ہمگام بلوچی نبشتانک : دنیا اللّٰه پاک ءِ جوڑ کتگیں ہما جاہ اِنت کہ وہدے جوڑ بوت گُڑا اللّٰه پاک ءَ دنیائے گیشتر زیبائی ءِ ہاترا انسان جوڑ کُت۔۔ بلے وہدے کہ انسان ءَ اِے سر زمین ءِ سرا پاد ءُ قدم اِیر کُت آئی ءَ دنیائے وشی کہ چِشت گُڑا آ انسان ءَ چے رستر جوڑ بوت۔۔۔ پولنگ ءِ چُک ءَ شِیر وارت، کچیک ءِ چُک ءَ روبا وارت، پیشی ءِ چُک ءَ کچیک وارت۔۔۔ یعنی کہ ہما زوراور تِر بِیت نِیزور ءُ بزگ ءَ وارت انت، اے دنیائے تہا ہمے وڑ انسان گوں انسان ءَ کنگ ءَ اِنت۔ بقول ءِ عَطاشاد ءِ گال : دنیا رستری جاہ ایت۔۔۔۔!
چوکہ بنی آدم دِگہ زمین ئے ءِ واؤند اِنت پرْچا کہ وہدے بنی آدم ءِ عادتاں بچاراں گُڑا ہَزاراں مرْز ءِ شِکار اِنت بارے بچار سِرْین دَرد ءُ سر دَرد دِگہ بازیں مرْز ئے اَست بنی آدم اِے مرْزانی شِکار اِنت پَدا حیال ءَ گْور کن بچار آئی ءِ گْپتارانی تہا آ سکیں وزن اَستی اِنت کہ بنی آدم اے دُگنیا ءِ مخلوق نَہ اِنت زور دیم دئیگ بوتگ اِے دُگنیا ءَ،،
زمیں چہ یک مزنیں دِگہ بازیں سہْ دار ہَم اَست اِنت بلے ءَ دؤر ءُ ہما دیم ءَ چہ بنی آدم ءُ دِگہ چیزِے بنی آدم ءَ گوں آوار کپئیت، بلے بنی آدم ءَ گوں ہم ضرور نہ اِنت نَہ درست گوں بنی آدم ءَ ہچ وڑیں سیادی ءُ رِشتہ نیست اِنت
اگاں بنی آدم اِے زمیں ءِ بوتین اَت گُڑا آ ھِجبر اے مرْزانی آماچ نہ بوتگ اَت دْرور ءَ چو اِے وَڑ ءَ بہ زور آں اگاں حیوان اَست اِنت ہمے سر زمین ءِ سرا آباد اَنت حیوان پرْچیا اِے مرْزانی آماچ نَہ بَنت،، بنی آدم بارے یَک مرْزِ ءِ آماچ اِنت برْے یک دردے ءِ نیمون ءَ کَنت ۔ برے گوں پادانی دَرد آں اِدِا چہ اِے گپّاں اِے زانگ بِیت کہ بنی آدم دِگہ درامدیں سر زمین ئے ءِ واجہ بوتگ آئیارا کُجام باریں یک ٹویں آسرے یا غلطی اے بوتگ کہ بنی آدم ءِ دستاں چہ بوتگ کہ آئی ءَ سزا ءِ واستہ حیوانانی دُگنیا ءَ روان دئیگ بوتگ!
مرچی ءُ باندات ءِ کِسّہ ءُ انوگیں وہدہ گوں ہمگْرِنچ بوت کَناں کہ اِے بنی آدم اگن اے زمیں ءِ مَخلوق بوتین اَت ءُ بنی آدم ءَ گوں زمیں ءَ گوں سیادی بوتین اَت گُڑا آئیا بازجُوانی ءَ گوں زِیبداریں ڈولا زیبا ءُ پہ ڈولے بانوری داب ءَ زیبدار کُتگ اَت۔ یکے دومی ءَ گوں مہر کُرتگ ءَ وتئ چمّاں داشتگ اَت، وہدے کہ چمّاں ہر گْورا شَنک دئے چارے گُڑا بنی آدم لالچی، دَگہ بازءُ بد عمل ءُ بد مہر گندگ ءَ کئیت اِنت ءُ ہَر وہدہ آ وتئ حیالانی تہا گار ءُ بیگْواہ گِندگ ءَ کیت اِنت ءُ دِگہ ہم بازیں واہشتانی پُشت ءَ کَپتگ وتئ مول ءُ مراداں سرجم کنگ ءِ ہاتر ءَ دومی نیمگ ءَ ہِچ حیال ہم نہ کنت ءُ مدامی انسان دومی انسان ءِ پامال کنگ ءَ انت۔ گُڑا ھیال کَنئیت بچار اِیت گوں نہ آئیا وتئ جِندے ھند ءُ دمگ ھرشہ گوں نہ بوتگ اے دِگہ دُگنیا ءُ نہ زمیں ءَ گوں دوستی ہَفت پُشت ءَ چہ آسام اِیّر گیجگ بوتگ چہ ہمائی ءِ ایشتَپ ءُ بے صبری اِنت چمیشکہ اللّٰه پاک ءَ انسان جوڑ کُتگ ءُ دیم داتگ کہ حضرت آدم کہ غلطی ءَ ہما وہداں کُتگ آئی ءَ چہ رَند مروچی ہم آئی ءِ پشدر سزا ءُ جزا ءِ تہا گِندگ ءَ کیت انت۔ چہ بُن ازل ءَ زمین ءِ دلوتاں ہمے بیماریانی آماچی گون انت، پرْچہ کہ اِدِ ءَ چہ مارا اِے چِیز پَہمئگی اِنت کہ بنی آدم ءِ تہا شری اَست ءُ بنی آدم ءِ تہا خرابی ہم اَست بنی آدم اَست اِنت مرچی اگاں بنی آدم ءِ نام اَست اِنت ہما بہ مردانی سَبَب اِیں کہ آ ہاں ہر وہدہ دومی ءِ واستہ شری ہم کُرتگ اِدِا ہم چوش گْشت کناں کہ اَنچِیں بنی آدم اوں اَست انت کہ بازیں وڑا حراب بوتگ اَنت کہ بنی آدم وتئ جِندے بُنی ھند ءَ چہ گلینگ بوتگ ءُ سزا ءِ واستہ زمیں سر ءَ دیم دئیگ بوت۔
چو مَہ بِچاراں کہ بَنی آدم وتارا وتئ گلطیانی کنگ ءَ پد باز بزگیاں گوں دومی بنی آدم ءَ گوں ہمدرور کن اَنت بلے نسل در نسل، اِے وڑ بوت نَکنت پرْچا کہ اِے بنی آدم ءَ در نسل ہیل ءُ عادت، وتئ نِند ءُ نیاد ءَ ہِچ برْ وتئ اے تَب ءَ ءُ وتئ زر گاری ءَ دومی بنی آدمانی ہم حق وارتگ ءُ دومی ءِ
عزت ءَ پہ مال کنگ ءَ اَنت حیوانانی میان ءَ نِند ءُ نیاداں یَل کنگ نہ لوٹ اِیت مَرچیگیں ءُ باندات ءِ سَبَب اِیش اِنت کہ بَنی آدم انچوشکہ زِی بوتگ مروچی ہم ہما دلوت اِنت انچو دلوتانی زمین ءِ سرا نِندگ آ ہم دلوت جوڑ بوتگ۔۔۔!
پرْچا کہ بنی آدم ءِ تہا یَک بلائیں بیم ناکیں ھواس اِے اَست اِنت دومی درورانی بزگ کنگ ءُ دومی ءِ ہلک ءِ برگ دومی ءِ نام چِیر دئیگ اِدِا چہ مردم ہَمے گپّ ءَ سر پَد بِیت کہ بنی آدم یَک ءُ دومی ءِ سر ءَ ہمینچو زیادتئ کناں آ دومی ءِ حق ءَ واراں اَنت یا ہمِد ءَ چہ درائی دَانت کہ بنی آدم ءِ نَسل گار ءُ بیگْواہ اِنت یا کہ آئی ءِ فِطرت ہَمے رنگ ءَ قدرت آ وتّ جوڑ کُتگ کہ مرچی ئے رنگ ءَ گِندگ ءَ پیداک اِنت۔
اگن بچاراں زِندہ ءِ گاریں بِیگْواہ کُرتگیں روچاں چُوں شوہازگ ءَ اَنت ءُ باندات ءَ وتئ چے وڑا واراگ ءَ اَنت کہ آ بنی آدم ءِ زُلم ءُ زیادتیانی بہر اَنت ءُ مرچیگیں دیم رؤکیں روچ ءُ باندات آں سؤج بکنیں بچاریں ہم بنی آدم ءِ ھوناں گوں ہمگْرِنچ بوہگ ءَ اِنت چو اِے پیہم ءَ گْشت کناں کہ اِے زمین ءَ گوں شہدیں ھوناں وتارا بنی آدمے حق ءُ حلاریں وارثی جاہ جوڑ کُتگ بہ زان کہ انسان ءَ زمین ءِ نیاد اِدِا کُتگ، ءُ بنی آدم ءَ وتئ جوڑ کُتگ اَنت۔ ہما آں نِند ءُ نیادی اوں کتُگ ۔گْشت کنیں کہ، دنیا ءُ دین ءِ مرچیگیں دؤرے ہمک زرورت ءُ باندا اے ہر وڑئیں ساز ءُ سامان پہ وتا جوڑ کُتگ پہ وتئ واستہ بازیں اَنچیں زرورتانی ہاتِرا ۔۔ انچوشکہ زانتکار گْشنت کہ ضرورت ایجاد ءِ مات انت بلے لَہتیں چیز اَست اَنت کہ قدرتی اللّٰه پاک ءَ زمین ءِ ہر حصّہ ءِ نِندوکانی واستہ چیزے نایابیں مواد عَطاء کُتگ کہ اِنسان وہدے پہ وتا کہ جُہد کَنت آئی ءَ وتئ ہمت عصمت ءِ مہوز بہ راسسیت۔ چو ملکاموت ءَ اُوبارگا اِنت یکے ءُ دومی ءِ نسل ھوشی ہم بوہگ ءَ اِنت ”
بلے کہ اے سر پَد بِکن اَنت اللّٰه پاک بنی آدم ءَ کہ وتئ جوڑ کُرتگین اِنت ساز ءُ سامان باز اِنت بنی آدم ءِ نسل کوشی ءَ کنگ ءَ اِنت!
منّ پرْچا اِے گپّاں کنگ ءَ اوں ءُ پرْچا کہ منّ ہم یک نسل ءِ آ گوں اوار آں ءُ منی زات منی دین ءُ نسل بلوچ اِنت ءُ قِبلہ منی وَتن سر زمین اِنت منی نسل منی پَجارا پہ درْ کَنت ءُ اِے بلوچ یک زیبائیں سر سبز ءُ وش ءُ زیبائیں قومے آ ہچبر دومی قوم ءِ ھرابی ءَ نہ لوٹئیت بلے مروچی مئے وتئ جِندے بزگی اِنت راج ءِ تہا یَک اَنچیں چیز گِندگ پیداک اَنت کہ ھون ءِ بوّ اِنت مئے راج ءِ نسل کوشی پرْچا بوہگ ءَ اِنت، مہ وتئ زمین ءِ حقدار نہ آہاں اگن ما اِے زمین ءِ لائق نہ انت۔ دومی مزھب ءِ بنی آدم وتئ زاتی ساز ءُ سامان آں مئے راجےِ اندرہ دوْر دئیگ ءَ انت چو اِے وڑا بِچار ئیں دومی بنی آدم ہاناں کہ ہما بازیں دؤر ئیگ بَنت مئے راج ءِ سرا زیادتیں زلم ءُ زُلمّ کُرتگ بَلے اے نوّ بلوچ ءَ آرا بنی آدم ءِ ساز ءُ پیداوار پہمگا اَنت آکِر چو پرْچہ کنگ بوہگا اِنت ءُ دومی بنی آدم ءِ سرا ءُ مئے اِے پاک پلگْارئیں سر زمیں ءِ سرا زوْر وَریں ریاست پاکستان ءِ بازیں زیادتیانی آماچ اِنت۔ ۔ ۔
بہ بات آزاد ہمک دلوت ءُ سہْ دار۔۔
ہر نیمگ ءَ سبز ءُ بہار ہمک درچک ءُ دار۔۔۔
نیگہ ئے باتِن بہ گندیت مسکیں زمین ءَ وتئ۔۔۔
بباتاں ہر گْورا وشی تالان
کس ءَ مَہ بات چوشیں سکیں وادار پہ آجوئی ۔۔۔۔ ۔ ۔
درستاں بہ بیت مات ءِ دیدار۔۔
