لیو ٹالسٹای / کریم بلوچ
مردے چه جهان ءَ دیر ، جنگل ءِ تها هَند کتگ ات ، سهداراں آئیا نه ترست انت . آئی گوں سهداراں هبر کنان ات و یک و دگر ءَ سرپد بیت انت .
یگبرے پکیریں مرد درچک ء بُن ءَ وپتگ ات ، کپوت ، گوراگ ، آهوگ و مار مُچ بیتگ اتنت که آواں هم هموداں شپ ءَ گوازین انت . سهداراں گوں یک و دگه هبر کناں بیت انت که زلم ءِ بیه و بُن ماں جهان چے انت .
گوراگ گوشت : جهان ءَ زلم ءِ بنیات پهک چه شُد انت . وهدے که تئی لاپ سیر انت ، وتی جاه و شاهڑ ءَ نندئے و چپ و چاگرد ءِ ندارگ ءَ دلگوش بئے و چه هر چیز تو گل و وشدل بئے و کندئے . پر وت کوارئے ، بلے اگں تو دو روچ شدیگ بئے ، گڑاں ترا هر چیز ءِ سرا زهر کیت . تئی آرام گار بیت ، هر نیمگ ءَ تچ ئے و بال کن ئے .گوشت ءِ سرا ترا بد کیت . هر چیز ءَ هر جاه ءَ سٹ ئے و هچ چیز ءِ هیالداری ءَ جوانی ءَ کت نه کن ئے .
لهتے ترا گوں ڈوک و لهتے ترا گوں لٹ جن انت و چوپنت . گرک و کچکاں هم تئی رند کپنت په تئی گرگ ءَ ، و ترا دمے په آرام کنگ ءَ نیلنت . چینچو مئی براتاں چه شد ءَ مرتگ و بیگواه بوتگ انت . سرجمیں زلم و شِدّت ءِ بن و بیه ، شُد انت .
کپوت گوشت :
_ منی هیال ءَ ، شِدّت و هِژم یا زلم ءِ بُن و بیه ، شُد نه انت ، بلکیں چه مِهر بنگیج ءَ بیت . اگں ما یک یک به بیتین ایں ، مئی گم و جنجال کمتر بیتگ ات . اگں تو تهنا بئے ، تو وار و نادار نه بئے ، ناداری همیش نت که تو ایوک و تهنا بئے . مئی زندمان مدام هوری زندمانے ، ما جوڑه جوڑه و بَلّ بَلّ ، یکجاه بیتگیں . ما را وتی بَلّ وجوڑه ءَ هنچو و همینچو دوست انت که مدام آئی ءِ باره ءَ پگر کنیں و وتی آرامی ءَ شموشیں و بهیال کنیں . پگر کنیں که هنوں مئی دوست کجه انت ، چے کنگ انت ، لاپی سیر انت ، شدیگ انت ، آئیا لوار جته یا گوهر ( سارت ) ءَ کنت ، جوان انت یا نا جوڑ انت ، باریں وهدے که چه تو بال کنت ، دگه جاهے و گوں دگه کسے رؤت یاں نه رَؤت . تو هنچو و همیکه آئی ءِ باره ءَ پگر کن ئے که وتا شموش ئے .
پگر کن ئے که چون باریں شاهیمک و بانزے آئیا برت یا مردماں آئیا گپت یا دگه جنجالے کپته و وت په آئی ءِ شوهاز ءَ در کپ ئے و بیت که آئی ءِ شوهاز ءَ تئی جند ءَ شاهیمک ببارت یا مردم ترا بگر انت یا کجام دام و بندے ءَ بکپ ئے . چه آئی ءِ گار کنگ ءِ ترس ءَ وتا باهین ئے . و اگں تئی دوست و بل گار به بیت ، گڑاں ترا پر وتی جند ءَ هچ ، چیزے پکار نه بیت . نه ورد و نه آپ ءِ نیمگ ءَ روئے ، تهنا گردئے و گریوئے . چینچو چه ما ، چو گار و بیگواه بوتگ انت ! چو تو گوشت کن ئے که شِدّت و زلم چه شد نه انت بلکیں چه مهر و دوستی انت .
مار گوشت:
_ زلم و شدت ءِ سَوب نه شُد انت و نئیکه مهر بیت کنت . زلم ءِ بنگیج هِژم انت . اگں ما درستان ءَ ایمنیں زندے بوتیں ، هِژمی مه بیتینیں ، گڑاں پر ما سک وش بیتگ ات . هر وهد که کارے کنگ به بیت که تئی پسند نه انت ، تو هِژمی بئے ، گڑاں کمی و بازی ءِ گپ نه انت . گڑاں چارئے که وتی زهر آمدی ءَ کئی سرا و چونکا درشاں به کن ئے . اودان انت که وتا داشت نه کن ئے و وتا سرپد نه بئے . تهنا هُووونش هُووونش کنئے و وتا دیما کشاں و دیما جُنزاں بئے و گردئے که په ڈنگ جنئگ ءَ کسے ءَ ودی بکن ئے . کسے ءِ سرا شما را بژن و ازاب نه بیت تاں وهدے که شما هِژمی ایت . تا وهدے که وتی هژم اش ایر نه برته و گار نه کته . جهان ءِ سرجمیں شدت ، زلم و زهر آمدی چه هِژم انت .
آسک گوشت :
_ نه ، مئی جنجال چه زهرامدی و هژم ، چه مهر و چه شُد نه انت . بلکیں جهان ءَ ، زلم ءِ بنیات بیم و تُرس انت . اگں ما مه ترستین اینیں ، گڑاں بے کساس جوان بوتگ ات . مئی پاداں داب دابین انت ، وس و واک اش هم باز انت . وهدے که کسانیں سهدارے ءَ دچار کپیں ، آئی ءِ پسو ءَ گوں کانٹاں دئیں و زوراکیں سهدارانی دیمپدمی ءَ ، وتا یک کِرّ کنیں . جی ، پیکه به تُرسیں . اگں جنگل ءَ کسانیں ٹالکے پرشیت و یا اگں تاکانی شَپرّ شَپِرّ ءِ توارے چست به بیت ، بیم ترا مانپوشیت . دل ءِ ٹکگ هم ، دریککگ ءَ بدل بینت هنچو که لوٹیت درکپیت ، ترس ترا بال دنت هنچو که تو لوٹ ئے گوں وتی سرجمیں وس ءَ بال کن ئے و به تچ ئے . دگه برے گندئے که کرگوشکے تچیت ، یا مُرگے بال شانت ، یا هشکیں ٹالکے پُرشیت و تئو لرزئے و هیال کن ئے که سهدارے پیداک انت . و یک نیمگے تچ ئے ، یا آهانی سرا ارش برئے . اگں وهدے چه کچکانی دست ءَ تتک کن ئے ؛ بلے چه مردمانی دست ءَ ، جاهے تتک ءَ نه کن ئے . بازیں وهدے تو هنچو هم ترس ئے و تچ ئے ، وت هم نه زان ئے که کجا و بیت که تچان ءَ دمانے برزیں تلار و درنگے رس ئے و مجبوری سٹ کن ئے و جهل ءَ پُرش ئے و مرئے . تو یکیں چم ءَ اشتاپ کنگ ءِ جهد ءَ کن ئے و دومی چم ءَ تو ترس ئے و گوش داران ئے . چه بیم و ترس انت که ما را ایمنی و آرامی نیست .
گڑاں هما پکیر گوشت :
_ جهان ءَ زلم و شدّت ءِ بیه و بن که ما را ازاب کنگ انت ؛ نه چه شُد ، نه چه مهر ، نه چه هِژم ، نه چه تُرس بلکیں چه مئی لاپ ءِ جَل انت . آئی انت که مئی شد ، مهر ، هژم و بیم ءِ ودی کنوک و رنگ دیوک انت .
