مناں وتی رمگ گون اَت جنگل ءَ چراگ جاھی ءِ پٹ ءُ پول ءَ در پہ در اتاں، مروچی دل ءَ ھُل کتگ اَت کہ جوانیں چراگ جاھے شوہاز بکناں پرچہ کہ مناں سرجمیں ماھیکانی کوہ ءُ جنگلاں گوازینگی اَت، مزن کور ءَ سر بیتاں گورمانی آپ سک کم اَت، پیسری داب ءَ آپ تچگ ءَ نہ اَت، کور ھُشک ھشک اَت دیگر ءِ وھد اَت، آزمان ءِ زردی ءَ زمین ھم مانشانتگ اَت، من ھمے سوڈگ کت کہ انشپی ھمے کْور ءَ داراں باندا رواں کروچی ءَ، شِنِک من گِتان ءِ سرا بستاں ،گورم ءَ کَلّی ءِ آپ کنگ ءَ شُتاں من گنداں ادا اجبیں بوٹانی پداں بُرزادی ءَ شُتگاں۔
پرانیگےِ من پتک پس دُشتاں جوانیں شیر چاھےِ جوڈ کُت، پرانیگ ءُ چاھے وارت، روچ ءِ دراجیں پند ءَ مناں ژند کُتگ اَت کِلہے مناں گون اَت من گتان ءِ سرا بست ءُ واب کپتاں ۔
بام ءَ ٹک نہ داتگ ات مناں اجبیں گالوارانی توار گوشاں کپت من واب ءَ گڈِت انت، چاراں تُپنگی اَنت منی رمگ ءِ نیم اش کشت، منی دست اش بستاں، سیاہیں چادرے منی چمان اش بست، اشانی اے ندارگ ءَ گوں منی لنٹانی سرئے بچکند گار نہ بیت اشاں مناں وتی زبان ءَ بد دات ءُ جت، من سک کند اِت، من ٹہک دات ءُ کند اِت مناں داگ اش دات، پشت کپتگیں رمگ جمپانی سرا اوشتاتگ ات دُرائیں پس مناں چارگائے ات انت، یک ءُ پاچن ٹپی اَت اجبیں مارشتے منی اندرا ودی بیت، میتگ ءِ درائیں ندارگ منی دیمءَ اتک انت ازیتانی تہا من ھچ دردیگ نہ اتاں، تجابان ءِ کُلیں جنگل درچک ءُ دار کوہ گر کُل منی رکّینگ ءَ اتک گ ات اَنت بلے اے زالمیں رستراں مناں یل نہ دات۔ مناں داگ اش دات مناں انچو سما بوھگ ءَ اَت کہ منی ارواہ بال کنگ ءَ اِنت، جان ءِ پوست پیلوشتگ اَت، دردانی نہ گیگیں سھت اتک انت منی ارواہ ءَ بال کُت ۔
من دگہ جہانی ءَ سر بیتاں کُلیں جہان ءِ مرتگیں مردم انصاف ءِ واستہ ھُدائے دیم ءَ نشتگ ات اَنت، انچش کہ شال ءَ نشتگیں مردم وتی بچ ءُ کماشانی انصاف ءِ وداریگ انت۔
من ھُدائے پاداں کپتاں کوکار کت منی توار ءَ پرشتہ گڈت انت ھرکس وتی وڈا وتی کاراں گوں دست گٹ بیت، من واجہ ھدا شہنشاہ عظم ءِ دیم ءَدست بستگ ءُ پریات ءَ اِت اَنت ھدا وتی تہت ءِ سرا واب اَت ، منی پیلوشتگیں بالاد ءِ ٹپ مناں سک ازیت کنگ ءَ اِت اَنت۔
آزمانک ھدا واب ات. حمّل سادک
