجازت کتگ ءُ شتگ آ ھمے وڑا داں زندگی ءِ لھتیں سال پہ جیڑگ گوازین ایت کہ چونیں راھے پہ وت گچین بہ کناں پدا آ جیڑات دل ءَ ھیال کنت کہ تھنا من نیاں کہ مرچی اے جاوراں گوزگ ءَ آں بلکیں منی راج گیشتری نیم ھمے بے وانگی ءُ نابزانتی ءِ تھاریانی باھوٹ انت دگہ چنت ورنا ھست انت کہ آ چہ اے تھاری ءَ درکپگ لوٹ انت دیم پہ رژنے ءِ نیمگ ءَ جنزگ لوٹ آں، دگہ باریں چنت ورنا ءِ واھگ منی وڑا چو ھاکاں ھوار بوتگ انت، دگہ چنت ورنا باریں ھمے واھگانی پیلو کنگ ءَ وتی زندمان ببا داتگ پدا آ دل ءَ ھیال کنت ما گلامیں، گلامیں راجانی زندمان ھمے رنگ ءَ بیت دل جیڑ ایت گڑا چے کنگ بہ بیت چہ گلامی ءَ درکپگ ءَ بازیں جیڑگ ءَ رند آ پیسلہ کنت منی راہ آجوئی جنز انت من ءَ راجی جنز ءَ ھوار بوھگی انت منی گڈی راہ ھمیش انت من ءَ ھمے راہ ءَ جنزگی انت دلجم بوھگی انت ناسرجمیں واھگانی سرجم کنگ ءِ راہ منی سرڈگار ءِ آجوئی انت گڑا منی ءُ آ دگہ آؤکیں باندات ءِ بچانی واھگ چو منی وڑا ھاکاں ھوار نہ بنت
