شادو ءُ ماہیگ گیر

پہ بلوچ زھگاں

آرچن بلوچ

یک رندئے یک شادوے یک درچکیءِ برزتریں شاہءِ سرا نشتگ ات ءُ دو ماہیگراں چارگا ات کہ آ وتی دامءَ کورءِ تہا دور دئیگ اتنت۔ ہمے چارگا ات کہ اے چے کنگا انت۔ زُھرءِ وھد ات ماہیگءِ شکاریگاں وتی دام کَورءِ سرا دور دات ءُ پہ سبارگا لوگءَ شتنت۔ گشت اش کہ سبارگا رند ما پدا کائیں وتی دامءَ جنیں۔

شادو چہ درچکءَ ایر اتک ءُ دلءَ گشت ئے، من ہم گوں وتی دستاں ہمے کارءَ کت کناں ءُ لہتے ماھیگ گران۔ بلے دامءَ کورءِ تہا دور دئیگءِ کوششءِ وھدءَ ہمے دامءِ تہا مان اڑیت ءُ گٹ توس بوت، ساہی کش ات نہ کت، کوکارا لگ ات۔ شادوءَ وتا گشت۔ من نو اے سبق دربرت کہ ہرچ کار ءُ ہرچ مرد۔