نبشتہ کار : شے مرید بلوچ
ھمگام نبشتانک
شھید بارگ جان ماں شال ءَ وانگ ءَ ات، چھٹی ءِ روچ ءَ خاران ءَ اَتکگ اَت گڑا ماراں وتی لوگ ءَ لوٹ اِت ئِے ءُ دیوان ئِے کرت۔ شھید بارگ ءِ دیوانانی بنگپ بلوچ، بلوچی زبان، بلوچ راج، بلوچ سرزمین ءُ بلوچی دود ءُ ربیدگانی سرءَ اَت، بلوچ ءِ بزگی ءُ واری ، بے شعوری ءُ بے وانگیاں سک مارگ ءَ ات، یک ائیدے ءَ منا میسج ئے کرت کہ من خاران آتگ اوں بیا دیوانے کن آں،
من آئی دیوان ءِ واستہ آئی لوگءَ ماں کلانءَ شُت ایں۔ کہ مدام مئے دیوان ءِ جاہ ات، ءُ برے برے کلان ءِ میدانی ءَ نشت ءُ دیوان کرت۔۔ اے روچ ءَ ماں کلان ءِ رونشتی نیمگ ءِ میدان ءَ شُت ایں۔ شھید بارگ جانءَ دو کتاب گون ات، یکے گل خان نصیر ءِ “تاریخ بلوچستان” ءُ دومی ” ملٹی نیشن کمپنیاں” نام اِت ئے، چہ دو کتاب ءَ یکے منا دات ئِے ءُ گشت ئِے اے کتاب ءَ سرجم ءَ بوان ءُ پدا ترا دگہ کتابے دئے آں ۔۔ من گشت دوئیں کتاب ءَ بہ دئے۔ من وانین ءُ ترا رندءَ دین اِش۔ بلے آئی ءَ گشت دومی کتاب دگہ سنگت ئے آھگ ءَ انت ھمائی واستہ اِنت ، من گل خان نصیر ءِ تاریخ بلوچستان زرت ءُ دومی کتاب پَشت کپت، ءُ پدا من ءَ دومی کتاب نہ رست۔ آ چوش بوت گل خان نصیر ءِ کتاب تاریخ بلوچستان وانگ ءَ پیسر چہ منی لاپروائی ءِ وجہ ءَ گار بوت ءُ پدا بارگ جان چہ من کمو دل گران بوت ، گشت ئے تو کتاب نہ وان ئے ءُ کتاباں گار کن ئے ، مدّتے ءَ پد من گل خان نصیر ءِ کتاب دیست ءُ من وَنت بلے پدا شھید بارگ جان چہ من سک دور شُت، آ کوہ ءَ اَت بلوچ راجی جُھد ءِ ھاترءَ تُپنگ ءِ زُرتگ اَت یک کمانڈرے ءِ ھیسیت ءَ جُھد ءَ ات ءُ من شاھدربرجاہ ءَ وانگ ءَ اِت آں۔ من اے کتاب سک باز ونت ءُ وتی دل ءَ نِندارینت کہ بارگ المّ یک روچے کئیت ءُ من آئی ءَ را کتاب ءِ بابت ءَ گُش آں کہ بلوچ راج ءِ راجدپتر چے انت ءُ گل خان چون پیش کرتگ۔ بلے منی اے واھگ انچیں واھگے بوت ءُ بزاں مروچی روچ 19 فروری یک سیاہ ءُ بُرتاپے روچے ھما وھد ءَ زانگ بوت کہ شھید بارگ ءِ شھادت ءِ ھال چوں آس ءَ شِنگ بوت، اے روچ منی زندگی ءِ تہ ءَ سکیں ھزابیں روچے ، اے روچ ءَ منی استاد ءُ منی سنگت ، بلوچ سرزمین ءِ یک دوستدارے چہ ماں جتا بوت، شھید بارگ ءِ رَوگ ءَ پد آئی ھمے کتاب منی ءُ آئی سنگتی ءِ گڈی نشانی اِنت، مدام اے کتاب ءَ تلاوت کنیں ءُ آئی یاتءَ کپ ایں، بلے انون کتاب من ونتگ ایشی ریویو گون کئے ءَ تران کنیں۔ ؟ کئے منا گوش داریت، ؟ بارگ تو کول کُتگ ات کہ کتاب ءَ بوان من پدا ایشی سرا گپ ءُ تران کن ایں۔ بارگ جان اے کتابے نہ انت۔ اے بلوچ ءِ راج دپتر اَت، من پدا زانت کہ تو من ءَ اے کتاب پرچہ دات، تو منا چہ منی راج ءَ سرپد کنگ لوٹ اِت۔
بارگ جان تو منا نوکیں پگر ءُ سوچے ءِ نیمگءَ تیلانک دات، انون من وتی راج ءَ سرپد آں، راج ءِ درداں سرپد آں۔ راجءِ راجدپتر ءَ وانگءَ آں ءُ بارگ ءِ گلزمین ءَ وانگ آں، بلے تو گشت کتاب ءَ بوان پرتو دگہ باز کتاب کاریں۔ من اے کتاب یک نہ باز بَرا ونتگ، بلے تئی کتاب ودی نہ بنت، بارگ منی کتاب کج انت ؟ تو بے وپا بوت ئے۔ من مدام تئی ءُ تئی کتابانی ودار ءَ نشتگ آں۔ منا ایمان انت یک روچے ءَ المّ کائے۔ منا سک باز کتاب پہ وانگ ءَ دئے۔
