ترینوک : کریم بلوچ _ تـَهل
مردے ڈگار ءَ شوم کنان ات ، آئی ءِ اپس باز نزور و آرامی ءَ جـُنزان و جـُگ و ننگار ءَ کـَشّـان ات. مرد گـَرم گـِـپت : _ ترا گرکے به وارتیں ! اناگت ءَ ، چه کجا گرکے پیداگ بیت ، آتک مرد ءِ کـَش ءَ و گوئشت ئی : _ چون بارین ، بدئے وتی اپس _ بور _ ءَ که من وران ئی ! مرد ءَ بــِـرّ و هـَیران بیت ، چمانی درآتک انت و پدا گوئشت ئی : _ دل ءَ بدار ، من شوم ءَ کـُٹیناں ، گـُڑان تو آئیا ورئے . گـُرک نـِـشت و چاران بیت . هـَنچو که مرد ءَ شوم کنگ ءَ کـُـٹینت ، گرک هما دمان ءَ تیاربیت و مرد آئیا گوئشت : _ چون تو اَپس ءَ پُٹاں گوں ورئے ؟ گهتر انت که منی پـَـجّـی ءَ برواں ، منی لوگ ءَ ، من گوں جوشیں آپ ءَ شودان ئی ، پُــٹ ئی رچنت ، آزگیں گوشت وا وشتر انت . گرک ، مرد ءِ هبر ءَ مـَنّ ات و مرد ءِ پجّی و هوری ءَ شُت . مرد ، لوگ ءَ آتک و گوانک ئی جـَت : _ منی زال ، زوتی ءَ لـَـهڑ و جوشیں آپاں بیار ! زال ءَ پر آئیا لـَهڑیں آپاں آرت انت . گرک نشت و چارت که چون مرد ءَ ، اپس ءِ پـُٹاں گوں جوشیں آپاں لیڑینیت . مرد ءَ لـَـهڑیں آپاں گرک ءِ چماں سـُـلـُهت انت . گرک بال کت . شما بدیستین ات ! مرد ایدگه روچیں هم ، ڈگار ءَ په شوم کنگ ءَ شُت . گرک هم ، اودان وتا سَر کت و مرد ئی گوئشت : _ نون ، من تئی جند ءَ وراں ! _ جوان انت __ مرد ءَ منّ ات __ تهنا من ءَ بــِـلّ و اجازت بدئے که مَوت ءَ چه پیش دعا اے به کنوں . تو من ءَ هَمِدان رهچار بئے ، من درچک ءَ سرکپاں و همودان دعای کناں . هُدا چه جَهلـَگ ءَ نه اشکنت . گـُرک منّ ات . مرد درچک ءَ سَرکپت و ایر کـَپـَـگ ءِ هیال ئی هم نه کت . گرک آئی ءِ ودار ءَ نشتگ ات و نشتگ ات . آهر ءَ گرک گرم گـِپت که مرد ءِ دعای ءَ نه کـُـٹنت ؛ و هولّایگ ءَ ایدگه گرکانی توار کت که مرد ءِ ورگ ءَ مـَـدَت ئی کن انت . سرجمیں گرک که آئی ءِ هولایگ ءِ توار اش اشکت ، په آئی ءِ کمک و بـَـڑایی ءَ آتک انت . هما گرک که مرد ءِ ورگ ءِ باڑه ات ، آتک درچک ءِ بُن ءَ ، دومی گرک ، آئی ءِ چـَک و پُشت ءَ سرکپت ، سومی ، دومی ءِ پشت ءَ و هَنچو یکے آدگر ءِ پشت ءَ سرکپاں و بُرز بیاں بیت انت . یک کمے هست ات که مرد ءَ به رَسَنت . آهری گرک ، مرد ءِ کش و نزیک ءَ رَستگ ات . مرد که باز تُرستگ ات ، یکبرے که گوانک ئی جت : _ منی زال ، زوتی ءَ جوش و لهڑیں آپاں بیار ! پهک گرکاں هنون پیلـُشین اوں ! هما گرک که جهل و ایدگه گرک آئی ءِ جـَـکّ ءَ اوشتاتگ اتنت ، تا که مرد ءِ توار ئی اشکت ، و گـِـیر ئی آتک که چون مرد ءَ آئیا لهڑیں آپاں گوں پیلوشتگ ات ، وتی پاد ءِ وَس ئی یکجاه کت انت که به تچ ایت . گرکاں لـَـگـُـشت و ڈگار ءَ تـُرُپ تـُـرُپ کـَپت انت . اـَهتے مُرت انت و . لهتے چه تُرس ءَ جنگل ءَ تتک انت . چو مرد ءَ ، چه مرک ءَ رَکّ ات
