ھمگام بلوچی
پُلگُدیں برمش دُرستاں چہ پیسر من پِھلی لوٹاں کہ تئی سرا بوتگیں زُلم ءُ زوراکی ءِ ھلاپ ءَ من یک دانکّے ھم چہ دپ ءَ در کُرت نہ کُت. دل ءَ لوٹ اِتگ اَت کہ چیزے بہ گوْش آں ءُ تئی سرا بوتگیں زوراکی ءَ تیوگیں دُگنیا ءَ شِنگ ءُ تالان بہ کن آں بلے تو وت زان ئے کہ گپ زِندگیں مردم کن اَنت ءُ پدا من یک انچیں چاگردے ءَ نِشتگاں کہ ادا گپ کنگ ئے ھچ وڑ نیست ءُ پدا زوراکانی بابت ءَ گپ کنگ وَ نہ بوتگیں گَپّے. ما سَک دیر اِنت کہ مُرتگیں۔ اگاں ساہ روت ءُ کیت بلے مئے زبان پچ گِرگ بوتگ ءُ بس مئے ٹوھار پشت کپتگ. انچو کہ دِھکّانکار پہ مُرگ ءُ دگہ دلوتانی گَلینگ ءَ ڈگار ءِ نیام ءَ ٹوھارے مِک کَنت کہ جِناور، دلوت ءُ بالی مُرگ چہ تُرس ءَ ڈگار ءَ اِیر کَپت مہ کن اَنت مئے کِسّہ ھمے ڈول اِنت. ما وَ کدی وتی مَرگ ءِ جار جتگ ءُ وتی میتگ ءِ کبرستان ءَ وت ءَ کَل کُرتگ.
ترا دگہ یک گپّے گوْش آں کہ مئے دمگ ءَ ایوکا پہ دوتل ءُ دو پوستیں سیاسی گَلّانی راھشونانی ءِ واستہ رَوانک کَشّگ بیت ءُ ما زھرشانی ایوکا ھما وھداں درشاں کن اَنت کہ گچینکاریاں مئے بے سوبی ءِ جار جنگ بیت. ما روانک ھماوھداں درکن اَنت کہ مئے سیاسی سروک چہ شھر ءَ وتی میتگءَ پیداک بیت.
دیدگیں برمش کیچ ءُ گوادر ءِ آوکیں پَدریچ ءُ پیر ءُ کماشاں تئی سرا بوتگیں زوراکی ءِ واستہ وتی توار بُرز کُرتگ کہ آ دگہ یک تئی وڑیں برمش ئے ءِ سرا زُلم ءُ زوراکی ءَ دارگ لوٹ اَنت ءُ من جزماں کہ کیچ ءَ دگہ رندے ءَ اے وڑیں زُلم ءُ زوراکی کنوک اے وڑیں زوراکی کنگ ءَ چہ پیسر ھزار رند ءَ جیڑیت۔ کیچ ءُ گوادر ءِ مردماں زھر شانی کُرتگ ءُ زوراکیں مردماناں اے کُلوہ سر کُرتگ کہ برمش ءَ چہ پَد زوراکی بس اِنت بلے ادا مئے نیمگا وَ ھمک روچ ھمک ساھت ءُ ھمک دمان ءَ زوراکی ءِ یک نوکیں کِسّھے بِندات بیت ءُ دیم ءَ روان کنت. بلکیں تو سرپدے کہ گوستگیں روچاں بالگتر ءَ یک لوگے ءِ سرا تیر گواری بوتگ اَت ءُ ھمے تیرگواری ءَ تئی رنگیں یک کسانیں چُکے بی بی اسماء ھم تیرگواری ءَ چہ ٹپی بوتگ اَت ءُ آئی دوئیں پاد زوال بوتگ اِت آں۔ بی بی اسما ءِ سرا بوتگیں زُلم ءُ زوراکی ءِ سرا ما یک روانکے ھم در نہ کُرت ءُ زھرشانی ھم نہ کُرت پرچا کہ تیرگواری ءِ زمہ واری یک گَلے ءَ زُرتگ اَت. ایشی ءَ چہ ابید گوستگیں روچاں پنجگور ءِ دمگ تارآفس ءَ نا شُناسیں مردمے ءِ تیر گواری ءَ بلوچستان یونیورسٹی ءِ نودربر سرتاج وحید ھم زَدّگ بوتگ اَت ءُ آ انگت کوئٹہ ھسپتال ءَ تھت ءِ باھوٹ اِنت.
دیدگیں برمش من پمیشکا کِسّہ آرگایاں کہ ما سک دیر اِنت کہ زوراکی سَگ اِتگ ءُ جُنزاناں ءُ ھمے بے تواری ءُ بے زُبانی ءَ من ءَ باور نہ بیت کہ زُلم ءُ زوراکیانی اے سَپّر کُٹّ اِیت. اے رند ءَ ما پِھلّی لوٹاں کہ تئی سرا بوتگیں زوراکی ءِ سرا ما ناکہ گپ کُرت کن آں ناکہ روانک کَش اِت کُرت کن آں کہ یکے و ما مُرتگیں ءُ اگاں چار ءُ پنچ مردم پشت کپتگ آ کرونا ءِ بیماری ءِ تُرس ءَ دراَتک نہ کن اَنت۔ اے رند ءَ نہ بوت بلے کمے سبر ءُ اوپار ءَ چہ رند آوکیں گچینکاریاں وتی سیاسی گَلّانی سوبمندی ءُ وتی سیاسی راھشونانی وتی میتگ ءِ آیگ ءَ پہ الم ما روانک کَشّ آں ءُ پیش داراں کہ ما ھم ایوکا پہ سیاست ءُ پہ وتی سیاسی سروکانی وش کنگ ءَ روانک در کن آں ءُ وتی زندگ بوگ ءِ شاھدی ءَ دئے آں.
زوت وش بات ئے ءُ چو وتی نام ءِ وڑا رُژنائی بھر کنان بات ئے .. آمین
