لیو ٹالسٹای / کریم بلوچ دهمی در :
سمیون آتک میکاییل ءِ نیمگ ءَ و گوئشتی : _ هان میکاییل ، تو چے گوئش ئے ؟ میکاییل چه دراجیں چارپادگ ءَ چست بوت ، کاری ویل کرت . وتی کار ءِ پیشبندی پاچ کرت . سری سیمون و آئی ءِ لوگی ءِ بریبر ءَ جَهل کت و گوئشتی : _ شما لوگ ءِ واجه و بانک ، من ءَ پهل کنیت ! هدا من ءَ بکشات ، شما هم من ءَ پهل کنیت ! لوگبانک دیست که چه میکاییل ءَ رُژنے تالان بوت . سمیون هم میکاییل ءِ برابر ءَ زانکوٹ جت و آئری گوئشت : _ میکاییل من گنداں که تئو ادناییں مردمے نه ئے ، و من ترا داشت هم نه کناں ، ترا جُست کت هم نکناں ، تهنا من ءَ یک چیزے به گوئش : پرچا وهدے که من ترا دیست و من ترا لوگ ءَ یارت ، تئی دیم تهار ات و وهدے که منی لوگی ترا شام دات ، گوں تئی بچکند ءَ تئی دیم روشن تر بوت ؟ پدا وهدے که واجه ءَ په بوٹ ءِ دوچگ ءَ آتک ، تئو دومی گَشت بچکند ات و تئی دیم انگت روشنتر بوت و هنون وهدے که اے جنین آدم اے جنکواں یارت ، تئو سئیمی گَشت بچکند ات و تئی دیم چو رژن ءَ روک بیت ؟ میکاییل من ءَ بگوئش که اے تئی دیم ءِ رُژن چه کو انت ؟ پرچا تئو سئے گشت بچکند ات ؟ و میکاییل گوئشاں بوت : _ منی رُژن ءِ نه بیگ ، یا منی دیم سیاهی ، هدای ءِ شزا ات که هدا من ءَ سیه دیم کتگ ات و گوں هدای ءِ بکشگ ءَ ، منی رُژن ، من ءَ پدا رَست و من رُژن دیم یا وَش دیم بوتاں . و سئے گشت من بچکند ات په اے هاتر ءَ که هدا من ءَ سئے گپ ءِ زانگ و در برگ پرماتگ ات و هر وهد که من هدای ءِ گپے ءَ زانت و در برت ، من بچکند ات . یکیں هبر ءَ من وهدے زانت که تئی لوگی ءَ منی سرا بزّگ بوت و په همے هاتر ءَ من اولی گَشت بچکند ات . دومی گپ ءَ من وهدے زانت که هزگاریں مرد ، وتی بوٹانی ٹهینئگ ءِ گپی ترا گوئشت انت و من دومی گَشت بچکند ات و هنون وهدے که من اے جنکواں دیست هدای ءِ سئیمی گپ ءَ هم من زانت و در برت و سئیمی گشت ءَ من بچکند ات . سمیون چست کت : _ میکاییل ! پرچا هدا ترا شزا دات و هدای ءِ گپاں کجام اتنت ؟ تئو من ءَ دابے بگوئش که من بزاناں ! _ هُدا من ءَ شزا دات پرچا که من آئی ءِ هبر ءَ نه ُزُرت . من پریشتگے اتاں ماں آزمان ءَ و هدای ءِ گپ ءَ من نه زرت . من آزمان ءِ پریشتگے اتاں . هدا من ءَ ره دات که یک جنین آدمے ءِ ساه ءَ بگراں . من بال کت و زمین ءَ آتکاں . دیست اوں ( دیستان ) که جنین آدم ایوک و تهنا کپتگ و ناجوڑ انت ، دو جاڑیں زهگی هم یارته ، دو جنکو . جنکواں مات ءِ کش ءَ کپتگ و گریوگ اتنت ، بلے مات هم آهاں زرت و گوں وتی گوئراں میچینت ءَ نه کت . جنین آدم که من ءَ دیست ، زانتی که واجه هدا من ءَ په آئی ءِ ساه ءِ گرگ ءَ ره داته . گریو ات و گوئشتی : « هدای ءِ پریشتگ ! منی مرد ءَ همیش انت هاک اش کته ، درچکے مں جنگل ءَ آئی ءَ کُشت . من ءَ دگه کسے نیست نه گهارے ، نه ترو و بلکے و نه دگه کسے که منی ننلکیں یتیماں به رودینیت و مزن بکنت ؛ تئو منی ساهَلک ( کسانین ساه ) ءَ مه سند ، بِلّ که وتی نُنلکاں شیر به دیاں ، به رودیناں ، تاں پاد ءِ سرا به اوشتنت ! چُکاں بے پت و مات نه بینت و نه ماننت ! » و من ماتیں جنین آدم ءِ هبر گوشداشت . یکیں زهکک ءَ من زرت و مات ءِ گوئر دپ ءَ دات ، دومی ءَ مات ءِ دست ءَ دات و دیم په آزمان ءَ بال کت ، هدای ءِ نیمگ ءَ . من واجه هدای ءِ کِرّ ءَ رستاں و گوئشت اوں : « نتوانت اوں که نوک چِلَّگ بیتگیں مات ءِ ، ساه ءَ به سِنداں . زهگانی پت ءَ درچکے کُشتگ ات ، مات جاڑیں زهگانی سرا کپتگ ات ( چله بیتگ ات ) و دزبندی و اُزر کنئگ ات که ننلکیں چکانی هاتر ءَ ، ساهی چه آئی گرگ مه بیت و گوئشتی : « بل که من ننلکاں رودیناں ، آهاں شیر به دیاں و پاد ءِ سرا به اوشتاریناں . زهگ بے پس و ماس زندگ پَشت ءَ نه کپنت . » من چلّگ بیتگین ءِ ساه ءَ گپت نه کت . و واجه هدا من ءَ پرمات : « اِر گرد ، و نوک چلّگ بیتگین ءِ ساه ءَ بگر و سئے گپ ءَ در ببر : مردم ءِ تها چے هست انت ، مردم ءَ چے نه داتگ من یا مردم ءَ چے ءِ زانگ پکار نه انت و مردم چونکا زندگ انت ؟ و وهدے که تئو اے گپاں زانت ، پدا آزمان ءَ آتک کن ئے ! » چو من زمین ءَ آتکاں و نوک چِلّگ بیتگیں جنین آدم ءِ ساه ءَ من سِست . زهگلکاں چه مات ءِ گوئر ءَ سست و جتا بیت و جهل کپت انت . مات ءِ لاش هم لیٹ ات و یکیں زهگ ءِ پادی لَپَچ کرت . من گوں ساه ءَ کلگ ءِ بُرزگ ءَ بال کنان اتاں ، لوٹت که ساه بَراں و هدای ءَ سرکناں ، گواتے من ءَ مان پتات . منی بالانی لوڑینت و سِست انت و ساه وت ایوک ءَ هدای ءِ نیمگ ءَ بال کنان ءَ شت و من پراهیں پٹے ءَ ، زمین ءَ کپتاں .
