چـُـکانی دیوان
—————-
تـَرینـــــــوک :
هـَست ات یک چیپلـُـکے که سک کسان ات ، چـُشینے ات :
چیپـَـلـُک پگر ءَ کت که سـَک مَزن انت ، باز زانتکار انت ؛ وتی گـَردنی کـَسان ءَ کت که وتی مزنی ءَ پیش دار ایت . چـُش :
چیپلک ءَ هست ات ماکیانیں ماتے . آئیا سک دوست ات . ماتیں ماکیان چُشینے ات :
ماتیں ماکیان ، چیپلک ءَ کِرم و زَراگاں وارینت . کِرم و زَراگاں چُشین اتنت :
یک بَرے سیاهیں پــِشـُـکے ماتیں ماکیان ءِ رَندا کـَپت و چه سِراد ئی گـَلینت و دَر کـُت . اے سیاهیں پــِشـُـک چـُشینے ات :
چیپلک ، پـَلّ ءِ کـَش ءَ یک و تهنا پـَشت کـَپت . اناگت ءَ دِیست ئی که پـَلّ ءِ بُرزَگ ءَ مَزنیں و شـَررَنگیں کـُروسے پـُـورّ کت و نِشت . وَتی گـَردِنی کـَش ات و دِراج کت و بانگ ئی دات : « کوکوڑی کووو ! » و چاریں نیمگ ئی جوانی ءَ چار ات : « چون من جوانی ءَ بانگ ندات ؟ چون منا شاباش نه انت ؟ »
چیپل ءَ اے سَک وَش بیت . چیپل هم وتی گـَردن ءَ کـَش ات . چو :
و هر چی زور ئی هست ات ، گـُـرّ ئی مان کت و گوئشت ئی : « پی-پی-پی ، پی -پی ! من هم جوانی ءَ بانگ دات ! منا هم شاباش بات ! » . همے وهد ءَ لـَمـُش گِپت و آپ ءَ کـَپت . چـُش :
آپ ءَ پـُـگـُٹے _ پـَگـُلے _ هست ات . پـُـگـُٹ آئی ءِ وَت گـَلایی و کـَپگ ءَ دیست ، آئی ءِ سَرا کـَند ات : « ها-ها-ها ! ها-ها-ها ! تئی و کـُروس ءِ گـَپ زمین و آزمان ءِ گـَپ انت .
پـُگـُل چـُشینے ات :
همے وَهد ءَ ، چیپـَل ءِ مات تتک ، چیپل ئی اَمبازاں گِپت و لـَباس کنان بیت .
