کریم تھل
ھمگام بلوچی
_ پرواهے نه انت ، یک روچے برو وهموداں کار بکن و شپ لوگ ءَ منی کِرّ ءَ بِرگَرد .
_ پرواهے نه انت ، یک روچے برو وهموداں کار بکن و شپ لوگ ءَ منی کِرّ ءَ بِرگَرد .
املیان ایدگه روچیں هما داب که بادشاه پرماتگ ات ، شاهی کلات ءَ شت . اوداں بادشاه آئرا گوئشت :
_ تو پرچا ایوک و تهنا ، بے وتی لوگی ءَ آتکگ ئے ؟
_ من پر چا آئیا به یاراں ، آئیا وتی جند ءِ لوگ هست انت ._ املیان پسو دات .
املیان اش شاهی کلات ءَ کارے گوئشت که دو نپر ءِ دست ءَ هم نبوتگ ات . آئی کار ءَ زرت و بے آرام کنگ ءَ ، آئری هلاس کرت و کٹینت . هنگت بیگاه ( دیگر ) نه بیتگ ات . کار بندوکاں که چو دیست ، په ایدگه روچیں آئیا ، چار مردم ءِ کار دات .
املیان لوگ ءَ آتک و دیستی که لوگ ءِ سرجمیں چیز ششتگ و پهک انت و بهاری روک انت ، نان پکتگ و دیگ گرسته و تیار انت . جنین لوگ ءِ پیژگاه چیزے ءَ دوچاں ، وتی لوگواجه ءِ رهچار نشته . مرد که آتک لوگی پاد آتگ پر آئیا ورگ و آپی آورت و جوانیں شامی دات و شام که کٹت ، کار ءِ باره ءَ سوجی کت .
_ چے به گوشاں ، آهاں هنچیں کار پرماینت که مردم ءِ وس ءَ چه در انت ، من اش تنگ و دلسیاه کت . _ املیان گوشت .
_ تو چه کار ءَ مه ترس ، پُشت ءَ هم مه چار و دیما هم مه چار . باریں کارے تو کت و بازیں کارے پَشت کپته ؟ تهنا کار بکن ، هر چیز ءَ تو وهد ءِ سرا کت کن ئے ._ جنی گوشت .
املیان وپت . پگاه اپدا شت کار ءِ سرا و پدا کار ءَ گلائیش بیت و کار ءِ سرا دمی هم نکرت که هچ ، بلکیں سری هم چست نه کت تاں بیگاه که کاری کٹینت ووتی گدی ٹکینت و په واب لوگ ءَ شت .
کاراں هر روچ گیش و گیش کناں بوت انت ، بلے مدام املیان وتی کاراں په وهد ءَ کٹینت انت و په واب لوگ ءَ شت . هپتگے گوئست و بادشاه ءِ کارندهاں دیست که گرانیں کارے دگه پَشت نه کپته ، نوں چے بکن انت ادان ات که گوشت اش پندلے ( رپکے ) بکنیں . هنچشیں کارے آئیا دیگ ببیت که مه زانتی و کُتی مه کنت ، چش آئی اش دارتراشی ، سِندات ، بان ءِ اڈ کنئگ و هر کارے اش دات ، سرجمانی په وهد کٹینت و شپ ءَ وتی لوگی ءِ لوگ ءَ په واب ءَ رؤت . دگه هپتگے هم گوئست و بادشاه وتی کاردار و کارندهاں لوٹائینت و گوشتنت ئی :
_ چون من شما را مُپت ءَ نان دیگ اوں ؟ دو هپتگ انت که من چه شما کارے نه دیسته . لوٹت اش که املیان ءَ گوں وتی کاربندگاں گرک کنیت ، بلے من هر بیگاه چه تاگ گندگ اوں که آئی چون گوں وشدلی ، رند چه کار شئیراں جناں ، وتی لوگ ءَ روان انت . بلکیں شما منا ملنڈ کنگ ایت ؟
بادشاه ءِ مردماں وتی جهدانی منینگ ءِ کوشست کت . و گوشتش :
_ ما گوں وتی سرجمیں وس و واک ءَ جهد کت که گوں گرانیں و دلسندیں کاراں ، آئیا پروشیں ، بلے هچ کارے پر آئیا گران نه انت . پدا ما جهد کت که آئیا هوش و استاکاری ءِ کاراں گوں پروشیں ، بلے سوبیں نه بوتیں . هر چیز ءَ چه جاهے شوهاز و ودی ءَ کنت و وتی کاراں جوان کنت . هچی ، آئی ءِ کار ءِ دیمپان بیت نه کنت . بیت که آئی ءِ جند یا آئی ءِ زال کجام سِهر و جادویے بلد به بنت . آئی ءِ جند ما را تاں نپس ءَ رسینته و بیزاریگ کته . هنوں لوٹیں آئیا هنچیں کارے پرمائیں که هچ کُتی مه کنت . ما پگر کته آئیا پرمائیں که یکیں روچ ءَ پر ما بنگله یے اڈ بکنت . لوٹتش چه املیان ءَ که یکیں روچ ءَ پر آواں شاهی بنگلایے اڈ بکنت و چپ و چاگردی ءَ هم برزیں دیوالے بندیت و اگں اے کار ءَ کت مه کنت ، چه پرمان ءِ نه منئگ ءَ ، سری ءَ سِند انت .
بادشاه دیم دات تاں املیان اش آورت . و گوشتی :
_ ایش انت هگم ، تاں باندات بیگاه ءَ منی گواتگر ءِ کش ءَ ، هما پراهیں ڈگار ءَ پر من شاهی نوکیں گواتگرے بندئے و تیار کن ئے . بست ات من ترا داد دیاں ، نه بست ات ترا شزا دیاں .
املیان بادشاه ءِ گپاں گوشداشت انت وتی دیمی برگردینت و دیم په لوگ ءَ روان بیت . راه ءَ پگر کناں بیت : « من تباه بوت اوں » ، تاں آتک و لوگ ءَ رست . وتی زالی گوئشت :
_ نون منی زال ، بیا که زوریں و چه اداں تچیں . پیکه به تچیں هر جاه که بیت ببیت . اگں نه ، بے گناه ما تباه بئیں .
_ چے بیته که تو چو زهر گپتگ ئے و تچگ ءِ رند ( باڑه ) ئے ؟ _ جنی گوشت .
– چون پرچا ، نه بیتگیں کارے چه من لوٹگ انت ، که پر آواں یکیں روچ ءَ شاهی گواتگرے بنداں ، اگں بست مه کناں ، منی سر ءَ گُڈ انت . بیا که تچیں هنگت که دیر نه بوته . _ املیان گوشت .
آئی ء زال ، تچگ ءَ نه مَنِّت . و گوشتی :
_ بادشاه ءِ جنگی مردم باز انت و هر جاه هست انت ، ما را راهاں په تچگ گر انت . چه آواں تتک نه کن ئے ، تاں وهدے که ترا واک هست ، پیکه گوش کن ئے .
_ تو چون آواں گوش کن ئے ، وهدے که هنچیں ڈک کن انت که چه تئی وس ءَ در انت ؟
_ منی دردانگ ! گم مه کن ، هنوں شام ءَ ور و وسپ . باندات کمے مهلاتر پادا ، همک کار بینت .
املیان وپت و واب کپت . پگاه ( سُهب ) جنین آئیا پاد کت و گوشتی :
_ پادا ! زوت برو و شاهی گواتگر ءِ کار ءَ هلاس کن . ایش انت میه و چکش . اوداں پر تو یک روچے ءِ کار پَشت کپته .
املیان شهر ءَ شت ، کار ءِ سرا که رست ، دیستی که نوکیں گواتگر و کلات بسته و تیار انت ، کمے کاری پَشت کپته . منتگیں کارانی کنگ ءَ گلائیش بیت . تاں بیگاه پهک کاری کٹینت انت .
بادشاه که چه واب چست بوت ، چه وتی گواتگر ءِ تاگ ءَ دیستی که شاهی کلات تیار انت و املیان هموداں جاهے جاهے میهے جنان انت . بادشاه چه نوکیں گواتگر ءِ تیاری ءَ پر آئی ءِ جند ءَ ، گل و شادهاں نه بوت ، پرچا که هنوں املیای سرگ ءَ گُڈ ات و آئی ءِ مهرنگیں زال ءَ واجهی کت نه کنت .
اپدا بادشاه وتی کارداراں لوٹت و گوشت انت :
_ املیان اے کار ءَ هم کت و آئی ءِ سر ءِ گڈگ ءِ نیمونے پَشت نه کپت ، چشیں کار پر آئیا کم انت . پیکه پر رپک تریں کارے ءَ کاربندگ ببیت ، زوت پگر کنیت ، اگں نه ، من شما را آئی ءِ بدل ءَ شزا دات کناں .
آئی ءِ کارداراں پگر اش کت و پگر اش کت و آهر ءَ هنچیں پگرے اش کت که تا هنوں نه کُتت اش ؛ گوشتش بادشاه املیان ءِ سرا هگم کنت که گواتگر ءِ چپ و چاگرد ءَ پر آپیں رودے ٹهینیت که آئی ءِ آپ ءَ یدار و لانچ آپ ءَ گشت بکن انت . بادشاه املیان ءَ لوٹت و نوکیں کار ءِ هگمی دات ، و گوشتی :
_ تو گواتگر ءِ چپ و چاگرد ءَ پر آپیں رودے ٹهیں که آئی ءِ آپ ءَ یدار و لانچ آپ ءَ گشت بکن انت اگں تو یکیں شپ توانت که گواتگرے بندئے ، هنچو اے کار ءَ هم کت کن ئے . بچار که تاں باندات سرجمیں چیز هما داب که ماگوشت تیار ببنت ، اگں نه تئی سر گُڈگ بیت .
املیان پیش ءَ دلگیر ات ، نون دیمی تهار تر بیت و شت وتی لوگ ءَ . آئی ءِ زال گوشت :
_ چون و پرچا تو دلگران و دیم تهارئے ، باریں بگوش بادشاه ءَ ترا دگه نوکیں هگمے داته ؟
_ پیکه ما چه اداں بتچ اوں . _ املیان پسو دات .
_ چه آئی ءِ سپاهیگاں تو تتک ءَ نه کن ئے ، هر جاه ترا گپت و بست کن انت . پیکه گوش بدار اوں . _ جنی سلاه دات .
_ دگه چون گوش بکناں ؟
_ تو منی میریں مرد … ، هچ وهد دلگران مه بئے . وتی شام ءِ نان ءَ ور و وپس و آرام بکن . پگاه کمے مُهلاتر پادآ . هر چیز وتی جاه تیار بیت .
املیان رپت و وپت و واب کپت ، پگاه مهلاتر آئی ءِ زال آئیا ٹوهینت و پاد کت و گوشتی :
_ برو اوداں سرجمیں چیز تیار انت ، تهنا کلات ءِ دیمپدیم ءَ بچار ، یک بٹگے هاک ایر انت که راست اش بکن .
املیان شهر ءَ شت و کلات ءَ که رَست دیستی که کلات ءِ چپ و چاگرد رودے روان انت و آئیا یدار و لانچ آپ ءَ تَرّ انت . شت کلات ءِ دیمپدیم ءَ که کار نه کٹتگ ات . دیستی که اوداں ڈگار ساپ نه انت ، ساپ کناں بیت .
بادشاه که چه واب پاد آتک دیستی که کلات ءِ چپ و چاگرد ءَ ، رودے روان انت و لانچ و یداراں آئی ءِ سرا روان انت و املیان هموداں ناراستیں جاهاں راست کنان انت . بادشاه بُن گپت ، چه رود و یدارانی ندارگ ءَ که په آئی ءِ هگم ءَ و پر آئیا تیار بیتگ اتنت نه تهنا وش نه ات ، بلکیں دل ءِ زهری جُشت انت که چون املیان سرگ ءَ به گڈ ایت . وتا گوشتی : « نیست چشیں کارے که آئی ءِ دست ءَ مه بیت ، نون من چئے بکناں و آئیا چے کارے پرمایاں ؟»
وتی کارداری توار کت انت و نشت گوں آواں رپک و پندل ءِ شوهاز ءَ . گوشت انتی :
_ پر من هنچیں راهے شوهاز کنیت که املیان ءِ وس ءَ چه در ببیت . هنچینے که تاں هنوں په بیه مئی مجگ ءَ نیاتکگ . هنچینے که من آئی ءِ زال ءَ چه آئی پچ گپت بکناں .
پگر اش کت و پگر اش کت و اپدا پگر اش کت . و اهر ءَ پندلے اش ٹهینت و آتک انت بادشاه ءِ کِرّ ءَ و گوشت اش :
_ پیکه املیان ءَ توار کن ئے و آئیا بگوش ئے : برو هماجاه ءَ که نزاناں کجام جاه انت و بیار هما چیز ءَ که نزاناں کجام چیز انت . اداں انت که آئی ءِ راه و در سرجم بند بینت و کارے کت نه کنت . هر جاه که به رؤت ، تو گوشت کن ئے که آئیا تو اوداں راه نه داته و هر چیزے هم که بیاریت ، گوئشت کن ئے که اے آ چیز نه انت که تو گوشته . آ وهدی تو آئیا هم شزا دات کن ئے و هم آئی ءِ زال ءَ واهندی کت کن ئے .
بادشاه گلئ چت و گوئشتی :
_ ایشی جوانیں پندلے که شما پگر کرته .
بادشاه املیان ءِ رند ءَ کسے ره دات و وهدے که املیان آتک ( یهت ) ، گوشتی :
_ برو هموداں که نزاناں کجام جاه انت و پر من هما چیز ءَ بیار که نزاناں کجام چیز انت و اگں مه یارئے گوشاں تئی سر ءَ به گُڈ انت .
املیان آتک لوگ ءَ و بادشاه ءِ هبری ، وتی زال ءَ گوشت انت . و گوشتی :
_ بادشاه آئی ءِ سر ءِ گاری ءِ رند انت . هنوں پیکه پگرے بکن اوں .
زالی نشت و پگر کت و پگر کت و آهر ءَ وتی مرد ( جود ) ءَ گوشت :
_ تو پیکه دوریں راهے سر گِرئے و بروئے تاں مئی پیریں بلک ءِ لوگ ءَ ، په راه ءَ مردیں سپاهیگانی رُمبے هست انت ، چه آهاں دزبندی بکن ترا روگ ءَ بل انت ، آواں ترا ٹکرے دینت . آئی ءِ زورئے و کلات ءَ مان بیئے و راست ءَ روئے ، اے وهدی من هم هموداں بیاں ، نه په دلکشی ءَ ، بلکیں آواں منا بند انت و په زور چه اداں گر انت و بر انت ، بلے نه تاں بازیں وهدے ؛ اگں سر جم تو هما کاراں کت بکن ئے که منی بلک ترا گوئشیت . گڑاں تو منا رکینت کن ئے .
جن ، مرد ءِ راه ءِ توشگاں پیلکے ( کیسگے ) ءَ بست انت و جَلّکی هم دات و گوشتی :
_ ایش انت ، ایشی ءَ بلک ءَ به دئے ، گڑاں آ زانت که تو منی مردئے .
جن آئیا راه پیشداشت . املیان سر گپت و چه شهر درکپت و شت و شت تاں جاهے ءَ که سپاهیگانی تالیم جاه ات . املیان اوشتات و چاراتاں سپاهیگانی وانگ ءِ کار که هلاس بوت و نشت و آرام کنگ ءَ گلائیش بیت انت . گڑاں شت آوانی نیمگ ءَ و جستی کتنت :
_ منی براساں شما زانیت که « برو اوداں که نزاناں کجا و بیار هما چیز ءَ که نزاناں کجام چیز انت » کو و کجه انت ؟
سپاهیگاں اے هبر اشکت و بهمنت انت . یکے سوج کت :
_ کے ترا ره داته که اے چیز ءَ شوهاز کن ؟
_ بادشاه . _ آئیا جواب دات .
_ ما وت چه وتی سرگوازی( سربازی ) ءِ اولی دمان ، روانیں هموداں که نزانیں کجا و سر نه بئیں و آئیا شوهاز کنانیں . همائی ءَ که نزانیں کجامی ءَ . و ترا مدت کت نه کنیں .
املیان گوں سپاهیگاں نشتت ، چه اوداں پاد اهت و دیما روان بیت . شُت و شُت تاں که جنگل ( لَد ) ءَ سر بوت . جنگل ءَ داری کُڈ ولوگے و کُڈ ءَ کشتکاریں پیریں بلکے هستت که سرگوازیں مردمانی مات ات . جَلّک ریسگ ات گریوگ ات و لنکک ءَ گوں هشکین دپ ءِ لبزاں تَرّ کنگ ات . و چمی چه ارساں نمبین اتنت . پیر زال که املیان ءَ دیست گوانکی جت :
_ تو چیا آتکگ ئے ؟
املیان جلک ءَ آئیا دات و گوشتی که چون و پر چه آئی ءِ لوگی آئیا راه داته . پیرزال که کمے نرم بیتگ ات هنوں جست کناں بوت و املیان وتی سرجمیں زند ءِ باره ءَ آئیا گوشاں بوت . چون آئی گوں اے مهرنگ ءَ سانگ و سیر کرته ، چون شهر ءَ آتکگ و هنکین اش کته . چون شهر ءِ بادشاه ، آئرا کلات ءِ روپوک زرت ، چون اودانی کار کته ، چون اوداں کلاتے اش اڈ کته و چون پر آپیں آپ رودے کلات ءِ چپ و چاگرد ءَ تیار کته که یدار و لانچان آئی ءِ سرا مَلتگ انت . و هنوں بادشاه آئی ءِ سرا هگم کته که « برو هموداں ، که نزاناں کجا و پر من بیار هما چیز ءَ که نزاناں کجام چیز انت » .
پیر زال آئی ءِ هبراں گوشداشت انت و ارس ءِ ریچگی بند بوت انت . پاد اهت و وتی گون ءَ هبر کناں و رَٹاں بوت :
_ چو که جاه کیت وهدی رسته . جوان انت ، هیر انت … _ به نند منی بچلک ، ورداں ور .
املیان نشت و ورد وارت انت . پیرزال آئیا گوشت :
_ ایش انت اے ٹوپک ءَ به زیر ، آئیا راه ءَ لیٹ ( ڈیل ) بدئے ، هر نیمگے شت ، تو همائی ءِ رند ءَ برو . برو تاں دور و تاں آپ ترا سر کنت . روئے دریای ءَ ، اوداں مزنیں شهرے هست . برو شهر مان به بئے و شهر ءِ آهری لوگ ءَ دزبندی کن که ترا آرام کنگ ءَ بدار انت . همداں شوهاز بکن هما چیز ءَ که ترا پکار انت .
_ بَلّی من آئیا چون پجاه بیاراں ؟
_ وهدے که دیست ات که کسے گیش چه مات و پت هبر ، چیزے ءَ پسند کنت ، بزان همیش انت . همائی ءَ چکاپ و بر بادشاه ءَ به دیئے . آئی ترا گوئشیت اے هما نه انت ، که من ترا راه داته و منا پکار انت . گڑاں تو بگوش ئی : « اگں اے هما چیز نه انت ، گڑاں پیکه پروشاں و تَل تلی کناں ». هئو ، گوں یک چیزی بجن ، گوں اے دارُک ، و بری تاں آپ ءَ ، پروش و آپی چگل به دئے . گڑاں ترا تئی جن دینت و منی چمانی ارس هُشک ءَ بنت .
املیان چه بلک ءَ رکست لوٹت و در کپت و وتی ٹوپُک ءَ لیٹ دیاں بیت . ٹوپُک لیٹ وارت و لیٹی وارت و شت ، تاں که دریای ءِ تیاب ءَ سر بوت . زِر و دریای ءَ مزنیں شهرے هست ات . شهر ءِ کِرّ ءَ مزنیں و برزیں لوگ اتنت ، املیان دزبندی کت که په شپ ءَ وابجاهے آئیا به دینت . دات اش . وپت و وابی کت . پگاه مهلا چه واب پاد اهت ، اشکتی که پت وتی زهگ ءَ توار کنان انت که به روت و داراں پروشیت ، بلے چک گوش نه داریت :
_ هنگت زوت انت ، من کمے دگه وپساں . _ زهگ گوشان ات .
اشکتی که زهگ ءِ مات چه نپاد ءَ گوانک جت :
_ منی بچ به رو که پت ءِ هَڈ ، درد کنگ انت . به رو . بیت که پت گوں وتی ناجوڑی ءَ به روت ؟
چک بلے تهنا نُرُنڈ ات و وتی جاه ءَ وپت و واب کپت . آئی که واب کپت هما دمان ءَ مزنیں گرومبگے ءِ توارے بوت که کانچی لرزینت انت و رندا آوازی کمے سست تر بوت . یک چیزے ءِ کپگ و یک چیزے ءِ پرشگ ءِ توار چه درا اشکنگ بوت . چک هما دمان جه سر ات ، وتی گدی گورا کت انت و درا درکپت . املیان هم در کپت و آئی ءِ رند ءَ تچان بیت . لوٹتی که بزانت که اے چونیں توارے که په چکاں چه پت و چه مات ءِ توار هم دلکش تر انت و گیش گوش دار انتی .
تتک انت ، املیان دیست که سڑک ءَ مردے روان انت که یک گردیں چیزے آئی ءِ گردن ءَ لونج انت و گوں لٹکاں آنیا جنان انت و آئی ، گرومبیت . همائی ءِ توار ات که بچلک اشکتت . املیان تتک و شت و همے چیز ءَ چاراں بیت . دیستی که تال ءِ داب ءَ گردینے و آئی ءِ دوئیں نیمگاں پوست اش بسته و لچینته . شت گوں آئی و سوجی کت که اے چیز ءِ نام چے انت ؟
_ نامی ڈهل انت . _ جواب اش دات .
_ چون آئی ءِ لاپ و ته ، هالیگ انت ؟
_ هئو هالیگ انت . _ جواب اش دات .
املیان آئی ءِ رند و چَپَٹ ءَ کپت و منت کناں بیت ، که اے چیز ءَ منا بدئے . و آئی گوئشان ات نه دیانی . و آئی پدا منت کنان ات و اپدا آئی جواب هما ات و چو املیان هما ڈهلی ءِ رند ءَ روان بوت . سرجمیں روچ آئی ءِ همراه شت و وهدے که ڈهلی وَپت و واب کپت ، املیان آئی ءِ ڈهل ءَ چکاپت و تتک . تتک و تتک و تتک تاں که وتی شهر و وتی لوگ ءَ سر بوت . دلمانگ ات که وتی مهگونگیں زال ءَ بگندیت ، بلے آئی اوداں نه ات . دومی روچ آئرش بادشاه ءِ کلات ءَ برتگ ات .
املیان بادشاه ءِ گواتگر ءَ شت تاں آهاں هال بدنت که آتکگ هما مرد که شما راه داته نزاناں کجا و آرتگی هما چیز ءَ که شما نزانیت کجام چیز انت . بادشاه اش هال دات و بادشاه گوشت که املیان بانداتیکیں روچ به ییت . بلے املیان گوشت نه ، نه بیت ، شما دومی گشت هم بادشاه ءَ هال دئیت .آهر ءَ بادشاه درکپت و گوشتی :
_ هان توئے ؟ کجا تو شت ئے ؟چے ات آرته ؟
املیان لوٹت که آئیا پیشداریت بلے بادشاه نه لوٹت که آئیا به چاریت . و بادشاه گوشگ ات :
_ نه ، نه اے نه بیته …
_ اگں نه اے … گڑاں بزاں ایشیا پیکه پروشاں و تل تل به کناں . _ املیان پسو دات .
املیان گوں وتی ڈهل چه بادشاه ءِ گواتگر در کپت و آئیا جناں بیت . گوں آئی ءِ ڈهل ءِ توار بادشاه سرجمیں سپاهیگاں آئی ءِ برابر ءَ په رد اوشتات و سلامی دیاں بیت انت . و آئی ءِ هُگمانی رهچار اوشتات انت . بادشاه که اے جاور ءَ چه وتی گواتگر ءِ تاگ ءَ دیست ، هژ می بیت و گوانکی جت که کس املیانی گپاں گوش مه داریت ، بلے کس بادشاه ءِ هبراں مان نیارت و پهک املیان ءِ رند ءَ روان بیت انت .
بادشاه که چو دیست گوئشتی املیان ءِ لوگی ءَ بر ایت و آئی ءِ دست ءَ دئیت و چه املیان دزبندی کناں بیت که ڈهل ءَ آئیا بدنت .
املیان جواب دات :
_ نه ، اے نه بیت . من اش هگم داته که آئیا پروشاں و آئی ءِ ٹکراں آپ ءَ به ریچاں .
املیان گوں وتی لوگی و ڈهل دیم په رود روان بیت انت و سرجمیں سپاهیگاں هم آئی ءِ پَجّی و همراهی ءَ شت انت تاں آپ ءَ رست انت . آپ ءِ سرا ، املیان ڈهل ءَ درت و چُک چُک ( ٹکر ٹکر ) اش کت و آپ ءَ دور دات و سپاهیگاں هر کجام یک نیمگے تچاں روان بیت انت . و املیان وتی لوگی ءَ زرت و وتی لوگ ءَ بُرت و چه هما روچیں دیم په اینگر ، املیان گوں وتی لوگی امن و ایمن بوت انت و وشدلیں زندمانے اش بنگیج کت و په پهکاں نیکی کناں بوت انت و بادشاه و آئی ءِ مردماں ، کدیں آهاں کار نه داشت .
شَــپَــرّ
کوهنیں زمانگے ءَ ، سهدار و مرگا
