الکسی ٹالسٹای
چـُکانی دیوان
کریم بلوچ
: گولوے دَجُکے دیست . گوئشت ئی
! دَجـُک من ترا وراں –
دجک نزانت که گوکاں ، دجک ءَ نه ور انت . تـُرس اِت وتی پَتات و گِلــّـڑ کـُت و دررائینت ئی :
! نیں بارین وَر … –
هوڈ _ پوک _ یں گولو _ گـُوَسک _ وتی لـِٹـِک _ دُمب _ ءَ لِکّ کـُت ؛ ڈگار ءَ پـُشکانڈ جناں بیت . پدا هـَٹــّـانی پَچ کت . زبان ئی دَر کـُت که دَجُک ءَ به وارت . زبانی که دجُک ءِ کـُنـٹـَـک و ڈنگراں لـَگّ اِت ؛ گوانکی جـَت :
– دجک منی زبان ءَ گــَٹ گِپت !
ماتیں گوک چـَرَگ ء بَس کت ، سَرگ ئی چـِست کت . وتی گولو ئی هیرانی ءِ گوں چار اِت و اَپدا کاهانی سِندگ و ورگ ءَ گلائیش بیت .
همے وهد ءَ دجک تچاں وتی تـَهاریں هونڈ _ کونڈ _ ءَ بید بُن ءِ درچک ءَ مان بیت و دجکانی هال دات :
– من مزنیں ساهدارے ءِ سرا سوبیں بیتاں . منی هیال ءَ شیر و مزارے ات !
دجک ءِ نا ترسی و شیرهکی ءِ گـَپ و هبر چه سبزیں زر _ دریا _ و بـَزیں لـَد _ جنگل _ ءَ گوئست و هر نیمگ ءَ تالان بیت .
جنگل ءِ سهداراں گوں ترس و لرز ءَ یک و دگر ءِ گوشاں هَلوتک کنان اتنت :
دجک جنگل ءِ شیرهک تریں و بهادرّتریں ساهدار انت !
