ہمگام بلوچی نبشتانک : من ءَ یاد انت، یک روچے من ءُ منی سنگت یے دور ءُ دراجیں سپر یے ءَ دراتکگ ات اِنت، گڑا آئی ءِ ھمرائی ءَ من سَپر ءَ بازیں چیزے دَر برُت، بازیں جیڑھ ءُ جنجلے مئے دیما گْوَست. ھمک نیمگ ءَ کہ چم کپت اَنت، بزگی، لاچاری، بے وسی ءُ در پہ دری ءُ لوگانی سوتکگیں کُنٹ گندگ بوت اَنت، دگہ ھچ نیست اَت. من سرجمیں راھ ءَ گوں وت جیڑان اِت اَنت کہ اے چونیں کربلایے پہ بلوچ ءَ اتکگ، چنچو بزگ ءُ بے وس انت بلوچ، ھر نیمگ ءَ یذیدیں لشکر ءِ تیرانی آماچ انت. بلوچ ءِ گناھ چے انت؟ من انچو کڑئے بڑئے کناں اِت اَنت، منی ھیال گوں لوگانی سوتکگیں کنٹاں اتنت، اے چے بزگی یے پہ بلوچ اتکگ؟ من دل ءَ گشگ ءَ اِت اَنت، زاناں ھدا بلوچ ءِ بزگی ءَ گندگ نہ انت؟
ھمے گپ ءَ جیڑان، ما جاہے ءَ نِشت ءُ کَمّو دم کُت، ساھتے ءَ رند من سنگت ءَ را جُست کت، تئی دِل ءَ ھُدا ھست ؟ ھمے جست ءَ پد سنگت ءَ گوں ھیرانے ءَ منا چاراِت ءُ پدا پَسّہ دات.
من سرپد نہ بیت اَنت تو چے گشگ لوٹ ئے، اے چونیں گپے تو کنگ ءَ ئے، ھدا چون نیست.؟ ھُدا بے شک ھَست اِنت، ھدا رھیم ءُ رھمان انت. بلے تو منا بُگش تئی جست ئے متلب چی انت؟ ترا گوں اے چیزاں چے کار انت ؟ مرچی ترا چون انت کہ تو اے پیمیں جست کنگ ءَ ئے ؟ بگش گپ چی انت ؟
من چار اِت داں سنگت ھیران انت اِنا، ھچ نہ بوتگ سنگت، من پسہ دات.
اسل گپ اے نہ انت زلور تئی دماگ ءَ گپے ھست، من ءَ بگش، آئی ءَ دَرّائینت.
منی جست ءِ جواب ءَ بہ دئے، گڈا من ءُ تو گپ ءَ دیم ءَ بریں. من پدا ساریگیں پول کت، ھدا ھست انت یا نا؟؟
سنگت ءَ پسہ دات، منی براس اے چونیں جست یے، ھدا چون نیست، ھدا ھست انت، بلے ھدا گندگ نہ بیت، ھدا ءِ بس کارسَت گندگ بنَت.
من پسّہ دات، اے چون ؟ ھزاراں بنی آدم ھمے ھُوست ءَ نشتگ کہ ھداوند مرچی ءُ باندا مئے گم، سکی ءُ واریاں دور کنت، بلے ہر نیمگ ءَ اے درد ءُ دور، اے واری ءُ بزگی ودّان انت.
سنگت ءَ منا گوں ترندیں گالوارے ءَ پسہ دات، ھُداوند ترا وَت سَرپد بِد کَنت. پدا آئی ءَ پول کُت، آخر تئی مول ءُ مراد چے انت؟ ترا گپے کنگی انِت تچکے بہ کن، داں من سرپد بہ باں کہ تو چے گشگ لوٹ ئے.
من نَہ زَانت وتی گپاں چوں ھیر بہ کناں، من سنگت ءَ را ھمے یکیں گپ ءِ سر ءَ زور دیگ ءَ اتاں کہ گڈی ءَ سنگت سک زَھر گِپت ءُ گوں ترندیں گالوارے ءَ جست ئے کُرت، آخر گپ چی انت؟
نوں من دو دلاں کہ وتی گپاں سنگت ءِ کرا چوں ھِیر بہ کناں، بلوچستان ءِ جاوَر سک ھراب اَنت، اِستانی لشکر بلوچاں گار ءُ بیگواہ کنگ ءَ انت، اگاں تو بلوچ ءِ بزگی ءِ نام گِپت، گڈا دژمن ترا زوت گار ءُ بیگواھ کنت، راستیں گپے جت، جون دومی روچ ءَ گیابانے ءَ دُور دیھَگ بِیت. داں دیراں من جیڑ اِت. سنگت ءَ منی دست سُرینِت ءُ گُشت. کجام ھیالاں گارئے ؟
من سنگت ءَ را گشت، ترا یاد بیت من ءُ تو تربت ءِ جلگھیں بازار ءَ گَڑی چوک ءَ سواد کنان ِات اِنت کہ یَک بلوچ زالبولے ءُ یک کسانیں زھگے پہ وتی گژنگیں لاپ ءِ آس ءِ توسگ ءَ پنڈگ ءَ ات انت؟ باریں دگہ چنت بلوچ زالبول ھمے وڑ ءَ بزگ انت، دگہ چُنت شُد لاپ مرگ ءِ ارجاں بوتگ، من تران کنان ءَ گشت.
سنگت ءَ پسہ دات ، تو چوں اے گپ ءَ کار ءِ گوں ھدا ءَ ھمگرنچ کن ئے؟
چوں اے گپاں گوں ھدا ءَ ھگمرنچ مہ کناں؟ اے گپ ءَ کُل گش انت کہ کلیں ساھدارانی پیداک کنوک ھُدا انت، ءُ ھدا ھرکسی گم ءَ زوریت، من گشت.
سنگت ءَ پسو دات، اے گپ ءَ ھچ شک نیست کہ انسان ءِ پیداک کنوک ھدا انت ءُ ایشے ءِ گم زور ھم ھدا انت، بلے ھدا گش اِیت، من دست ءُ پاد جان داتگ، انسان دست ءُ پاد بِجنت، جفاکشی بہ کنت.
من گپ سنگت ءِ دپ ءَ چہ پَچ گِپت ءُ گُشت. گپ اے نہ انت، گپ اِش انت کہ بلوچ پرچہ بزگ انت ؟ آ پرچہ زلمانی آماچ انت ؟ مدام کُشگ ءُ گار کنگ بوھگ ءَ انت، لوگ سوچگ بوھگ ءَ انت، بالی پرک بمب گوارگ ءَ انت، مدام بلوچانی لوگانی سر ءَ کسانیں کسانیں زھگ مرگ ءِ ارجان بوھگ ءَ انت، باریں چنت سال انت کہ بلوچ ھمے بزگیانی دیمپان انت، ھمے گم مدام من ءَ چہ اندر ءَ وران انت.
سنگت ءَ پسو دات کہ گپ پد ءَ منی انت ھدا اے ھم گش ایت یک راجیے کہ وتا وت بدل مہ کنت، من آئی ءَ بدل نہ کناں. منی گپءِ مول ءُ مراد ایش انت کہ باھد انت، کل بلوچاں اے زلم ءِ ھلاپ ءَ پادائیگی انت، ءُ جنگ کنگی انت، ھر وڑیں سکیانی دیم ءَ اوشتگی انت، جدوجہد کنگی انت ، دست ءُ پاد سرینگی، انت، گڈا وشیں بانداتے الم کیت پہ بلوچ ءَ.
سنگت ءِ گڈی پسہ ءِ آسر بوھگ ءَ پَد، ما گپ گَْونڈ داشت انَت، پاد اتک اِنت ءُ وتی چادر چنڈ اِت انت ءُ دیم پہ وتی منزل ءَ رہادگ بوت انت.
