یار! ذاکر جان نوں واتر کن
نبشتہ کار چراگ رژن ھمگام بلوچی نبشتانک ذاکر ترا سما انت چنچو سال انت تو رپتگ ئے، واتر نیاتکگ ئے، یازدہ سال انت ترا تو رپتگ ئے. بہ گندئے ترا سما مہ بیت ھما کہ پہ تو وداریگ انت آھاں درست یات انت. یاذدہ سال انت، یازدہ سال یک اُمرے تو یک اُمرے جتگ نا تئی ھالے کیت نا کلوھے دیم دئے. روچ ءُ شپ تئی وداریگ آں، بہ گندئے تو بیائے پد ءَ، بلے زندگی ءِ رنگ مٹ بوت انت دراھیں دنیا ءِ دروشم بدل بوت انت ذاکر جان تو نیاتک ئے! ذاکر جان منا گوں تو ھچ گلگ نیست کہ تو پرچا نیاھگ ءَ ئے، من ءَ ، ترا ءُ کلاں سما انت ما یک گلامیں راجے ءِ پرزند انت، گُلامیں راجانی کِسھاں ما مُچ سرپد انت تو ھما گلامیں راج ءِ پسگے ئے، گلامیں راجاں پہ زندگی کنگ گران انت گلامیں راج پہ وتی ھک ءَ توار چست کت نہ کنت، گپ کت نہ کنت راستی ءَ بیان کت نہ کنت، اگاں پہ وتی ھک ءَ توار چست بہ کنت چو تئی وڑ ءَ بیگواہ کنگ بیت یا کشگ بیت ویرانگیں جنگلے ءَ جون ئے دور دئیگ بیت. ترا چہ پد چنچو زھگ زوراکیں لشکر ءَ چورھ کتگ، چنچو ماتانی جگر سستگ ءُ دور داتگ انت، چنچو کماشانی پیری ءِ اسا برگ ءُ بیگواہ کنگ بوتگ انت، ھمک گھار پہ برات ءَ راھی انت چشیں گِسے نیست کہ ھود ءَ پرس دارگ نہ بوھگ ءَ انت، ھمک بلوچ ءِ چم ارس انت. ترا نوکیں ھالے دیگ لوٹ آں. آ شال کہ تو پیسرا دیستگ شال آ شال نہ انت، شال پرسیگ انت. شال ارسانی ھار ءَ مَل اتگ شال ءِ برپیں بدن آپ بوتگ تھنا شال انا سرجمیں بلوچستان پرسیگ انت. من داھم جیڑاں کہ تو چون اے تَنک ءُ تھاریں کوٹی آں زندگی کنگ ءَ ئے، اے تنک ءُ تھاریں کوٹی آں یک روچے زندگ بوؤگ نہ بیت، تو یازدہ سال اے تہاریں کوٹیانی تہا گوزینتگ، اُپ! اے روچ پرتو چِنچو درد ناک انت! باریں اے زالم ءُ زوراکیاں ترا کجام ھال ءَ کتگ؟ ھرکس ءَ نوں تئی رنگ شمشتگ چنچو وھد گوستگ ترا، بلے یک روچے زلور کیت، تئی واب مانا بنت ذاکر من دگہ ھچ نہ گشاں تئی مات پہ تو سک زھیریگ انت، تئی مکھیں مات ارسیگ انت چیزے وھد بیت چمانی ارس ئے دارگ نہ بنت، تئی ھکس ئے گون انت شال ءَ گار ءُ بیگواھیں بلوچانی پتر ءَ نشتگ کہ کدی تو واتر کن ئے، ترا پہ وداریگ انت. یار! ذاکر نوں تو دیر مکن کہ تئی مات پیر ءُ آجز انت نوں چد ءُ گیشیں گم سگ ات نہ کنت، بیا زوت کن!
