انسان چو ھون واریں رستر ءَ اَنت
نبشتہ کار: چراگ رژن
برے برے من جیڑاں اے چونیں انسان انت پہ انسان کشگ ءَ رازی بنت کشگ ءَ و انگت سر پِر بیت بلے ھمے کشوک بے گناھیں مردمانی کشگ ءَ نیکی یے سرپد بنت ءُ پدا کُشوک ءُ مِروک یک راج ءُ یک زبان انت مرچی باندا انسان چو لیبوک ءَ انت انسان، انسان ءِ دست ءَ لیب دارگ بوھگ ءَ انت ءُ پدا انچیں لیبے کہ ساہ ءُ سرانی لیب مردمانی زھن ءَ گوں انچو لیب کنگ ءَ بوھگ ءَ انت کہ وتی جند ئے زیان کنگ ءَ ھم چک ءُ پد نہ بیت برے برے من جیڑاں اے چونیں مردم انت اے رنگیں کار کن انت من ءَ انچو گمان بیت یا اے رنگیں مردمانی بابت ءَ جیڑاں منی دیم ءَ یک ھونواریں رسترے ءِ اکس زاھر بیت برے برے اگاں جاھے ءَ گنداں انسان ءُ انسانیت ءِ گپ بیت من ءَ کندگ کیت وھدے لھتیں انچیں انسانانی کارپد آں گنداں آ چہ ھون واریں رستراں چہ زالم تر انت. نوں من ءَ انچو سما بیت کہ کم کم ءُ انسان ءُ انسانیت ھلاس بوان انت مردم چو ھونواریں رسترانی رنگ ءَ بوان انت بہ گندئے دیم ءَ انسان ءُ انسانیت ءِ نام ءُ توسیپ بس کتابی دروشم ءَ دست بہ کپاں بلے انسانے ءِ شوھاز در بہ کپ ئے بلے ھچ رنگ ءَ ترا دست نہ کپ ایت مرچی کہ من کابل ءِ بمب تراک ءِ اکساناں دیست من ءَ انسان نام ءِ سرا بد اتک من دل ءَ گشت دریگتے انسان ودی مہ بوتیں یا ودی بوتگ ات اے رنگ ءَ مہ بوتیں بہ گندئے مرچی کابل بدن نہ تپتگگ ات چو آس ءُ جل نہ ات چو اشکر ءَ بن نہ ات ءُ پدا مئے مھرانی دوار جاہ بلوچستان بہ گند ئے ھم ارسیگ نہ ات ھمک گھار پہ براتے ءِ دیدار ءَ تلوسگ نہ ات کماشانی پیری ءِ اسا مرچی بیگواہ نہ اتاں ماتے پہ تنگوھیں بچ ءِ مراداں بے مراد نہ ات ھو بلکیں چش نہ بوتگ ات اگاں مردمانی نام ءَ اے جوڑ بوتگیں دنیا ءَ انسان بس انسان بہ بوتیں انت نوں من ءَ انچو گمان بیت مردمانی اندر ءَ رسترے ھست مردمانی تہ ءَ انسانیت کم کم ءَ ساہ دیان انت ءُ ھما رستر ودی بوان انت
