‘زَمین ءِ مھر ‘بلوچی نبشتانک ،نبشتہ کار چراگ رژن

ہمگام : بلوچی نبشتانک ‘ زَمین ءِ مھر’ وتی زمین ءِ مھر ءَ ھما بنی آدم پھمت کنت کہ آ چہ وتی جند ءِ زمین ءَ گستا بیت۔ ہماھاں جُست گر کہ زمین ءِ مھر چی یے؟ زمین مات انت ءُ مات گوں وتی بچاں چنچو مھر کنت من ھرچی بگشاں کم ایں پرچا کہ مات ءِ بے کساسیں مھر گوں شاہیم تولگ نہ بنت۔بچ ھر جاہ بہ بیت ستر وش ھال ءُ آسودگ بہ بیت بلے وتی زمین ءِ مھر انچیں مھراں کہ دمانے اوں پہ زمین وش نہ بیت۔ آئی ءَ وتی زمین ءِ داتگیں بے کساسیں مھر دمانے اوں نندگ ءَ نیل انت, زمین ءِ کہ زھیر گور جناں کوہ ءُ کور کوچگ ھما ڈن ءُ ڈگار شادابیں ھما چمگانی سارتیں ءُ سبزیں آپ سھب ءِ سر ءَ مھلبیں کوش کہ کش ایت، نمب کہ ایر دنت زمین ءَ دلبند ءَ دل آں تاھیر دنت, درست یات کاینت۔ اے درست زمین ءِ داتگ ایں مھر انت کہ تر ءَ ایمنی نندگ ءَ نیل انت۔ بلوچی ءَ بتل یے گُش انت کہ “وائے وتن ھشکیں دار” وتی زمین ھرچ وڑ بہ بیت بلے چہ دیدگ ءُ ساہ ءَ چہ دوستّر بیت۔وتی زمین ءَ چہ گستا بووّگ سک گران انت۔ بلے, برے برے من ھما مردمانی بابت ءَ جیڑاں ءُ جیڑگانی جھلانکی ءَ رواں ءُ وت دل ءَ جست کناں….. ؟؟ ھما کہ دست وت زمین ءَ سودا ءَ جنگا انت,زمین ءَ جوریں بدانی دستا دیگا انت، گوں زمین ءِ بدواھاں ھور نشتگ انت، آ زاناں زمین ءِ مھراں پھمت نہ کناں…. ؟ وتی زمین ءِ ارزشت ءَ نہ زاناں….. ؟ یا کہ آ اے زمین ءِ حقی ایں پسگ نہ انت…. ؟؟ بلے پد ءَ جیڑگانی گرانیں انبارے کیت کوپگاں کپیت کہ آ اگاں اے زمین ءِ پسگ بوتیناں مرچی وتی ماتیں زمین اش درامدانی دست ءَ نہ داتگ اتار۔آ ھچ دروشم ءَ اے زمین ءِ پسگ بوت نہ کناں، آھاں اے زمین وتی سارتیں دلبند ءَ جاھ نہ دنت، آھاں یک روچ یے الم در پہ در کنت ۔ بلے من پہ اے گپ ءَ بژنیگ نہ آں کہ زمین بے وارس ایں، من پہ جزم گشاں زمین بے وارس نہ انت, زمین ءَ چوشیں باز ایں پُسّگ ھست کہ وتی زمین ءِ ارزشت ءَ سرپد بنت، زمین ءِ مھراں سرپد بنت، زمین ءِ درد آں ماراں, وتی ساہ ءُ سراں سرگوستگ انت، پہ وتی زمین ءِ رکینگ ءَ نا گژن چار انت نا تن ءِ سما است نا کہ مرگ ءِ ترس اش پریں، ھما پسگاں اے زمین ءَ مھر شر پھمتگ، زمین ءِ درد ماراتگ, زمین ءِ درد وتی کتگ، زمین ءِ مھروانیں پسّگ انت زمین ءِ مھروانیں پسگ بہ نہ مر انت بلکیں مرگ ءَ چہ پد اوں زندگ ماننت، نمیران بنت زمین وتی پسگاں نیستی ءُ گاری ءَ نیل ایت چو ھما زمین زادگیں پسگانی وڑ ءَ چوش کہ بالاچ ءُ اکبر ،کمبر ءِ وڑ ءَ داھم نمیران بنت، اے زمین ءِ مھر انت کہ آئی ءِ پسگ ایشیں سرانی بکشگ ءَ چک ءُ پد نہ بنت۔ بچ ھما شیدا زمین ءِ کہ شتگ پشت ءَ نیاتکگ