چـُـکانی دیوان ترینوک:کریم بلوچ _ تهل یک روچے یک پشکے _ گـُـربگے _ ،یک روباهے ءَ دیست . پشّـک پیش سلام بیت و جوڑ و ڈڈی ئی کــُت . روباه که باز گروناکینے ات ، پشک ءِ سلام ئی هم نه نه مـَـرّینت و په مـَـلـَـنڈی پشک ءَ چار ات و گوئشت ئی : _ اَو بـَـزّگ ! مـُـشکانی گـِـروک ! تو چون منی گون ءَ جوڑ و ڈڈی کن ئے ؟ بارین ترا کجام زانت یا هنرے هست انت ؟ پشک گوں شرم و کـُـنّتی ءَ پسه دات : واجه من تهنا یک هنر و رنگانه اے زاناں . تئی هنر و رَنگانه چے و کجام انت ؟ پشک گوئشت : واجه وهدے که کـُچـَـک منی رندا کـَـپ انت ، من سـِـٹ ءَ کنان و چه درچکاں بـُرز ءَ سرکپاں و وتی ساه ءَ رَکیناں . روباه کـَند ات و گوئشت ئی : تئی هنر همیش انت و بَس ؟ من سَد هـُنر ءِ واجهاں . من ءَ تئی سرا بَزّگ ءَ بیت ، لوٹـاں که ترا پیش بداراں که چون گوں کچکاں دودیم به بئے . آهانی هبر هنگت نه کـُـٹـِـتـَـگ اتنت که یک شکاری اے گوں وتی کـُـچکاں رَست ؛ پشّــُـک دَلهار و زوتی ءَ چه درچکے ءَ بـُرز بیت و روباه ئی توار کـُـت : _ واجه روباه زوت کن . ادان … تا که روباه کارے کـُت به کنت ، کچکاں آئی ءَ گپت … پشک کوکار کت : چون واجه روباه شما گوں وتی سَدیں هنراں بندیگ بیت ات ! اگں منی داب ءَ ، شما را تهنا یک هنرے بیتیں ، و وتی سرا اینچو گروناک ( مغرور ) مه بوتین ئے ، هنون بندیگ نه بیتگ اتــئے
