چـُـکانی دیوان هانس کریستن آندرسن
————— ———————–
تـَــرینــــوک : کریم بلوچ _ تهل
پَـکائیں شَهزاتیں کاڑ و مَٹــَر
هست ات یک شهزاتیں ورنااے که لوٹـِت ئی ، وَتی مَـٹ و همریشیں شهزاتیں جَنِکے ءِ پَـجّـی ءَ سانگ و سیر به کنت . هَـو ؛ دلجمیں و پَـکائیں شهزاتئں کاڑے .
په چُشیں جنکے اے شوهاز و وَدِی کنَـگ ءَ ،آ ، سرجمیں دُگنیا _ دنیا _ ی ءَ گـَشت و شُت ؛ بَلے وتی دل ءِ مَٹ و همریش و دَروَرئی وَدِی نه کت . شهزاتیں جَنِک وا باز ات ، بلے اے که دلجمیں و پَـکائیں شهزات به بنت ،آ ، دوچار نه کـَپت. مدام آهانی یک نه یک کِردے ، پکائیں شهزات ءِ کِرد ءَ چه دور ات . آهر ءَ آ ، اِیوَک _ تهنا _ ءَ ، بے بَـلّ و سانگ ءَ ؛گوں پُرُشتگیں و بَژنیگیں دلے ءَ ، لوگ ءَ واترّ بیت ؛ سک ارمانیگ و هُدوک ات که راستیں و پَکـّائیں شهزاتیں مِنْڈ و جنکے ، ودی و سیر بکنت .
هما بیگاهین ءَ، سَکّ تُرُندیں هَؤر و گواتے بیت . کوکراں گرئنداں و گِروک جناں ،هَؤراں شِنزان اتنت؛ سیاه و جُبـَه ریشیں هَؤراں چه ، ڈگار ءَ بیمے مانپوشتگ ات !
_ اوه ، سوج ءَ مه کن ات ! _ کاڑ ءَ جواب دات _ سرجمیں شپ ءَ ، یک دمانے هم ، منی چم مُٹ و بند نه بیتگ انت . هدا بزانت که منی وابجاه و لهیپان ءَ چے بیتگ ات یا چے اش مان ات . من باز سَکیں و ڈِکین جاهے ءَ وپتگ اتاں و منی جان ءِ گوشت پهک سهر و لـَـپـَــڑ بیتگ ! تو گوئش ئے من ڈَلے ءَ وپتگاں !
چو پَهک سرپد بیت انت که آهانی شهزاتیں مهمان ، پکائیں شهزاتیں کاڑے انت ! آ چه گیست _ بیست _ بوپ و بیست پر پُٹِـیں لهیپ ءِ بُرزگ ءَ ، مٹـَـر ءِ سَـکـّـی ءَ مارتگ ات .
تهنا پکائیں و راستیں شهزاتین کاڑے ءِ جان ، چُش نازرک و نازاک بیت کنت و بس.
شهزاتیں ورنا ، گوں همے شهزاتیں مِنڈ _ جَنِک _ ءَ سانگ و سیر کت
. پرچا که هنون آ ، دلجم بیتگ ات که پکائیں و راستیں شهزاتیں جنکے ءِ گون ءَ سیر کنگ انت .
سَکـّیں و ڈلگیں مَٹـَر اش ، دُزانی جاه ءَ بندی کت ، تا که هرکس بزانت و به چاریت که سَکـّی و نه وَشیءِ شزا چے انت. اگں دُزاں ، مَٹر ءَ نه دزتگ هنگت همودان بندی انت .
بزان ات که اے راستیں و پکائیں گپ و هبرے
