ھمگام بلوچی
مروچی بیست ءُ دو تاکشان دوھزار نوزدہ دشت ءِ ھشت گلیں سرمچاریں شھیدانی چارمی سال روچ انت ، ھمے روچ ءَ دشت ءَ مئے گلیں سرمچاراں پاکستان ءِ زوراکیں لشکر ءِ دیم مانتر اِت ءُ داں دیراں میڑ برجاہ بوت ، اے زانگ بہ بیت کہ اے وھد ءَ دشت ءَ پاکستان ءِ زوراکیں لشکر وتگڑیں گچین کاریانی ھاتر ءَ پیداک بیت کہ مئے پُلّیں سرمچار آئی ءِ پندل ءِ بے سوب کنگ ءِ ھاتر ءَ جنگ دے اَنت ، ھمے جنگ ءَ مزنیں لشکرے مُردار بیت ءُ داں سرجمیں روچ ءَ بلنگور ءِ بازار ءَ سر بوت نہ کن اَنت ، ھمے میان ءَ ھشت سرمچار پہ وتن ءِ پھازگ ءِ ھاتر ءَ وتی نُگرھیں جاناں ندر کن اَنت ، دو بی ایل ایپ ءِ سرمچار شھید سابر ، شھید داد جان، ءُ شش بی آر اے ءِ سرمچار ، شھید پکیر ، شھید امان ، شھید بلوچ ھان ، شھید بالاچ ، شھید پارس ، شھید التاپ جان پہ وتن ءَ وتی جاناں ندر کن اَنت ، ءُ لشکر ءَ یک مزنیں تاوانے ءَ گوں دُچار کن اَنت ، ھمے جنگ ءَ پد لَشکر یک بلاھیں ترسے ءِ آماچ بیت ءُ داں دوسال ءَ بازیں سُر ءُ پُر نہ کنت ، اگاں پٹ ءُ لوٹے ءَ روگ لوٹ اِیت گڑا مزنیں کچّے ءَ گوں روت ، اے انچیں بیمے ءَ کہ لشکر ءَ داں دوسال ءَ پہ تُرس ءَ وتی سر چیر دات ،من سد بر ءَ پہ شان گُش آں کہ سد سھریں سلام مئے ڈیھ ءِ شھیداں کہ وتی نگرھیں جان ءَ مدام پہ وتی راج ءَ پہ وتی کوم ءَ ندر کن اَنت ءُ مدام ابدمان بنت ، مرچی چار سال گوْستگ بلے انگت شھیدانی یات مئے دلانی تہ ءَ زندگ اَنت ، مئے راج انچُش پھم اِیت کہ شھید مئے مدام ھمراہ اَنت، مارا پہ ھک ءِ جنگ ءَ مدام سکین دئے اَنت ۔
انچش کہ ھرکس زانت مرچی زوراک وتی ھر وڑیں زور ، پندل پہ بلوچاں ساچگ ءَ اِنت ، بلے اے دل ءَ پراموش مہ بیت کہ مئے شھیدانی ھون پہ مپت رو انت ، اے واب ءَ چہ دل ءَ در بہ کنت کہ من پہ شادانی ملک ءَ وتی دست ءَ کن آں ءُ ننداں ، اے بہ پھم اِیت اے بزانت ، اے ھون مپت نہ رتکگ اَنت ، مرچی شھیدانی ھوناں پل رودینتگ ، وتن پھازگ ءِ ھاتر ءَ ھزاراں بچ ودی کتگ ، پہ بلوچ ءَ ھمت ءُ جزبگ ودی کتگ ۔
گُڈسر ءَ من کل ھک ءِ پھازوکیں کل جھان ءِ شھیداں سُھریں سلام پیش کن آں ، سد سھریں سلام ۔ سد سھریں دروت۔
انکلاب ابدمان بات ۔
