بلوچ مسکین نابود ءُ نا زانت ات۔ سرے پر مہ بیت، کہ چی کنگی ءُ گشگی انت؛ آئی دل گشیت وتیاں دژمان ءُ بد ءُ رد پہ کنت ءُ جنجال ءَ شہ سر ءَ کمتر پہ کنت۔ بلے ہم کدر کہ اے ڈولیں ٹوکے کنت داں شرائی گیش تر جنجال ودیت۔ پدا آ جنجالانی توجیل ءَ وہداں دگرے دستے کپیت پہ بد ءُ رد ءَ۔ شمے تژن ءُ بہتام ءِ چیزاں یک ٹرول کنگ ءِ چاگردے ود اتگ۔ پیش ءَ اے ٹرولنگ ہوٹلانی دپی نندوکانی کار بوتگ انت، پریشیگی مہلوکاں گونڈواں ہوٹل ءِ ڈولیں مچیانی ریگ ءَ مکن کرتگ نونیں دوراں فیس بک ءِ خلقت انت۔
اد ءَ نوں ھانی اکرم جوڑ کنت، یک اکسے، آئی ءِ دل ءِ بہ گند ات ھمیش بنت کہ چو انچائیں اکسے ئیگ ءَ کسے آئی ءِ کار ءَ گندیت، کمے آ سوشل میڈیا ءَ مشہور بیت، چار مردم لائکے جنتے، دو مردم جوان گشیت، کسے نیک دعائی کنت ءُ شمایاں یکے گشیت بیا بی بی اے کار ءَ زوریں اگزیبیشنے کنیں۔ چیاکہ آرٹ ءِ تبلیگ ءُ نام امروزاں ھمے ڈول در آرگ بیت۔ بلے بی بی ءَ گوہے وارت کہ بلوچی ءِبنگپ ءِ تہ ءَ دستے مان جت۔
ھما نالایکیں بلوچاں دیست کہ ملکی باگ ءِ جن ءُ اے دگہ جیڑہ نوں سارت انت بیا اد ءَ ٹیمب پاسے کنیں۔ بلے اشانی ٹیمب پاس ءِ تب اجب انت کہ چار مہلوک یکجاہ بنت ءُ یک ازمکارے ءِ ازم ءِ نگد ءِ بدل ءَ کاینت آئی ءَ را دژمان دیگ بنا کن انت۔
وہدے تئی کر ءَ دگہ گپ پہ جنگ ءَ مہ بیت تو بے چاڑ بئے سر گوات گیپت ءُ دل ءَ کئیت کہ انچیں گپے بہ جنیں کہ آئی ءَ بس بہ توریت۔ چیاکہ تئی نگد ءِ کنگ ءِ سوب سوج دیگ ءُ راستین ءِ دیم ءَ آرگ نہ انت، تہنا وتی گپ ءِ منارینگ تئی نیت انت۔ اے ڈولیں تب ءُ بلوچ ءِ اے تب ءِ سر ءَ کسے وت ءَ را پاہازگ لوٹیت گراں بلوچ خان گیشکوری ءِ “بلوچی لبزانکی راجدپتر” اولی در بلوچ ءِ ھمے تب ءُ مئیل ءَ سک شوک درشان کنت۔ ھیف کہ آ مرد گشیت اے راج ھچ کہ مہ 2000 سال انت ھمے وڑ ءِ جند انت، بٹکے اوں مٹی ءُ سٹی نیتکگ۔ اشی ءَ چہ ہمے سہرا بیت کہ بلوچ کجام چاگرد ءَ پہ وت پہریزگ ءَ کامیاب بوتگ۔
اے یک پدرسری چاگردے، اے چاگرد ءِ راہبند یوک ءَ لہتیں پگری ءُ عملی ٹکے ءِ کپُنچان انت ءُ اے ٹک نہ لوٹیت کہ چشیں ھیال ءُ پگرے بہ ودیت کہ شائی اشانی پہمشت دروگ لیکگ ءُ منگ بہ بیت۔اے جاہلیں ٹک ءِ تہ ءَ ہما مہلوک اوں ھوار انت کہ زانتکاریں کواس انت، کہ ھاموش انت۔ یا آ مردینیں مڑاہ ءِ برجم دارگ ءِ سوب ءَ ھاموش انت یا اے واستہ کہ آیانی گوہ چیلک انت کہ ما نوں اے گوہ ءَ سنگے چی ءَ بجنیں ءُ وتی گداں پولنگ بکنیں۔ اے ھم کرنی ئیں بلوچی دودے، بلوچ ءَ را دانا ہر وہد ءَ چم جہل رستگ انت۔ یا شوک تریں انگریزی تہ ءَ بگش کہ بلوچ علمی ھساب conformist ات۔
منی امبری ئیں نبشتانک ہمے چی ءِ چپ ءُ راست ءَ چریت کہ ہما مہلوک زی اشاں اھدی شئیر کماتگ ءُ یکجاہ کتگ انت، اشاں شائر کلاگ کپتگ انت، بلے اے ٹرولنگ چاگرد ءِ ترس ءَ ہاموش انت دپ اش کچو کچو ءَ مچ انت، وھدے کسے گشیت بلوچ اھدی شئیر ءِ تہ ءَ برہنگی ءِ مان نیست۔ یوسف گچگی ءُ آئی ءِ شاگردیں چوٹو ھاموش بنت، گپور شاد نئیت کسے ءَ نہ گشیت کہ اھدی شائری اے ڈول نہ انت، منیر، اے آر داد، رحیم مہر، شرف شاد پلان ءُ گومان نیا انت نہ گش انت کہ ھیال ءِ درشان کنگ ءِ یک تبے است، اڈاپٹیشن ءِ وتی راہ ءُ رپک انت۔ لبزانک چوریانی ءُ ہمے پدرسریں ٹک ءِ آماچ بیت ءُ رند ءَ کہ اے ٹکی ھیال میس کشان ءَ تیوگیں لبزانک ءَ آڈہور انت، نوں دراہ سد کن انت چئے شما رد ات شئیر اے ڈول بہہ نہ بوتگ۔ امیجری اے نہ انت کہ شما دست ءَ گپتگ۔ یا ایندگہ انچیں جستانی پسو۔ شرم پکیر شات ءَ ھم نئیت کہ آئی ءِ کتاب ردیں رنگے ءَ پہ داوائے کارمرد بیگ ءَ انت ءُ آ مرد ھاموش انت۔
درساں ساری بیا اے چاریں کہ پکیر شاد ءِ کتاب میراث ءِ تہ ءَ اے واقعہ چوں کئیت ءُ رند ءَ اشی ءِ سر ءَ ھبر کنیں کہ اکسی ازمکاری ءِ تہ ءَ یا جنرل ازم ءِ تہ ءَ اڈاپٹیشن چوں کار کنت۔
” اے وہدے مہرک گوں وتی دزگہاراں ماں آپ ءِ توک ءَ سر ءِ شودگ ءَ بیت۔ گڑا آئی ءِ دزگہار جلدی جلدی وتی گداں گور ءَ کننت کہ کاروانے پیداک انت۔ بلے مہرک ءَ پہ گدانی گور ءَ کنگ ءَ وار نہ رسیت۔ نوں چاریت کہ دگی راہ نیست۔ گڑا چہ آپ ءَ در نئیت ءُ آپ ءِ توک ءَ نندیت ءُ وتی سر ءَ چنڈیت کہ آئی ءِ مود شنگ بنت۔ چہ مودانی بر ءُ دراجی ءَ دراہیں جسم ئے چیر بیت۔ آئی ءِ دزگہار اد ءُ اود ءَ ٹپنت ءُ وت ءَ چیر دینت۔ اے وھدی کاروان چہ آپ ءَ دور بیت۔ گڑا آ مہرک ءَ چہ دور ءَ گندنت ءُ ہمے لیکنت کہ آپ ءِ توک ءَ پری یے نشتگ۔
۔۔۔
“باز مردم ءِ حیال انت کہ مہرک ءَ را آئی ءِ جند ءِ برات گٹ ءَ گیپت کشیت کہ مہرک پہ شر رنگی ءَ سک ناک کپیت ءُ پہ آئی ءِ چارگ ءَ کنڈ کنڈ ءَ مردم کاینت۔ چیزےپہ جند ءِ چارگ ءُ چیزے پہ سانگ ءَ کیت کہ اے گپ آئی ءِ برات ءَ برداشت نہ بیت۔
منی نزیک ءَ چہ نظر ککنگ ءِ گپ ءَ َبرات ءِ گپ راست تر نت۔نظر ءِ گپ انچائیں گپ ءُ بہانہے کہ چہ وتی بنامی ءِ ہاتر ءَ سازگ بیت۔ “
مھرک کئے انت کہ اشاں چو نام دپ کرتگ۔ مھرک گونڈیں جنلکے، کسہ کم ءُ بیش 19می کرن ءِ گڈی نیم ئیگ ات، گراں ما گشت کنیں کہ مھرک 12 تا 15سال ءِ گونڈوئے بیت۔ چیاکہ کہ آ را دشتارے بیت انگت سور ءَ بچ اتگ ءُ بلوچ چشیں لائک نہ انت کہ جنکاں پہ کلمانٹے بل انت ءُ ھچ مہ کن انت۔ ہمے گونڈو ءِ واستہ بلائیں پازل کہ ساری ءَ چہ اشی گپڑے شئیر است کہ پہ کئے کئے یے واستہ اشی وتی ھبر ءِ برگ ءِ جہد کرتگ آ پرے گونڈ ءَ اوں وتی ھبر ءَ بارت۔ بلے ناکمیں دلے واتر بیت۔ ءُ گوالانی دپ ءَ مہرک ءِ نام ءَ، کہ جنیں زھگے، شئر ءِ چک ءَ شئیر بندیت۔ ہمیشی رندگیری ءَ ملا بوہیر گوں وتی لمپے ریشاں سٹ ایت کہ گوچکے یلا انت بل کہ منے گریں۔ حسین خان اول دمبلاں گوک ءَ کنت ءُ ہمود ءَ ساڑی بیت۔ رند ءَ اے دراہ ملا عزت ءَ انچو گوشاں جن انت کہ مھرکے گندگ ءَ ساری پہ مھرک گنوک بیت۔ اے کسہ یک کرے ءَ انت کہ بلوچ ہاس اھدی بلوچ چی کساس ءَ pedophile انت۔ بیا ملا عزت ءِ ھبر ءَ کنیں۔
ملا عزت ءِ گوماں پازل ءِ زئی ریورس سائکولوجی ئے کن انت۔ ملا ئیگ ءَ مھرک ءِ امینچو توسیپ ستاہ ءَ ئے کن انت، رند ءَ کہ آ مھرک ءَ گندیت کہ مھرک توری شررنگے مہ بوتیں پدا ہم آ گنوک بوتگ انت۔ دومی ھبر اد ءَ چہ اے در کئیت کہ مھرک ءِ شر رنگی بلوچ چاگرد ءِ زالبول ءِ objectification ءِ مستریں مثال انت۔ اشانی تہ ءَ مھرک ءَ کس نہ زانت اشاں تہنا مھرک دیستگ، ءُ پدا آ مرد و یوک ءَ دیستگینانی بیان ءَ پرائی آشک بیت۔
یک گونڈوئے، آئی ءَ را اے درائیں مہلوک انچو نام ءُ دپ کن انت کہ دور دور ءَمستیں مردین لبز ریچان ءَ سٹ انت ہمے گونڈو ءِ چارگ ءَ۔ عزت امروز ءِ ھساب ءَ باقاعدہ stalker ئے بیت۔ آئی را دراہ گش انت: ابی آ را دشتارے است، نہ منے گریں، بابی تو مال ءُ دولتے دات نہ کن ات، نہ من جما کنیں۔ عزت ءَ شاد ءِ کسہ ءِ ھساب ءَ، ‘ہاں’ کس نہ کنت۔ آ وت دل ءَ کئیت منا اشاں گشتگ کہ تو زر ءُ مال آورت نہ کن ات۔ گوادر ءَ مال یکجاہ کنگ ءَ۔ پازلے زئی بہ گند ات پشت ءَ شری ءَ کلاگے بند انت کہ پوک گوں بچکی ءَ تئی پئیمیناں اے وتی زہگاں دینت سیاہ رو کجئیگ ئے۔ چیاکہ ملاہانی یک دومی ءِ سرئے شئیراں پدر انت اے ہمے ڈولیں مردم انت۔
نوں سوال ایش انت کہ اے یکجاہ کتگیں کسہ ءِ تہ ءَ گیرتی ئیں بلوچ ءِ ہما مھرک کج انت۔ یا شما زالبول ءِ گیرت ھیمشی ءَ را گشئے!
انگت بیا ڈلگ تر کنیں جیڑہ پیش داریں:
یک گونڈیں جنیں زھگے ءِ سر ءَ پیریں ملا پازل شئر لکیت بازاراں شنگ کنت۔ بہ گند ات پازل ءَ ابید ھم بازیں پیریں لبز ریچیں جبونژ بنت کہ پہ مہرک کلاہ کاسد ءَ رند شئر لک انت۔ چو بیبگر ءِ ھما شئیریگ ءَ کہ ریشے اسپیت انت بلے گونڈیں ٹیبوریں جنکے گوں دزگہاراں گوازی ءَ گندیت کیرئے لٹ بیت۔ ءُ ھمائی سر ءَ شئیرئے بندیت۔
نوں ایشی ءَ اے ڈول بزور ات؛ فیس بک ءَ چاردہ سالی جنکے ءِ پوٹوئے شنگ بیت۔ درائیں شائر مرچیگیں ھساب ءَ منیر مومن، بسمل، ارشاد پروازی زئی بہ نند انت آئی ءِ نام ءَ بہ گر انت کہ اے اسپیت انت، اشی لنٹاں بینگ رچگ ءَ انت، چمے چوش انت، ھدا نجاز دیات گودانے پلاں ڈول انت۔ امروز ءِ بلوچے ءِ مردین ءِ مردینی جاہ جنت ھما زال ءِ جند ءَ کشیت۔ یا آ زال وت سزار بیت۔
حالانکہ اے چشیں بگند ات بلائیں ھبرے مہ بیت چیاکہ بدن ءَ را گوں غیرت ءَ ھچ سیادی نیست۔ بلے ھمائی بلک آ را شیگانی کن انت: ‘بہ مرتین ات، شر تر ات؛ ھما را نام ءُ دپ کرتگ، اللہ ترا گار ءُ گم کنات؛ شوم ءُ سیاہ روہیں چلنڈ!’۔
بہ گند ات مہرک ءَ کس ءَ نذر نہ کتگ۔ یا نذر کنگ ءِ بیان ءِ تہ ءَ ہمے اشارہ بہ بیت کہ مہلوکانی دپ ءَ یک گونڈوئے نام ءُ دپ بوت ءُ شرا نام ءُ دپی ءَ نپسیاتی بیماری ئے درے چت ءُ مرت۔ اے درگت ءَ شاد ءِ ھیال ہم ساری ما داتگ ات۔
اگاں ھانی ءِ اکس بد اخلاقی یے منگ بیگ ءَ انت، گراں پازل ءَ کپوتانی را دیگ چیا بنّامی یے نہ ات، ءُ عزت ءِ شئیر شہ کجا گیرتی عمل انت۔ ھانی ءِ مہرک و انگت ہما سہت ءِ مہرک انت کہ تننگت کاروان ءَ نہ دیستگ۔ بلے پازل و انچو بنڈارا کنت کہ ملا عزت آئی ءِ شئراں اشکنت آئی لبز رچ انت کہ منے مہ گریں و بئے نہ انت۔ ءُ نصیب پلم ءِ گوئندہ ئے پیم روت لب ءِ یکجاہ کنگ ءَ۔
ھانل جان! اشاں گوں تئی مہرک ءِ برہنگی ءَ ھچ مسئلہ نیست۔ اے واستہ کہ اے ترا پہم ات نہ کن انت ءُ پہمگ ءَ تیار ہم نہ انت۔ پدا تو نیک بہت سر اے ہم نہ گندگ ءَ ات، مہرک اشانی ساہ ءِ بدل ءُ دل ءِ کپ انت۔ مہرک مردینے ءِ یک گوچکے ءِ واستہ حوس ءِ شعر ات۔ آئی ءِ ہمک تک ءُ پہنات ءِ کسہ تہنا اے درشانی ءَ کنت کہ اے کسہ یوک ءَ ہما وہداں جائز بیت داں کہ مردینے گشگ ءَ انت ات۔ تو مھرک ءَ را انچو پہ دیم جنکے کتگ ءُ پیش داشتگ۔ انچو وتسر ات ءُ گشگ ءَ ات منی دل ءَ و مہرک کاروان ءَ ساری ءَ ساڑی انت۔ اے تئی اے ھبر ءَ ھچ کمار نہ کن انت۔ اے دراہ گیشتری مہلوک زان انت کہ بلوچی گیدی شائری اے ڈولیں برہنگیں اکساں پر انت۔ ھمک عشقی شئیرے چست بکن انت ترا جاگہ نہ جاگہے اے ڈولیں چیزے دست کپیت۔ ھبر ایش انت کہ پکٹورل رنگ ءَ اشانی مسئلہ چی انت۔
اے نزان انت کہ پینٹگ ءِ امیجری چی ات۔ اگاں کسہ ءُ اکسی ازم ءِ سیادی ءَ کسے ھچ نہ زانت گراں مصر ءِ بامردی کسہانی دیوالانی سر ءِ اکس، اجنتا ءِ گر ءُ گٹانی اکس، یونان ءُ روم ءِ بت کشی ءُ زرباری امریکہ ءِ کہنیں راجانی سنگ تراشیانی تہ ءَ اے ہنر گندگ ءَ کاینت۔ رند ءَ ڈلگ تریں رنگے ءَ کتابانی مہلوک کسہانی جندانی واستہ اکس جوڑ کنت۔ مان ء ھبرئیگ ءَ عیسائی دین ءِ تہ ءَ وہداں نا وانندگیں لس مہلوک ءِ واستہ چرچانی تہ ءِ سنگ تراشی، دیوالانی، ءُ کانچانی سر ءِ اکس اے دراہ ہمے واستہ بوتگ انت داں کہ گندوک بہ پہمیت ات اش ہما کسہاں کہ ونت اش نہ انت۔ ہمے ھساب ءَ دینی کتابانی تہ ءِ اکسانی مول ءُ مراد ہمے بوتگ۔ مسلمانانی کتاب ءِ اکس پہ لس مہلوکاں نہ بیت بلکیں پہ واجہ کاراں بیت۔ بادشاہ ءُ مہلوک پہ وت جوڑ کتگیں کتابانی تہ ءَ ہما کہ بامردانی بابت ءَ، یا راجدپتر ءِ بابت ءَ بنت آہانی اکسی رنگاں شہ ازم گراں جوڑ کنائین انت۔
رند ترا پرنٹنگ پریسے مان کئیت ءُ یورپ ءَ مہلوک کوکار ءُ جاک کنت کہ وانگ پہ ہر کس بہ بیت ءُ چاپ بوتگیں کتاب باید انت پہ ہر کس بہ بنت۔ گراں چرے کوکار ءُ جاکانی تہ ءَ – کسہ ءَ گونڈ گریں- بازیں ازمانی تب ءُ چاروک ءُ بہا زوروک مٹ بنت۔ ہمے ھساب ءَ ایران ءِ ڈولیں ملکاں واجہ کار ءُ بادشاہ ملا جوڑ بنت گراں ازمکار لس مہلوک ءِ واستہ ءَ اکس جوڑ کنگ بنا کنت۔
چریشی یک بنکی مٹی ئے اکسی ازم ءِ تہ ءَ کئیت آئی ءِ بابت ءَ اگاں شما سہی نہ ات، موٹوکاراں، آ ایش انت کہ ازمکار ءِ دل مرزی ہرچی کنت بہ کنت۔ کسے ءَ دوست بیت شر ءُ مہ بیت جہندم ءُ سیاہ مہ بیت۔
ھئیر منی موڑ داوا نہ انت پمیشکہ بیا ما شری ءَ اشی ءِ سر ءَ ھبر کنیں کہ کسہ ءَ را وھدے تو اکس ءِ تہ ءَ مٹ کنئے گراں کسہ ءِ کجام بہر ءَ زورئے اشی ءِ حکم کئی کر ءَ بوتگ ءُ کئی ءَ بہ بیت۔
شما گشئے یک مردم روچ ءُ شپ زلیل انت کسہ کاری کنت آئی ءَ کسہ ونتگ انت یک ھیالے، کسہ ئے آئی ءَ کئیت، آ کسہ ئے کنت ات یا شئیرے ءِ رنگ ءَ کاریت ات۔ بلے شہ کار ءَ ساری بئیت شمے دروازگ ءَ بہ ٹکیت پلانی تئی اجازت انت من اشی ءَ ھمے ڈول زبان ءِ تہ ءَ بیاریں۔ تو ڈئے کئے زاناں آڈال! ہمے ڈول کہ شئیر یا کسہ ھیالے ءِ شکل ءَ کئیت، آ ھیال ءِ کجام تک ءَ را چوں کسہ ءُ شئیر ءِ تہا ہما کواس کاریت آ ھمائی سر ءَ انت۔ ءُ گڈ سر ءَ ما را شئیرے دست کپیت۔ ھمے ھساب ءَ یک شئیرے کسہی رنگ ءَ انت، یا کسہ ات آئی کجام تک ءَ اکسی رنگ ءَ کسے کاریت آ ہمائی سر ءَ انت۔ اے ڈولیں ھیالی اکس اکسی ءِ ازم ءِ تہ ءَ اڈاپٹیشن ات۔ یک نوکیں ھیالے نہ ات بلے ھما ھیال کسہ ءَ چہ ازمکار وتی ھیال ءَ کسہ ءِ بابت ءَ وتی ازم ءِ زبان ءَ کنت۔ انچوش کہ سید ءَ ھانل انت، عطا ءِ مہناز ءُ بلاچ ءِ سرئے شئیر انت۔ شئیر ھساب ءَ تلمیع انت بلے تلمیع یک اڈاپٹیشن ات، چرائی برے برے اصل کسہ وتی نوکیں معنائے پہ وت چنت۔
نوں بیا مھرک ءِ کسہ ءِ ہمے سین ءِ جند ءِ سر ءَ ھبر کنیں۔ مان ء ھبرئیگ ءَ کمالان اے تیوگیں بحث ءَ متاثر بہ بیت ءُ تامرے جوڑ بہ بکنت ءُ شمئے گپانی ھسابی یک ءُ ٹک ہما واقعہ ءَ بیاریت۔گراں سین چو اے ڈول بیت:
لہتیں دزگہار انت، کور ءَ جان ءِ شودگ ءَ رینت۔ “آ وتی گوداں کیمرہ ءِ دیم ءَ کش انت”۔ اگاں چو مکن انت پدا شما گشئے کہ واقعہ جائز پیش دارگ نہ بوتگ۔ کاروان ءِ دنز دوراں چہ گندگ بنت، درائیں جنک زو زو کن انت گداں گور ءَ کن انت۔ مھرک بے سمائیں زنکے بہ گند ات، بہ بیت۔ یا کہ مورو مورو کار کنوک بیت انکیا اشتاپ کرت نہ کنت۔ ہمے سہتاں پاد کئیت آپ ءِ تہ ءَ بکے وارت۔
نوں اگاں کسے ہمے سہت ءِ پاد ءَ اھگ ءِ ھیال ءَ بہ زوریت ءُ اکسے جوڑ بہ کنت۔ شما گشگ ءَ ات کہ اے نہ جائز انت۔ نوں جست ایش انت کہ چیا؟ اے و کسہ ءِ اصل ترجمانی انت۔
ہاں شمئے دل ءَ نوڈ اکس بے راہ روی ات چیاکہ شما زالبول ءِ جسم تہنا شہوت ءِ مرکزے من اتگ۔ گراں بیا شما را یک انچیں مردمے کہ آرٹ ءَ ایچو نہ زانت بلے کم از کم نوڈ ءِ جیڑہ زانت ھمائی سر ءَ ھالے سر کنت کہ نوڈ چی ات ءُ شمئے کئیر ءِ نوڈے واستہ لٹ بوھگ ءِ جیڑہ چی ات۔
مردمی اکس ءِ جوڑ کنگ ءِ تہ اگاں تو لوٹ ات کہ راسبند بہ بئے گراں anatomy اولی شرت انت۔ اگاں تو اناٹومی مزان ات گراں تو مردمی اکسے جوڑ کت نہ کن ات۔ وہدے ازمکار وتی کارست ءَ پوشاک گور ءَ دنت داں آ پوشاک جوڑ کتگیں کارست ءِ نزوریاں اندیم کنت۔ پریشیگی اکسی ازمکاری ءِ تہ ءَ اے یک مزن شانیں بٹاکے ءِ بساتے بیت کہ کارست ءِ جوزگاں، کارست وتی جون ءِ ھساب ءَ، ازمکار ءَ انچو کہ اڈ کتگ یک ءُ ٹک پیش داشت بہ کنت۔ چوش کہ داؤد ءِ بت وھدے مایکل اینجلو ءَ جوڑ کتگ ات آئی ءِ جون آئی کار ءَ درشانیت۔ اگاں کسےداؤد ءِ اکس ءَ بگندیت ءُ آئی گوندانی پلکی بہ تپاسیت ءُ مست بہ بیت گراں یکے وا ایش بوت کنت کہ مایکل اینجلو ءَ انچو وش جوڑ کتگ کہ کسے ءِ شہوت ءِ تب یے پدر کنائینتگ۔ بزاں برہنگ داؤد نہ انت برہنگ ھما مردم انت کہ انچیں اکسے کہ آئی نیت ءُ تب دوئیں شہوت نہ انت بلے چاروکے انگت مارگ ءَ انت۔ ہمے جیڑا یک ءُ ٹک ھانی اکرم ءِ اکس ءِ تہ ءَ کئیت۔ پمیشکہ ما گشیں کہ مھرک نہ انت کہ برہنگ انت اے ھما مردم انت کہ آہاں یک12 تا 15 سالی ئیں جنکے ءِ اکس مست کنائینیت۔
یک سادگیں جستے اگاں کسے ملا عزت اے شئیر ءَ؛ گل خان نصیر وتی کتاب بلوچی عشقیہ شاعری ءِ تہ ءَ جاگہ داتگ؛ ءِ اکسے جوڑ بکنت گراں انگت ازمکار رد بیت:
من ءَ کہربا تیرے چو جتگ کاری
کادتگ تیکھ و کادی سیا ہماری
گلگل ءَ حوناں اچ دپ ءَ کاری
چہ بروتان و ترنگلیں ریشان
چہ بروتانی سرشم ءَ کائنت۔
کیگد! تئی بیک و ریش منی سیاہین
من شپے یکجا بنت تہار ماہین
اد ءَ عزت ءَ را مسئلہ نیست ات آئی ءِ ریش پریں شپے ءَ کیگدیں مھرک ءِ بیکاں ماں بہ اڑ انت۔ اے دگراناں مھرک شہ عزت ءَ گیش دوست انت، زاناں!
2
منی دل ءَ اے جائزیں ہندے، پرے گپ ءَ یک رندے پدا کہ فحش چی ات۔ ما لبزانک ءِ تہ ءَ obscenity ءُ فحش ءَ ہور کنیں۔ منی دوستی ئیں مثال منٹو ءِ ٹھنڈا گوشت انت۔ وھدے منٹو ءِ ٹھنڈا گوشت ءِ سر ءَ کیس بیت گراں فیض ءِ ڈولیں مہلوک ہم ملا جوڑ بنت۔
ٹھنڈا گوشت پرایاں فحش بوت کنت کہ آہاں مردگ گاہگ ءِ شوک انت۔ باقی اے کسہ نبشتہ کاراں وہدے اولی رند ءَ ونتگ، آہانی وتی ذاتی ھیال ٹھنڈا گوشت ءِ بابت ءَ نبشتگ انت (ہاس چاگرد ءِ رودینتگیں مردینانی): آ گوش انت کہ آہانی شہوانی تب وہدے ءَ تاں گار بوتگ۔ ہاں ما گشت کنیں ٹھنڈا گوشت یک obscene کسہ ات۔
Obscenity چی ات۔ چاگرد ءِ ہما ٹہینتگیں راہبند کہ آہانی نہ کنگ ءَ لہتیں مہلوک یا پگرے ءِ پاگواجہی ثابت بہ بیت آہاں حرام یا obscene گشگ بیت۔ چوش کہ بلغم ءِ کار دارگ ءِ بژناکیں مارشت ءَ کسے درشان بہ کنت ءُ مہلوک بہ گیشت اے دل بدے دنت، یا ساد وتی کارست ءَ گو ءِ پُنڈگ پرمائیت، یا ہمے ڈول کارستانی بے پردگی انت۔ اے دراہ obscene انت، فحش نہ انت۔
کسے ءَ را گد نیست تو آئی ءَ براہنگ پیش بدار ات، یا کسے ءِ ریپ بیگ ءَ انت تو آئی ءَ پیش بدار ات گراں ترا کارست ءِ بدل ءَ سیاہگ چارگی انت کہ چی گشگ لوٹگ انت۔ ازم ءَ را ہمک چاروک وتی وڑ ءَ مئیم کت کنت آ چاروک ءِ چم ءُ ذہنیت ءَ پیش دار انت نے کہ ازم ءُ ازمکار ءِ۔ اگاں ترا ازمکار ءِ نیت زانگی انت گراں ازمکار ءَ جست بکن۔
بلوچی لبزانک 1940 ءَ رند وتی نوکیں واجہانی تب ءِ باہوٹ بیت۔ مستریں چیز کہ لبزانکے گار کنت آ زبان ءِ درشانداب ءِ تب انت۔ بلوچی اھدی ءُ نیم اھدی دور راست ات کہ پدرسری ءِ شہم گروکیں نشون ات، گلامی ءَ پلّا مرز انت، مردم کوشی ءَ لیبے لیک انت۔ بلے بلوچی لبزانک ءِ درشانداب کنفورمسٹ رنگے بہہ نہ زور ایت۔ 1940 ءَ رند تیوگیں کالیجیٹ مان کاینت ءُ نند انت نوکیں لبزانکی گالوارے ٹہین انت۔ گیدی لبزانک ءَ چہ تہنا ہمایانی رندگیری ءُ توسیپ بیت کہ چیدگ بازی بکن انت۔ اے یک چل سال ءِ پروجیکٹ بیت کہ شائری ءَ را کہ لس مہلوکی ازمے بیت، آ را لس مہلوک ءَ چہ سند انت ءُ یک چاگرد ءَ ڈن ءِ شائرانی ٹکے جوڑین انت کہ ہما نوں گش انت کہ شائر کئے انت ءُ کئے نہ انت۔
مان ء ھبریگ ءَ بلوچ خان ءِ جنگ ءِ چندے سال ءِ تہ ءَ جنگ ءِ سر ءَ شئیر نبیسگ بیت۔ تچک ءَ تچک بیان کنگ ءَ کس ھچ مڑہ نہ کنت، ءُ سک شوک بیان بیت۔ بلے اے بلائیں شائرانی تیوگیں تب مٹیت کسے ءَ اللہ ئی ھوپے بہ گرات کہ اگاں ایچو دلاوری ءَ گوں بلوچستان ءِ پاکستان ءِ دست ءَ باہینگ ءِ سر ءَ ھبر بہ کنت۔ انگت رند ءَ ہمے تچکیں بیانیہ شئیری نزوری یے جوڑ بیت۔ ہما شئیرانی پسگ کہ “کس گبرّے پہ گاری ءَ نئیلیت” ءِ پیداوار انت، آھانی مستریں شئیر “ھچ باج نہ بارت اچ من ءَ گپتار سکندر” بنت۔ ‘امروز’ تچک ءَ تچک جوانیں شئیر ءِ بستار ءَ چہ درکنگ بیت۔ ھمے کنفورمٹی زبان ءَ را یک ملائیت ئے دنت۔ بدن ءِ آزگانی نام ءِ گرگ ہم فحش بنگپے جوڑ بیت۔ وھدے کہ اھدی شئیرانی تہ ءَ دوستدار ءِ گورانی ھبر انچو کئیت انچو کہ آئی ءِ پونز ءُ لنٹ انت۔ آ فحاشی نہ ات، آ اشکی بنگپ ءِ سر ءَ شئیر ءِ نبیسگ ءِ تب ات۔
بوہیر میروانی ءِ شئیر ات پہ وتی دوستدار ءَ:
شہگام کبگ و دراج، لڈیت در بشر
مانندِ سرود شمشاد، محبوب در حبر
بروان رچ انت بقطار، پہ شان و زیب و فر
چم کجل و خمارنت، پر کیف مستتر
بینی چو شیشہِ چین، زیبائیں لب، شکر
دپ تنک و درج و یاقوت، داندان چو سیم و زر
گل غنچہ ئنت دو پستان، اشجارِ پر ثمر
دوست انت من ءَ پری رنگ، صد جان و صد جگر
اش بابل آن، ما را نہ بیت خطر
من درد مند استوں، اچ عشقِ او بتر
یک شوکیں منظرے “بولی وال” نامیں شئیرئے گل خان نصیر مثال ءَ دنت شائرے زانگ نہ بیت:
خاوند! بیارتہمئے دوستیں مردم ءَ
ڈکھاں بہر کنوں محتاجیں دل ءَ
اتکہ نشتہ مئے چپیں پلو ءَ
انڑی ریھتہ چو گواروکیں جڑ ءَ
ترئکنت ترونگلی زانانی سر ءَ
میننت برجل ءِ نوک مہریں گور ءَ
بھرام جھکرانی ءِ شئیر ات کہ جمراں گشیت آئی ءِ دوستدار ءِ سر ءَ چوش بہ گوار ات۔
بوجہت پہ سلطانیں سر ءُ حیر ءَ
مینہت منی ءُ نرمگیں شار ءَ
در دپ ءِ ہنجیں گریھ و گیوار ءَ
دولاں گوں دکانیں گوئر ءِ ہار ءَ
بن جنہت نودان! کھل ءِ پیشدار ءَ
جام درک وتی دوستدار بابت ئَ کہ بیان کنت آ ہم انچو اے دگہ آزہانی گوماں ‘دوئیں پستاناں مسلء انار’ گشیت:
پیافیں انفنی چو تیزیں کاٹار
میانجی ءَ مں چماں چو کہ سردار
دو و موتی دھانیں تاجِ سرور
پری ئے نشتگن بر حوض کوثر
دوئیں لب لالنتی دنتانی جوہر
گلیں گفتاری پہ شیریں زبان ءَ
نہ کنت طوطی شکر لئوزی اشان ءَ
دوپستان سینہ بر مسلِ انار ءَ
ستاہاں گیشی زیب اش بیان ءَ
فدایاں من پر آ گوئمزی میان ءَ
سوپی ئیں مست ءَ را ہم چوشیں لجے گندگ ءَ نئیت کہ اود ءَ وتی دوست ءِ دکانیں گور ءِ ھبر پرچہ مہ کنت۔
ہردوئیں دست ءِ منگلی، آسیگ ءَ بلان
جیگ کھڑوئی ءَ داشتگنت دکانیں گوئران
زری نود ءِ ملک دینار میروانی ءِ شئرے ءِ منظر ات۔
آں کجام وھد بیت باتوں دچار
بہ یکدم بگیرم بوسہ ھزار
ارواہ تازہ شود آشکار
اے گیدی شئیرانی تہ ءَ بیان ءِ تب ات۔ آشک وتی دوستدار ءِ چارگ ءَ روت۔ دوستدار جنین چک انت، دگرانی جن انت، راہگوزی انت، کسے لوگ ءَ واب انت اے لوگانی تہ ءَ دور کن انت۔
بیبگر ءِ کسہے کئیت کہ آ زالے ءَ را پہ گاہگے ءِ دیگ ءَ انچو کولنج کنت کہ لوگ ءِ دپ ءَ سازی ءُ ڈہلیاں نادینیت اکھر زال بے زار بیت منیت کہ اشی مہلوک ءِ دیم ءِ آئی ءَ را بنامی سیاہی ءَ شر ءُ مردار کت۔ بلوچ نبشتہ کار آ شئیر ءَ انچو پہ کلاگ بر انت۔
3
ما تنیدا اے ھبر کت کہ شئیر یا کسہ ءِ کجام ہم بہر ءَ چہ ازمکار وتی اکسے جوڑ کت کنت۔ سوشل میڈیا والا پاٹی گشیت کہ اکس باید انت کہ شئیرانی جنداں چہ بیا انت۔ ما اے ھم چار ات کہ بلوچی ءَ گورانی نام ئِ گرگ انچائیں ھبرے بوتگ۔ بگند ءِ انگت آزات تریں بیانیہ بہ بیت پیسر تر ءَ، بلے مئے پیشی سینسر بورڈ والاہاں آ گار کنائینتگ انت۔ یا کالیجیٹ شائراں آہاں شئیر نہ من اتگ۔
دو تب ءِ شئیر است انت بلوچی اھدی شائری ءِ تہ ءَ فحش معنا ءِ نزیک ءَ کاینت، یکے ہما شئیر انت کہ شائر وتی دوستدارئیگ ءَ شپ وپت ءُ واب ءَ روت۔ اشی ءِ تہ ءَ پازل ءِ شئیرئے پہ درور کاریں کہ درپشوکیں سھیل چہ انت:
دوشی من در وھد ء سحرگاہ ءَ
رفتوں تاں مھلنج ءِ دوار جاہ ءَ
ھکمنار بیتاں گوں دوست ءُ دلخواہ ءَ
بست کتگ لال ءَ مان اول ڈاہ ءَ
ھرکجا گردئے مست ءُ گمراہ ءَ
نیست ترا پرواہ پر تی ساہ ءَ
من جواب داتگ پہ کل ءِ زیبا ءَ
زی من ءَ معجوناں وھد ءِ بیگاہ ءَ
داتگ ات چرخ ءُ آرتگ تئی جاہ ءَ
جی منی ڈیل ءِ ھمدلیں وسیاد
تو پمن شیریں من پہ تو فرھاد
خاص مناں میریں چاکر ءِ اولاد
نازان منی بالاد ءَ مہ جن شمشاد
گڈ ء چہ عیش سیت ءُ زیانی ءَ
جھ جتگ چہ تھت ءَ آکیانی ءَ
دست ماں بیکاں جت دنانی ءَ
یانصیب چپی کن فلانی ءَ
من کسانکیں دوست ءُ جانی ءَ
کپتگ ماں راہ ءَ بشبشانی ءَ
سر گسر بیت چہ دور ء فانی ءَ
اے یک فارمولا تکنیک ات اھدی شئیری کسہ کاری ءِ۔ شائر نشہ کنت وت ءَ را، روت دوستدار ءِ لوگ ءَ دور کنت، دوستدار ءَ واب پدّرہینیت، برے برے و دوستدار واب انت آ بے جست ءُ پرس وتی کاروائی ءَ جاری کنت، دوستدار شیگانے جنت، پس ءُ براساں چہ ترسینیت ات، شائر دلاوری کنت نہ من ءَ نہ ترسیت، من بلائیں ٹیرتے اوں، دوستدار پرے گپ ءَ گل بیت گاہگے دنتے۔ اے فارمولا اوٹلو ٹالو ءِ تہ ءَ کئیت، اومر ءُ ملک ناز ئیگ ءَ است انت، بیبگر ءِ شئیرانی تہ ءَ کئیت، دگہ بازیں اے ڈولیں شائرانی کر ءَ است انت۔
بلے کنگی ھبر ایش انت کہ اے فارمولا تچک ءَ تچک ءَ ترا پیشداریت کہ اے لنڈ مستیں مردینے ءِ ٹہینتگیں کسہی تب ات۔ دوستدار ءِ لوگ ءَ دور کنگ ءَ تاں گاہگ ءَ تاں ہما adrenaline rush ءِ ذکر انت آئی ءِ تہ ءَ دوستدار جند کہ آ یک بنی آدم ات ھچ مان نہ انت۔ مئے کر ءَ اھدی کسہاں کس ءَ چو چارگ ءِ توپیک نہ بیت کہ آ چنچو مردینے ءِ ذہنیت ئے ءِ پیداوار انت۔
بیبگر ءُ گراناز ءِ شئیر ہم ہمے ڈولیں کسہی تب ات:
رپتھ غاں محتاجیں دل ءُ تاڑا
سک دا دوست تھنگوین ہارا
مل ماڑی ءِ بنا بستہ
ما چڑانا بہ آسنیں میہاں
آختہ گوں محل ءِ بانخوں دیتہ
وژدلی ءَ ما تھنگوین کھٹہ
ہَو شَو ءُ ہو روش میر جنا نشتاں
بیبگر بے سور ءُ سانگ ءَ وتی دوستدارئیگ ءَ ہپت شپ ءُ ہپت ءُ روچ جل ایت۔ ءُ شہ ءُ پد نوں انگت گراناز گشیت ئے، ابی وڑے کناں کہ اے کم شرپ ما را کش انت۔ اگاں کسے سہی بہ بیت۔ نوں آ تچ انت۔
میراث کہ ہمیشانی ازلی ئیں گیرت ءِ ٹوکری انت آئی ءِ تہ ءَ کیا ءُ سدو ءِ شئیر ہم کئیت، اگاں نوں کسے اے منظر ءَ یک ءُ ٹک جوڑ بکنت:
من گوں غماں واب کپتگاں
واب ءَ کہ بست بیتگ من ءَ
گنداں کہ گنجیں بیلویں
واب انت جنک بے سنو ءَ
جیگ بتکگ ءُ جان برہنگ ءَ
درک داتگ ءُ دیم چک اتہ
پہ چکگوں آگہہ کتہ
بست بوت ءُ ہچ گشت نبوت
اومر ءُ ملک ناز ءِ شئیر ءِ تہ ءَ ہم ہمے کسہی فارمولا کار بند بیت مرد کئیت زال ءَ ساپ ساپ گشیت بئی منا گایگے بدئے، دگہ ہچ وڑ نیست:
بل من ءَ گوں یک شپے پہ وت روچ کناں
شیشمیں تہت ءَ گوں گلائیشاں ژند کناں
۔۔۔
مزنیں پیش ءُ پدے ءَ رند زال منیت:
زیر وتی گرمیں تو گور امبازاں من ءَ
لیب بکن جیگ بند ءَ منی تو گوں دل تب ءَ
تو دل ءِ تن ءَ را وتی شری ءَ بپروش
چیر بہ جن کوڑی ءَ منی زرّین ءُ بور
عین سلام ءُ عطا شاد ءِ پولکاری کتاب درین ءِ شئیر ‘بدل’ یا ہما کہ او ٹلو ٹالو ءِ نام مشہور انت آئی ءِ منظر کشی ءِ سر چیزے جوڑ کنگی بہ بیت گراں اے ائیب ءُ مئیباں کجا کنئے۔ ہمے ‘بدل’ ئِ شئیر ءِ تہ کم ءُ گیش یکیں فارمولا تہ ءَ انت کہ اشی ءُ اومر ءُ ملک ناز ءِ شئیر ءِ تہ ءَ چیدگی رنگے ءَ ڈائیلاگے بیت ءُ آ تیوگیں تچکیں ھبر انت کہ چوں اے گشیت من گوں تو کنیں ءُ چوں زال گشیت نہ من ترا اے وڑ کنگ نئیلیں۔ ہمے تیوگیں تب عزت ءُ مھرک ءِ کسہ ءِ تہ ءَ انت۔ عزت اج داریت کہ من گرینے درا مھرک ءِ مہلوک گش انت اناں۔ بلے عزت کجا ءُ منگ کجا!
اگاں اے اصلی واقعہ ات؛ عزت ءُ مھرک، اومر ءُ ملک ناز، بدل، ءُ کیشکوری، بیبگر ءِ درائیں ڈیٹ؛ گراں اشاں ءَ چہ دو چی پدر بیت۔ یکے ایش کہ آ جاہل ات انت، زال سزار بوت انت پمشکہ من ات اش، ءُ عزتے نیت بالکل ھمیش بیت بلے مھرک ءِ براتی زئی بلوچ مردینانی ھالاں سہی بنت ءُ مھرک ءَ کش انت۔ دومی اے چی زاہر بیت بلوچ مردین باقاعدہ زانی انت ءُ No means no ءِ معنا ءِ پہمگ ءَ تیار نہ انت۔ چاکر ءَ را ھانی وڑ وڑ ءَ مکن کنت آ نہ منیت، ءُ مست ءِ اوں ھال ہمیش انت۔ مئے گیرتیاں اے برتگ ءُ آزمان ءَ جاگہ داتگ انت۔
فحش شئیر ءِ دگہ رنگے یوسف گچکی ءِ پولکاری کتاب گوناپ ءِ تہ ءَ کئیت کہ زرگر حسن زئی ءِ شئیر انت۔
چاردہی مائیں دیم ءِ گوں دراں دات شروک
کونشیں سرباسک ءِ پر منی انبازاں آرتگنت
من اول مہتاپ ءِ انارک سارتیں متکگنت
(ایش اے مرد انارکاں مچگ ءَ انت، شمے استاد زانت کجیں!)
سیب سمرکندی مئے دوئیں دستاں گپتگنت
برپیں چنی ءِ دامن ءِ لئیباں بستگنت
دست و گوازی ءَ مہ وش ءِ جیگبند سستگنت
۔۔۔۔
اے بھنگے وارت ءُ بی بی تاسے ہیر گلاٹیت ءُ دوئیں مست بنت:
من کتگ زیارت جیگ کج ءِ اول درجہ ءَ
دست منی کپتگ پہ انارانی گنچہ ءَ
من سدیں پاکیں اشرپی داتنت سنجہ ءَ
نیم تئی شار ءِ نیم تئی جیگ بند ءِ بہا
نوں اے ڈولیں شئیر ءَ کسے اھدی رنگ بہ لیک ایت ءُ اکس ءَ بیاریت شما جذباتی بئے کہ بلوچاں چشیں شئیر نہ گشتگ۔ اشی ءِ تہ ءَ گاہگ ءِ یا foreplay منظر کشی است انت۔ بلے اے erotica ات، فحش یا پورنوگرافکل نہ انت۔ اشی تہ ءَ شائر وتی جند ءِ سور ءِ بابت ءَ گپ ءَ انت کہ سور ءِ شپے چوں گوازینت۔ اشی بھنگ وارتگ ات ءُ آئی ہیرانی کدہ۔ ہمے ہیر ءِ کدہ باریں چی ات۔ دوئیں مست بنت۔
ہمے تب ءِ کسہے پیر محمد کیشکوری ئیگ ءَ کئیت کہ وتی دوستدار ءِ ڈیٹے ءِ کسہ ءَ چوش کنت:
کش وتی پلیں اسر ءَ چار بنداں کتگ
اسپر ءَ پلین ءَ منی بالاد جلتگ
آ گجرات بندیں بوپ دور داتاں مہرم ءَ
آپ ئے کت مسک ریتکئے ماں بالشت ءِ سر ءَ
روک ئے کت کندیل کشت ئے جامگ چہ گورا
لال گروکے کہ کپتگ ماں ہندی نرمگاں
امن کنت کابزگی سرئے کشیت چو کوکراں
بلکیں منی دوست کیت انت گونامیری ملگاں
من جنتی باگ ئے بکشاں گوں امب ءُ نیوگاں
سینہ ءَ تہتیں گوں لیلی ءُ دکانیں گوراں
ما گشت کنیں کہ بلوچ پولکاراں پورنوگرافک اھدی شئیر جاگہ نہ داتگ انت۔ ھما کہ اصل فحش انت۔ باقی obscenity ءَ بلوچی اھدی شائری ءَ تپی لگ اتگ۔ بلوچی زبان ءِ ہمے اشکی رنگ ءُ زبردستیں جنگول، زبریں درشانداب ءَ اے کالیجیٹاں انچو سوہین انت کہ نوں کسے اگاں اے ڈول شائری بکنت آ تچک ءَ تچک ایر جنگ بیت۔ کہنیں بشیر بیدار، ماشٹر، ناز ءُ نکبہتیں جی آر ملا ءِ زبان کہ:
مہ گرّین من ءَ را تئی پد گار بنت
تئی کار ءُ پد تئی سر ءَ بار بنت
یا قاضی ءِ عاقبت یا زرنوشت ءِ درشانداب، ءُ ایندگہ اے ڈولیں شائر، اے بی ایس او ءِ چوریانی انقلاب یا نونیں آجوئی ءِ راجی جنز مہ بوتیناں ایشاناں اے کالیجیٹ شائراں دیری شہ لبزانک ءَ ماں بر اتگ ات۔ بلوچی ءِ اھدی شائری ءِ پدر سری ءَ اے دست ءَ گر انت ءُ مصلحت ءِ ھاموشیں چادری ئے ماں پوش انت۔ شہ ءُ پد ہر کسی اشاں پیش بداریت کہ دومی راہ انگت پچ انت آ گہتر انت۔ اشانی ارواہ تہ ءَ چہ بن گران کنت کہ تو کئے ات اے ڈولیں بد اخلاقی ءَ ات۔ اے کالیجیٹانی ایراد ہم ہمے پدرسری ءِ تب ءِ پیدوار ءَ ابید دگہ ہچے نہ ات۔
4
نوں بیا پینٹگ ءِ بن گپ ءُ اھدی شئیر ءِ obscenity ءَ جپت کنیں ءُ شہ سوشل میڈیا ءِ درتگ دپیں گیرتی ملاہاں جست کنیں کہ ما ترا دو اھدی شائری ءِ سئے سین دئیں پگری وردش ءِ واستا، اگاں اے دوئیں شئیرانی سئیں سین جوڑ کنگ بہ بنت گراں! آ اشاں چوں مئیم کن انت۔
یکے ہمے گیرتی ئینانی سزار ءُ باعزتیں بی بی ھانی ء آدینگ ئیگ انت ءُ دومی مہناز ئیگ انت۔ بیا مہناز ءِ سین ءَ چہ بنا کنیں۔ مہناز ءَ ردے لٹ وارتگ شہ وتی مرد ءِ دست ءَ نوں راہ سرے ءَ نشتگ داں شائر اے نکش ءَ چوش رندیت۔
مہناز ءِ کسہ اےمنظر اگاں رندگی بہ بیت ءُ کسے مہناز ءَ اے واستہ براہنگ پیش بہ داریت کہ آ مہناز ءِ لٹ وارتگیں ننگ ءَ را کہ کور ءُ مگروریں مرد ءَ روسیا کتگ ات۔ اشی ءِ تہ ءَ مہناز نہ منی دل ءَ شہداد ءِ پہر ءُ مردینی کینگ بیت کہ برہنگ بیت۔ ءُ اگاں زیمی ئیں بدن بے پچ بہ بیت یا پچینگ بہ بیت، کسے ءَ کہ شرائی شہوت چست بیت گراں آئی ءَ را سائیکلوجسٹے ءِ پکار انت۔ آئی ءِ نپسیاتی مسئلہ شر شر نہ انت۔ دلگوش!:
وہدے کہ چا دیم ءَ پدا گشت ئے
تو منی نزیک ءُ گور ءَ گوست ئے
من وتی گم کشیں دل ءِ داگاں
دست جت تئی بور ءِ سرمگیں واگاں
تو منا چار دور ءَ چکّرینتگ
کاپری پر چنڈی من ءَ داتگ
سر شکین ءَ پہ جہلگ ءَ کپتاں
حاک منی گیوار ءِ دپ ءَ رتکاں
ماں ہزار دوست ءُ دژمن ءِ توک ءَ
آہ اوں ماں غمواریں دل ءِ سوک ءَ
دوست گریونت ءُ دژمنوں کنداں
میتگ ءِ شہکاڑیں جنک گنداں
آ وتی کلانی دپ ءَ ننداں
کاگدیں لنٹاں دجاں دنتاں
گریتگیں چمے میتگ ءَ اتکاں
پر وتی چارکل ءِ تہ ءَ نشتاں
چو گنوک ءَ منی خیمہ ءَگوست ئے
چابک توپیچ دات وتی دست ءِ
گپت منی سیاہ ءُ ڈکمیں موداں
ترینت من ءَ کل ءِ ہر چہار سروگاں
جت منا بوری برستگیں چابک
لٹ پرا جونگیں لیڑواں شراں
چابک پرا تازیاں ہزاریگاں
نے کہ من ء مہناز ءِ دنانیگ ءَ
مہلب ءُ مسک ءُ امبرانیگ ءَ
گڈ ء ہما تیلانکاں من ءَ داتاں
زندگیں روچاں شر من ءَ یاتاں
تو اگاں رکش ءِ کرگ ءَ بیارئے
پر منی کٹ ءِ پادگ ءَ بندئے
چموں کور باتاں اگاں بہ چاران ئے
دستوں منڈ باتاں اگاں بہ بوجان ئے
اد ءَ نی بی بی ءَ وتی براس لوٹارینتگ انت ءُ زاہر براساں اوں باور نہ انت۔ چیاکہ وہدے مرد گشگ ءَ انت گراں مردے راست گشیت۔ اے وتی براس ءُ پس ءَ گشیت:
بیا ات منی تہت ءِ پادگ ءَ نند ات
شما اشکتگ حال ءُ زیادہ ءَ ژند ات
ماں سر ءَ پاگ ءُ ترہاں بند ات
چوڑ ءَ پہ راجانی سر ءَ چنڈ ات
تیل ءُ مندریک ءُ منجل ءَ بیار ات
رب ءِ قرآن ءَ مان سر ءَ در ات
شہداد ءَ دیوان ءِ تہ ءَ بیار ات
گڈ ءَ منی سیل ءُ نگدہاں چار ات
آرتگ انت تیل ءُ منجل لہڑانی
دورئے دات مندریک لال ءُ سہرانی
کش ات منی براتاں ہنجر سیلانی
ایردئے دست ءَ پہ حکم ءِ ربانی!
لانتک انت من سر آستینک خراسانی
دست اوں ایر دات پہ حکم ء رحمانی
اے اللہ تو وتئے دزگیر پاکیں جیگانی
کشتگ من مندریک لہڑیں تیلانی
داتوں شہداد ءَ سوز ءُ ارمانی
بلوچی اھدی شئیر ءِ مردین ءِ بیان ءِ در گیجگ ءَ گوں بازیں شئیری تب ءُ کسہ کاری ءِ راہ ہم پہمشت ءَ کاینت۔ ما اھدی کسہاں انچو وانیں گشئے اشاں شائرے ءَ نہ لک اتگ انت، اے شہ آزمان ہمے ڈول اھتگ انت۔ وہدے اد ءَ ما شائرے مان گیجاں گراں بازیں چی پدر بنت کہ کجام ھیال انت کہ آہ شہ مردین ءِ چاگر ءِ پلا مرزی ءَ کن انت۔ مان ء ھبرئیگ ءَ “تیل ءِ منجل” مھکمیں گواچنے ءِ ڈول ءَ پیشدارگ ءِ سوب یوک ءَ ایش نہ انت کہ اصل ءَ بہ گند ات ہما سہتاں انچو بوتگ۔ آ جرم ءِ یک ھاسیں تبے ءَ ھم پیشداریت ءُ شائر اے سہتاں اے چیزے آرگ ءَ ارادہ ءَ ہم پدر کنت۔ پدا ہمے تب پہ رندیاں یک راہے گشین ایت۔ اے ھبر ءَ ما مہناز ءِ کسہ ءِ دومی سین ءَ رند کاریں۔
اد ءَ اومر ءُ مہناز ءِ سور بوتگ ءُ دوئیں تہت ءِ سر ءَ انت:
تواروں پہ کاردار ءَ کتگ:
“مولد! کرمساکیں پلیت!
کل ءِ دریگ ءَ پچ بہ بکن!
شہداد ءِ راستیں نیمگ ءَ؛”
گوانکوں کتگ ہوت اومر ءَ:
“او اومری! او اومری!
گوں من بہ نند گور پہ گوری؛
بیا شیشمیں تہت ءِ سر ءَ؛
دو پہ دو ءَ لیب کنیں؛
جان برہنگ ءَ بوساں ترا؛
دستاں پہ سر باسکاں مہ جن؛
منی لولہیں گپ پرشاں۔۔۔”
۔۔۔۔
شہداد بگوشی چک جتگ؛
آ مہناز ءُ ہوتیں اومر انت؛
دو پہ دو ءَ لیب کننت
جان برہنگ ءَ بوپ ءِ سر ءَ
زاناں من اش دیست نہ باں
کڈن پہ لوڑیگ ءِ کتیں
شد ءُ پد لوڑیگ ءَ گرمیں آسنے ءَ گوں داگ دنت۔ اے گپ انگت کنگ ءَ کس تیار نہ انت کہ بلوچ اھدی لبزانک جنین وتی ھند ءَ؛ گلامانی سرئے زلماں ہم پُر انت ءُ چیر اندری گلامی ءِ منوک انت۔ مان ء ھبریگ ءَ اے کسہ ءِ تہا شہداد گلامے ءِ لاپ ءَ داگ دنت چیاکہ آ مہناز ءُ اومر ءَ گاہگ ءَ دیست نہ کنت۔ سوک ءَ وتی کتگیناں گلامے ءِ سر ءَ کشیت۔ بلے زاہر انت نوں شما ہمے گشئے آ انچیں دور بوتگ کہ گلام ءَ ہرکس انچو پیش داشتگ انت۔ آ وھداں گلام چوں جنیں آدمانی ءَ انسان نہ بوتگ انت آہانی DNA ءِ رند مٹ بوتگ۔ یا بگند ات شما وت وہدے گلام بوت ات پاکستان نوں شما را گمان بوت چئے ما شما یکیں وا!
بلے شمارا بگشئے کہ گلام ءِ سر ءَ و بیستمی کرن ءَ کل پابندی بوتگ، بلے شائرانی شئرانی تہ ءَ تاں 1950 ءِ دہک ءَ ہم گلامانی نشانی است انت کہ ھما ڈول اشاناں گلام است ءُ گل انت۔ شما گوشئے آ پیشی گال انت۔ آھانی سر ءَ ھبر نہ بیت۔ پگر کنگ ءِ ھبر ایش انت کہ شئیرانی تہ ءَ کجام گال پیشی انت ءُ کجام پیشیگاں چہ کوں موش کنان ءَ مئے کر ءَ سر بوتگ انت ءُ مئے امروز ءِ رواج جوڑ بوتگ انت۔ پدر سری پیشی چیزے نہ ات۔ شہداد ءِ کر ءَ انگت کلاشے نیست ات۔ 2011 ءَ شاہی تمپ ءَ مزن زاتے ءِ لوگ ءَ ہمے واقعہ ءِ جند بیت کہ کسے کئیت کسے ءِ لوگ ءَ مرد چپلاں شرت جوڑ کنت وتی زال ءَ کشیت۔ اومر ماہو ءِ کسہ ہم ھمے ڈول انت۔
منی دل ءَ ما را شہداد مہناز ءِ کسہ ءَ چہ ہمے سکین رستگ کہ ہر وہدے اے پریسڈنٹ اتک دیم ءَ گڑا ترا جن جنگی انت۔ ما باید انت اے بگشیں کہ جن ءِ اے وڑ کشگ ھم جائزیں بلوچی دودے۔ انچو کہ ھیالی کسہے ءِ مھرک ءِ لج ءِ بچارینگ ءِ واستہ زندگیں زالبولانی ماس ءُ گہاراں دژمان دیگ جائزیں بلوچی دود ات۔
گپ دراج شت، بیا نوں دومی شئیر ءِ سین ئے کاریں کہ اگاں اے سین اکسی ازم ءِ تہ ءَ ترینگ بہ بیت گراں شما ھما ھانی ء آدینگ کہ شائراں چوناہ ءَ براہنگ پیش داشتگ آئی ءَ براہنگ دیست کنئے۔ ءُ اے سین ھانی شئے مرید ءِ کسہ ءِ شہ رگ انت۔ ھمے سین ءِ سوب انت کہ شے “مکہ ءِ در بند ءِ کپوتاں” نازین ایت۔ اے سین بہ کش مکہ ءُ شئے ءِ سیادی گار بیت۔
تاں اتکگاں کل ءِ کش ءَ
واباں دوئیں کش مان کش ءَ (متکلم شے مرید انت ءُ اے دوئیں چاکر ءُ ھانی انت)
لوگ ءِ نوانوں کپتگ ات
تاں ماہ ءَ سہیل ءَ گوش کتگ
اوشتاگ ءُ پکروں جتگ
کاہوں چہ اپس ءَ رپتگاں
لوگ ءِ کش ءَ دور داتگاں
اپس ءَ شدگ اولہ کتگ
چاکر چہ واب ءَ بست کتگ
ھانی گلیں ناول اتگ
اپس ءَ پدا پیشکاہ بکن
پاد اتکگ ات ھانی گلیں
پشک ئے گور ءَ کرمزیں
اپس ئے پہ ڈولیں کاہ کتیں
یک ساہتے توک ءَ شتیں
(اے وڑ سئے براں شے مرید کنت۔ ما گڈی بر ءَ کاینت)
اپس ءَ پدا جلوان جتگ
چاکر چہ واب ءَ بست کتگ
ھانی پدا ناول اتگ
پر منتی بیدار کتگ
نوں دلربا ءَ جست کتگ
اپس تو مدام وت کاہ کتگ!
گشت چاکر ءَ ایش انت ہبر
کپتگ من ءَ دردے مں سر
درد کن ات جان ءُ جگر
پاد اتکگ ات ماہیں گہر
سترئے نہ پوشتگ ہم پہ زہر
برقی جتگ چونوک چہر
پاد اتکگ ات جان برہنگ ءَ
اپس ئے سے بارہ کاہ کتگ
اے کسہ رند ءَ چاکر ءِ دیوان ءَ بیت، گپ پہ زہر کنیں سر روت ءُ شئے شداں چہ مکہ ءَ در کپیت۔ نوں اے درائیں اھدی زبان ءُ درشانداب پر انت شہ چشیں سین ءُ حالتاں۔ اے شما ات، اے 40 ءَ رندی کالیجیٹیں ملاہانی زگریں بلوچی ءِ ایجاد کتگیں بیماری انت کہ چوشیں ھبر نہ سگ انت۔ اے ملک ءَ دگہ ہچ نہ، شما را کم از کم وتی وڑیں ملائیں تبے بکشاتے، کہ راست مئیم کنگ ءِ بدل یوک ہمائی ءَ چارگ لوٹ ات کہ پہ شمئے پگر ءَ سبک ءُ چماں بلی بہ بیت، چرائی ہما دروگیں مڑہ ءِ پالش بوہگ ءِ گمان بہ بیت۔ دگہ نا، نہ چشیں شئیرانی تہ ءِ منظری کشی رد انت، نہ ھانی اکرم ءِ سادہ ئیں اکس یک جیڑا ات۔
گڈی دانک یوک ءَ ہمیش انت! مہرک کئے انت زاناں! یک زالے، شایراں آئی ءِ سر ءَ کسہے لک اتگ۔ مہرک چوں بوتگ چوں نہ بوتگ آئی ءِ بابت ءَ ھمک ھبر ھیالی انت۔ چشیں مردے است کہ رم ءِ تہ ءَ تچک ءَ بہ گشیت مہرک اے ڈول بوتگ۔ آئی ءِ تاریخیت ءَ بہ منارینیت۔ کاروانیانی بیان کئے آورتگ ءُ داتگ۔ مہرک ءِ پت ءَ! منی جنک جان ءِ شودگ ءَ اشاں دیستگ یا دزگہاراں؟ مھرک ءِ بابت ءَ درائیں ھبر ھیالی انت۔ بگند ات عزت ءُ پازلی زیاں شہ وت ٹہینتگ۔ ملائی شائری ءِ تہ ءَ ھبر بندی ءِ برگ یک عشقیہ شئیر ءِ کسہ ءِ تکنیکے ھم بوت کنت۔ انچو کہ مرگانی کاسد کنگ انت۔ ھمے ڈول آیاں ھیالی مہرکے ءِ سر ءَ شئیرے لک اتگ، انچو کہ ھانی ءَ ھیالی مھرکے ءِ سر ءَ ھیالی اکسے جوڑ کتگ۔ شما را ھیالی کارستے ءِ واستہ گیرت یاد کئیت، وھدے سلامتیں استیں مردمے ءِ مات ءُ گہاراں زا دئے آ بےگیرتی شمئے چماں اندیم بیت۔