– پرچا ترا زهیر نکنت ؟ – کرگوشک گوں دلتپرکهی جست کت .
– پر شی که تو شموشکارے ئے .- دجک پسو دات .
– من شموشکارے اوں ؟ – کرگوشک پول ( جست ) کت .
دَجُک وتا گِلـّـڑ کرت و گوئشتی :
– جی هئو ! من هنون ترا گوئشت که منا پر تو زهیر نکنت .
کرگوشک هیران بوت : – ترا زهیر نکنت ؟
دجک گوئشت : – زمستان ءَ من گراں و وپساں و واب ءَ من په وتی سنگتاں زهیریگ نبیاں .
دجک تیزیں سِنگے درچت و دیم په مزنیں درچک ءَ شت و گوئشتی :
– کرگوشک من لوٹت که چه تو دزبندی یے بکناں .
هرگوشک – کرگوشک – وتی ناهاری یا ارزبند ءَ که سالاتے چه نرم و نازرکیں تاک و کاهاں ، هور گوں چَشکـَه و وشتامیں اِسپُست ات ، ورگ ات ، وتی نزآرت .
دَجُک هم ماں اے وهد ءَ ، درچک ءِ کـُنٹ ءَ کلهے نبشت :
« مڑاداریں کرگوشک ، دزبندی انت که وهدے که من وپتگ و واب اوں ، پر من چُنڈے چه زمستان ءَ نزآر و بدار تاں من پاد کایاں . تئی دَجُک .»
-اے منی دزبندی انت . من نبشت تاں تئو مه شموش ئے . دزبندی کناں که پر من چُنڈے چه زمستان ءَ مُچ کن ئے و بدارئے .
کرگوشک گوں هیرانی گوئشت :
– پرچه ؟
– من باز لوٹاں تاں بزاناں که زمستان چونینے ._ دجک گوئشت .
کرگوشک گوئشت :
– زمستان اسپیتینے ، سارت انت . اسپیتیں برپ کپیت و آپ بَدیت و همسرک Ice بیت .
– چینچو سارت بیت ؟ منا هنون گـُـوَهر بیت و لوٹ ٹ ٹ ٹ ۔۔۔ ااااں که به وپساں ._ و دجک گهاست و وتی جانکشے دات .
کرگوشک لوٹت که وتی سنگت ءَ لباس بکنت و دست ءَ سری به مَرزیت . یک برے کوکاری کرت : اُه ! کنٹکے آئی ءِ دست ءَ لگتگ ات .
دَجُک گوئشت :
– هرگوشک تو بشک ءَ کن . من پیکه هرچی زوتر پر وتی زمستان ءَ ، جوانیں وابجاهے ودی بکنوں . من شتاں .
هرگوشک گوں بژنیگ و زهیریگیں توارے که گریوگی ات گوئشتی :
– منا پرتو سک زهیر کنت .
زمستان سک گوهر و کهریں زمستانے ات که برپ هم باز کپت . اوٹگ و گولماں هم پَهک بَدست و همسرک بوت انت . بلے کرگوشک ءَ وتی گرمین کونڈ _ هونڈ _ ءَ گوهر نه بوت . تهنا باز دلی کـَشّـِت که چیزے به وارت .
– زمستان ءِ گندگی همیش انت ، _ کرگوشک گوئشت و چه وتی هونڈ ءَ درکپت _ . هرچی که گوهرتر ببیت ، گیشتر دل کشیت که چیزے به وارت ، بلے سک انت که چیزے ودی ببیت .
کرگوشک وتی چپ و چاگرد ءَ چمے شانک دات ، هچ چیز و هچ کجا گندگ نبوت نه چَشکه یے و نه اسپست ءِ پلے .
کرگوشک گوں هزار بدبهتی چه برپانی چیرا لهتے گوهر جتگیں و بدتگیں کاه ودی کرت ، لهتے هشک بیتگ اتنت . کرگوشگ په نا دلکشی آهاں وراں بوت تاں وتی شَد ءِ آس ءَ به توسینیت .
گوں درچکانی هشکیں و هاکی ییں تاک و پوستکاں .
И бурой нежующейся корой.
سَؤل ءِ کپتگیں سَکّ و ڈٹیں دانگاں .
کرگوشک ءِ چم همے وهد ءَ هما درچک ءَ دیست که دجک ، وتی کُله ءَ اوداں نبشتگ ات . بهمنت . سَؤل دانگ که آئی لوٹست به وارتی چه آئی ءِ دست ءَ لگشت و کپت و چه جهلادگ لیٹ وراں ، شیوگ بوت .
هرچی که جهل تر لیٹ وراں بوت ، گیشتر برپ آئیا لچست و مزنتربوت . تاں وهدے که مزنیں گلڑیں برپے بوت .
کرگوشگ اپدا دَجُک ءِ کله ءَ ونت . _ اُه ادانی وانگ نبیت ،_ آئی گوئشت . _ هچی گندگ نبیت ،_ چنڈے چئے ؟ پگر کناں بوت . گوریچ شیک شیک کشئگ ات . دیم په گلڑیں برپی چارست و هوشی یهت .
چه گل گوانکی جت :
– زمستان ءِ چُنڈے !
کرگوشک گلڑیں برپک ءَ ڈیل دیاں بوت . آئی مزن و مزنتر بوان ات ، تاں وهدے که برپی مزنیں چانگے بیت .
کرگوشک آئیا گوں هاکی ئیں تاکاں پوش کرت و پتات .
– تاکاں مه هلیت که گرمی و گوات منی چانگ ءَ کار بداریت . من هنون آئیا زمین ءِ چیرا و وتی هوند ءِ چیرا جاه دیاں .
آهر ءَ بهار آتک و رَست . گوں روچ ءِ گرمی برپ و آپبندانی همسرکاں آپ بوت انت و دجک هم رند چه وتی زمستانی واب ءَ آگاه و چست بوت . و وهدے که کرگوشک آئیا دیست باز دلوش بوت و گوانکی جت :
– دَجُک ! من تئی گندگ ءَ باز وش اوں !
دجک هم آئی گندک ءَ باز گل بوتگ ات و آئی ءِ امبازءَ سٹی کرت و گوانکی جت :
– کرگوشک !
آواں دوئیناں هما درچک ءِ نیمگ ءَ شت انت که دجک وتی دزبندی ءَ نبشتگ ات . یک برے که دجک گوانک جت :
– اُه کرگوشک ، تو منی کله ءِ بُنی گال وارته ؟ تو زمستان ءِ لبز ءَ وارت ؟
– نه من نه وارته . من ٹکرے چه پوچک ءَ وارت ، بلے زمستان ءَ من تئی واسته ایر کرته . آئی منی هونڈ ءَ ایر انت ، هنون من دری کناں .
دجک ، په آرامی هما هاکی رنگیں چانگ ءَ چاراں و دست پرکناں بوت و کرگوشکی گوئشت :
– تو منا گوئشت که زمستان اسپیتینے ، گوئشت ات که گوهر و سارتینے .
کرگوشک گوئشت :
– تئو کمے دل ءَ بدار .
و رندا آئی وت ، تاکاں یک یک دورکناں بوت
دجک هیرانی چاراں و چمی سکّ اتنت . تاں وهدے که کسانلکیں برپ ءِ چانگی دیست . جی هئو ، آ اسپیت ات زمستان ءِ داب ءَ .
دجک آئیا بو کناں بوت . چَانـَگـُک ، سارتیں زمستان ءِ بو کت .
دجک چانگک ءَ چست کرت و وتی نزیکی یارت و کمی داشت .
– بَوّوّ ! دستانی ءَ گوهر بوت و چانگی سَٹ اِت .
کرگوشک گوئشت :
– هئو ، زمستان هنچشینے .
دجک گوئشت :
– منتوار اوں که تو منی دزبندی و لوٹ ءَ نه شموشت . _ و چش آئی ءِ نیکی یات کت انت .
– هئو من نه شموشت ، پرچا که منا پر تو سک زهیر کت . ، تئو چون ، باریں پر من زهیریگ بوتگ ئے ؟ _ کرگوشک گوئشت .
دجک هیران و پگر کناں بیت و گوئشتی :
– نزاناں کرگوشک ترا چئے بگوئشاں ، باریں تئی جند ءِ هیال چئے انت ؟
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
******************************
