جنبش مردمی پس از شهادت فراقضایی جوان ناپدید شده بلوچ،بنام بالاچ فرزند مولابخش راهپیمایی دادخواھی خود کہ صدھا بلوچ در آن شریک بودند را از کیچ به سمت اسلام آباد آغاز کرد ند از ھمان آغاز از مسیری کہ آنھا می گذشتند مردمان آن منطقہ بہ معترضان پیوستہ آنھا را ھمراھی می کردندو نشان دادند کہ جامعہ بلوچ پذیرای معترضان است از ھمان آغاز حرکت آنھا اعلام نمودند با توجہ بہ اینکہ کرسی عدالت مانند نھادی دولتی دیگر در جایگاہ واقعی خود قرار ندارد پس در نتیجہ زنجیر عدل زنگ آلود شدہ اند رساندن صدای خانوادہ ناپدید شدگان ،علاوہ بر گوشھای ناشنوای عدالت توجہ و آگاھی نھادھای بین المللی نیز جز اھداف این راھپیمایی بود کہ شاید دنیای متمدن روابط سودمند دو جانبہ بین دولتھا را کہ بر روی خون ملتھای تحت سلطہ بنا شدہ را لحاظ ننمودہ مجامع بین المللی و سازمانھای حقوق بشری بہ خود زحمت دادہ بہ سرزمین بلوچ نگاہ و نظر داشتہ باشند جایی کہ بلوچھا پس از بازداشت کشتہ و بر مزارشان شمارہ ایی چک می شود و آنھا ھچ واھمہ ایی ندارندکہ چون این عمل غیرانسانی بہ سرپرستی حاکمیت صورت می گیرد.
گر چہ اشکھای بدن خیس شدہ ماہ نور دوازدہ سالہ دراثر پاشیدن آب سرد توسط پلیس اسلام آباد آزار دھندہ بود اما تلاوت زرگل در گوشہ کیمپ کہ کہ در نزیکی منطقہ دیپلماتیک قرار داشت و برای بازیابی پسرش آنجا آمدہ بود پیامی برای افراد دیپلماتیکی بود کہ در آن منطقہ زندگی می کردند .پس از بازگشت از اسلام آباد ھزار ان بلوچ در کنار مرکز و منبع گسترش آگاھی سیاسی در دانشگاہ بلوچستان در شھر شال(کوئیتہ) با سر دادن شعارھای اعتراضی از معترضان مانند فاتحان جنگ ا استقبال کردندتجمع پذیرایی از رهبران و شرکت کنندگان در راهپیمایی در مقابل دانشگاھی برگزار شدکہ بیست و چهار سال پیش، یکی از استادان ھمین دانشگاہ مرحوم نادر قمبرانی اظھار نمودند بلوچ ھیچگونہ رضایتی بر ضمیمہ شدن سرزمینش با پاکستان نداشتہ و آزادی سرزمینشان در قلبھایشان موج می زند کہ این امواج روزی بہ شکل سیل خروشان مردمی در مقابل سلطہ پیروز خواھد شد. با نگاهی به سیل عمومی آن روز می توان گفت که یک مقاومت عمومی مانند آتشفشانی در حال جوشش شکل گرفته است و مردم بلوچ مصمم هستند تا سیاست های شیطانی این دولت غیرطبیعی و نسل کشی بلوچ ها را به جهانیان نشان دھد.
زنان بلوچی که زمانی نوری نصیر خان را در اثر از دادن نیروھایش از عزاداری منع کردہ بودند اکنون آنھا یک جنبش مقاومت عمومی را رهبری می کنند. به جای خواندن لالایی های شجاعت و شهامت برای کودکان، در حال تبدیل شدن به مصداق قاطعیت، شجاعت و شهامت ھستد و نقش پیشگام را بازی می کند.
در جامعه بلوچبہ جای واژه «جنس شکنندہ(نازک)» که نشان دهنده ضعف زن است، ، بیشتر از کلمه «شیرزال» استفاده می شود. در روزی که زنان بلوچ شالپوش صبحها با خشونت دولتی مواجه میشوند، در بعدازظهر ھمان روز بہ رھبری زن و ھمراھی هزاران زن و مرد و بعضا بانداژ به دست حضور می یابند,رھبران زن از مناطق مختلف سرزمین بلوچستان بودہ و از یک مؤسسہ و نھاد مشخص آموزش ندیدہ اند.
پس از خشونت علیه شرکت کنندگان در راهپیمایی در شال، زمانی که معترضان دوباره در قالب تجمع هزاران نفری به سمت منطقه قرمز حرکت کردند، صدای پشتون در فیلمی از این تجمع شنیده می شود کہ “او بلوچ بلوسان راغلہ” بلوچ برمی گردد.
در آن روز بلوچھا زخمی و خون آلود برگشتند و بہ ھمان نکتہ رسیدن کہ روایت آنھا بود, “راجی مچی” با همان شور و شوق و اعتماد به نفس به سمت گوادر می رود تا به اهداف سیاسی خود برسد.
