کریم بلوچ _ تـَهـل
اِشکُتگیں آزمانک
گوئشنت که روچے دو مردم ءِ نیام ءَ اڑاندے ( جنجالے ) بیت و اڑاند ءِ سرا جنگ بیت انت . یکے هَستگار و سیریں مردمے ات که نیزگاریں مردمے ءِ ڈگاری چیرجَتـَگ و واهُندی کتگ ات . دوئیں مرد ءَ مردم سِـیـلینت و جتا کت انت و گوئشت انت که ملا ءِ کِرّ ءَ په شَر ءِ جـنـَگ ءَ برو انت .
دوئیں مرد په آهانی شر ءِ جَـنـَگ ءَ ملای ءِ وَٹ_ کـِـرّ _ ءَ شُت انت تاں که آهانی جنجال ءَ به گیشینیت و داد ءَ حقدار ءَ به دنت .
نیزگاریں مرد ءَ جوانیں کلاهے وام کرت و په واجه ملای ءَ بُرت و وتی شکایت ئی پیش کرت و چه واجه ملای ءَ دَزبندی ئی کت که آئی ءِ ڈگار ءَ که سرجمین مهلوک زانگ انت که همایی ءِ جند ءِ مِلک انت ، همایی ءَ دَیگ به بیت و واجه ملا په راستی وتی شر ءَ به جَنت .
واجه ملا گوئشت :
– میریں بلوچ دلجم بئے که من هبر ءَ په حق ءَ گوئشاں وا چونائیا من وت هم زانگاں که اے ڈگار تئی میراث انت ، تئی حق چون چه تو پُلگ و بَرگ بیت ؟…
کترهے ءَ رند هستگاریں مرد هم گوں شیری گوکے واجه ملای ءِ دروازگ ءَ اوشتات و دست و دروت ءَ چه رند شیری گوک ءَ ملای ءَ دات تاں ملای ءِ چکاں شیرے وارت بکن انت . رند ءَ ملای ءِ دیوان ءَ نشت و چه واجه ملای ءَ پهلّی ئی لوٹ اِت که چـِد و پیش واجه ءِ سلاماں نیاتکگ ، بلے همے زیتاں وتی مال ءِ دَهیـَک و پنچیـَک ءَ الّم کـَشّ اِیت و په واجه ملای کاریت .
ایدگه روچیں ، ملای ءَ په نیزگار و هستگار ءِ شر ءِ جـَنـَگ ءَ مردماں مُچ کت و چه نیزگار ءَ ڈگار ءِ سَـنـَد و کاگد ءِ لوٹ ءَ کت تاں پـَدّر به بیت که اے همایی ءِ ڈگار انت .
نیزگار ءَ گوئشت :
– چون واجه ملا ؛ اے ملک ءَ زاناں _ دَنا _ کسے ءَ ملکیت ءِ کاگد هست انت که منا به بیت ؟…
نیزگار ءِ هبر هنگت نه کـُـٹـِتـَگ ات که ملا آهانی شَر ءَ جَت و گیشینت که ڈگار هما هستگار ءِ جند ءِ ڈگار انت و نیزگار ءِ هُشکیں بُهتام انت …
نیزگار ءَ گوانک جَت :
– واجه ملا زانان تو مردماں جُست کت نه کن ئے و زاناں شمئی هزگاریں – هستگاریں – مرد ءَ کجام کاگدے هست ؟
ملا پسّو دات :
– بلوچ من ترا پول کت ، ترا کاگد نیست انت ، همے په منی شَر ءِ جَـنـَگ و گِیشینگ ءَ بس انت.
نیزگاریں مرد ءَ دل داشت نه کت و کوکار ئی کت :
– واجه گـُـڑاں منی کلاه ءِ گـَپ چے بیت ؟
ملای ءَ پسو گردینت :
– کلاه ءَ گوک وارت !
