شھدائے سورود
ندکار : شے بجار
ھمگام: بلوچی نبشتانک
یک رندے پدا کاہان ءِ دلبند گوں سُہر چکیں ھوناں میچل بوت۔ یک رندے پدا گرند ءُ گروکاں کاہان ءِ ھند ءُ دمگاں گرندات۔ ماتیں زمین پدا چہ وتی ھکیگیں بچاں زبہر بوت۔مُرگ ءُ دلوت یک رندے پدا بیتوار بیتاں۔پُلیں زمین، درچک ءُ دار کوہ ءُ گر ،کور ءُ شیپ یک رندے پدا سرجم ءَ پرسیگ بیتاں۔ بلوچ پدا چہ سئے تمردیں نرمزاراں چہ زبہر بوت کہ آیانی ترس ءُ بیم ءَ چہ دشمن مدامی لپرزگ بیتگ۔آیانی ہستی پہ استانی لشکر ءَ یک مزنیں ذہنی ءُ جسمانی تاوان یے بوتگ .
آشوب ءِ راہ یک انچیں راہے کہ ادا انکلابی مقصد ءِدست گرگ ءِ ھاترا ترا گران بہاہیں ءُ للّیں سرانی کربانی دیگ کپیت۔ گشنت کہ آشوب یک انچیں رستر یے کہ وتی چکاں وت وارت ءُ میزان میزان ءَ جنزان کنت۔بلوچ آجوئی ءِ جنزءِ تہا ھواریں انکلابی رستر ءَ ھم ہزارانی کساس ءَ نگرھیں سر وارتگ انت کہ آیانی کَنڈ کرنانی تہا ہم پُر کنگ نہ بنَت ۔آیانی کمی داں ابد مانیت۔ آیانی بچکندگانی توار داہم کوہانی تہا گردیت۔
مہراں چہ چکاریں نانی لڈ ءَ گوستیں روچاں کاہاں ءِ دمگ سورود ءَ شھید بیتگیں بلوچ راجی لشکر بلوچ لبریشن آرمی ءِ گھگیریں سرمچار شھید کہری مری بلوچَ، شھید طفیل بلوچ ءُ شھید نجیب جان ھم دائم نمیران بوت انت ، آیاں اُوں وتی کومی فرض پیلو کتاں ءُ داں قیامت ماتیں زمین ءِ دلبند ءَ وش واب بیتاں۔
شھید کہری مری ءَ 1995 ءَ گلامی ءِ ھلاپ ءَ توپگ
چست کت ءُ مات کوہاں شُت۔ آ بیست ءُ چار سال گوں بلوچ لبریشن آرمی ءَ بندوک بیتگ۔ شھید کہری ءِ کرد بلوچ جہد ءِ تہا مدامی نمیران مانیت۔ آئی ءِ دیر چاری پہ سنگتاں یک درورے۔ اے میان ءَ بلوچ جھد ءَ باز پیچ ءُ تاب وارتگ۔ ذاتی غرض داروک یکر بیتگاں یا وتی گروھی ءُ شخصی نپانی ذندگ دارگ ءِ ھاترا کومی نپ یکر کتگاں بلے شھید کہری مری داں گڈی وہدا وتی ہم پکریں گنگلانی گوما بندوک بیتگ ءُ ھر کارے وتی وس ءُ واک ءِ ردا پہ قومی نپ ءُ پائدگ ءَ کتگ ئے. شھید کہری ءِ کول ءِ کربانی پہ بلوچ ءِ گیرت ءِ رکینگ ءَ یک ٹوئیں کربانی یے۔ آئی ءِ تنگویں بچ شھید درے خان گوستگیں سال ءَ چمالنگ ءَ گوں پلیتیں لشکر ءَ دیم پہ دیمی مڈائی ءَ شھید بیتگ۔شھید کہری ءُ آئی بچانی بلوچ جہد ءَ گوں سنگینی چہ کساس ءَ گیش بیتگ۔ بلوچستان مدام پہ وتی اے بچاں بیچاڑ بیت۔ پرچہ کہ اِشانی ذند، مرگ، وشی، ڈک ءُ تکلیپی درست گوں ہمے گلامیں زمین ءَ بندوک بیتگ انت ۔
سنگتے گشیت کہ وھدے شھید نجیب جان ءِ چک ءُ نیاڑی لشکر ءَ بیگواہ کتگاں گڈاں استانی چاریگاں شھید کلوہ ءُ کاسد کتگ کہ بیا سلامی بی، تئی چک ءُ نیاڑیاں آجو کنیں ۔ شھید نجیب ءَ دراہینتگ کہ بلوچ ءِ چک ءُ نیاڑی سدانی کساس ءَ گار کنگ بیتگاں پہ چک ءُ نیاڑیانی گار کنگ ءَ من ہچ دروشم ءَ پد کنز نباں۔بلوچ کومی مقصد ءَ گوں چشیں مھکمیں بندوکی کہیری ءَ ہوار نجیب جان ءُ طفیل جان ءَ پہ مدامی راج دپتر ءِ سہریں تاکانی تہا نمیران کنت۔دشمن ہم زانت کہ من انچیں تمردانی گوما دوچار کپتگاں کہ آ پہ ھلو ھالو وتی زمین ءَ آئی ءِ دستاں ندیاں۔
شھدائے سورود ءَ یک رندے پدا قلات ءِ یاد تازگ کت۔ دشمن استان ءِ دیما سرنڈر بیّگ ءُ رسوائی ءِ زند قبول نکت گوں تمردی ءَ دشمن ھمے پیام دات کہ بلوچ مات سنٹ نیاں، آیاں چشیں بازیں بچے پیدا کتگ کہ آ گوں مردی زہرگ ءَ داں گڈی ساہ ءَ دست ءِ توپگ ءَ دور ندیاں۔ شھید نجیب جان ءِ دست ءِ تپنگ داں ابد شھیدءِ مزن جگری ءِ گوائی ءَ دنت۔ داں شھید بیّگ ءِ وہدا آئی ءِ دست ماں ٹریگر ءَ بیگ پہ جوریں بدواہاں یک تچکیں پیامے کہ شھید نجیب ءَ دژمن پنجابی استان ءَ داتگ۔
آجوئی ءِ جہد ءَ کربانی دیھگ لازمی انت، داں کہ زمین وتی بچانی سہر چکیں ہوناں مہ تِنگیت آ کدی ہم سبز ءُ میزران نبیت، بلے شرت ہمیش انت ، چو کہ انکلاب ءِ کیوبا ءِ چیر جنگیں کماندار ڈاکٹر ارنیسٹو چے گویرا گشیت ” انکلابی مقصد ءِ گرگ ءِ ھاترا مئے ورنا مئے توپگانی چست کنگ ءَ ساڑی ببنت گڈاں ما زانیں مئے ھون پہ پُرت نہ رتکگ انت” بایدیں شریں سوچ ءُ سنچ داروکیں ورنا کاہان ءِ شھیدانی دگ ءَ پہ بے ترس ءُ توار جنزان ببنت، پرچہ کہ بلوچ ءِ استی گوں آجوئیں ءُ وتواکیں بلوچستان ءِ تہا بندوکیں۔
جہد ءِ آجوئی ذندگ بات۔ کاہان ءِ شھیداں سہر چکیں دروت.
