( رودرآتکی آزمانک )
ایزابل پینکنشتادت / کریم بلوچ – تهل
یگبرے بادشاهے پـَـٹ و گیاواناں روان ات . اناگت ءَ آئیا هَیرانی مردمے دیست .
بادشاه پول ( جُست ) کت : – پرچا تئی مود اسپیت و تئی ریش سیاه انت ؟
هیرانی مرد پسو دات : – پرشی که منی مود باز پیسرتر چه منی ریش رُستگ انت .
بادشاه چه جواب ءَ وَش و هیران بوت . نوں بلے مردی پرمات :
– تو تاں که منی دیم ات نود و نه رند ندیستگ ، پیکه پسوے که من ات گوئشتگ ، کس ءَ مگوئش ئے .
بادشاه وهدے که وتی کلات ءَ برگشت ، وتی وزیری توار کت و پول ئی کت :
– پرچا مردم ءِ موداں پیش چه آهانی ریشاں اسپیت بنت ؟
وزیر پسو دات نکت . آ چشیں جستانی جواب ءِ زانگ ءَ کدیں جهد نکتگ ات . بلے آ هُژیارے ات . وزیر چه بادشاه ءِ یکے چه گــُـلاماں پول کت : بادشاه په سَئیل و سواد ءَ مرچی کجا شتگ ات ؛ پدا درکپت و هما پـٹ و گیاواناں په تر و گرد شت و هما اسپیت مود و سیه ریشیں مردکی دیست .
پولی کت : – تو منا بگوئش که پرچا تئی مود اسپیت و تئی ریش سیاه انت ؟
آ پسو دات : – من اے جست ءِ پسو ءَ ترا گوئشت نکناں .
– من بادشاه ءِ وزیراں . تو اگں منی پسّو ءَ مه د یئے من ترا بندیگجاه ءَ بند کناں ، بلے اگں منا بگوئش ئے من ترا هزار تنگهیں ( تلاه – سُهر ءِ) زر ءَ دیاں .
هیرانی مرد پسو دات :
– منا نود ونه تنگه ءِ زر بدئے بس انت !
– اے چونیں هوڈیں مردکے که اینچو باز کم زری لوٹ اِت. – بادشاه ءِ وزیر وتی دل ءَ گوئشت و رندا شت بادشاه ءِ کرّ ءَ .
وهدے که بادشاه ءِ جُست ءِ پسوی دات ، بادشاه سرپد بیت که چے بیتگ و پرماتی که هما دمان ، آ هیرانی مردک ءَ بیار انت .
– چون تو دل کت که منی هبر ءَ دو بکن ئے ؟ – بادشاه آئی ءِ سرا گوانک جت .
– نه واجه ! نه هچ دابے من شمئی هبر ءَ دو نکتگ . من پوره شمئی هبر ءِ برابر ءَ کتگ ! – مرد ءَ بادشاه ءِ جواب ءَ دات .
– چون گــُـڑا ؟ – بادشاه هیرانی ءَ پول کت .
– من وزیر ءَ هچی نگوئشت تاں وهدے که من نود و نه گــَـشت بادشاه ءِ دیم و شبین ءَ که اے تنگهاں نکش ات ندیست .
بادشاه ءَ اے جواب همینچو وَش و دوست بوت که بادشاه هیرانی مرد ءَ وتی هزانگدار کت و هیرانی مرد چه بادشاه ءِ نزیکیں مردماں بوت .
رند چه چیزے وهد ، بادشاه لوٹت که وتی زرانی هساب و هزانگدار ءِ کار ءِ باره ءَ بزانت . دیستی که زری گیش و سک گیش بیتگ انت . باز وَش بوت و وتی هزانگداری جوانیں دادے دات .
بلے همینچو که بادشاه چه هزانگدار ءِ کار و کرد گیشتر وَش بیتگ ات همینچو وزیر ءَ چه هزانگدار گیشتر بد یهتگ ات .
شپ و روچ وزیر پگر کنان ات که چوں هزانگدار ءَ چه اوداں گار بکنت . یگبرے شاهی گوئشت که تئی هزانگدار تئی زراں چه تئی هزانگ دزی کناں و وتی لوگ ءَ براں و چیردیان انت .
بادشاه که اے گپ اشکت ، گوں وتی گلاماں هزانگدار ءِ لوگ ءَ شت .
بادشاه ءِ گلام و مردمان هزانگدار ءِ سرجمیں لوگ ءِ جهل و برز و ٹنگاں چارست ، بلے هچ چیز اش ودی نکت . ماں همے وهد وزیر بندیں کوٹی یے ودی کت .
– اَه هان ، هـَــــؤؤؤ ! – وزیر گوانک جت ؛ – چیر و اندریں کوٹی یے !
بادشاه پرمات که کوٹی ءِ دروازگ اش پَچ کت . کوٹی پهک هالیگ و هورک ات هچ چی اوداں نیست ات .
بادشاه پهک هیران ات و پولی کت :
– چے یے اے چیر اندریں کوٹی ؟
– میریں بادشاه من سک شمئی منتواراں که شما منی سرا اهتبار کتگ و پر من اش نیکی کتگ ، من اش کار داتگ و وتی کِرّ ءَ داشتگ ، شمئی سرجمیں دادانی گون ءَ ؛ بلے من پیکه وتی نیزگاری ءَ مه شموشاں . په همے هاترا من هر روچ اے هورکیں کوٹی ءِ تها آتکگاں تاں وتی پیشی نیزگاری ءَ کدیں بهیال مه کناں که من هما پیشی و ادناییں مردماں که مودی اسپیت و ریشی سیاه انت که یکروچے شما ماں گیاواناں دیستگ .
– من زانت که تو زانتکاریں مردمے ئے ، – بادشاه پسو دات ؛ – بلے من هنوں سرپد بوتاں تو سک شهزانت و هُژیاریں مردمے ئے .
گڑاں بادشاه وتی وزیر گلینت و هزانگداری ، وتی وزیر کت .
٭٭٭٭٭
