آسم ءِ میّار چے اِنت؟
ندکار: سنگر بلوچ
(ہمگام بلوچی نبشتانک )
آسِم ءِ اُمر چاردہ سال اِنت، عاصم یک نودبرے، دگنیا ءِ تہ ءَ آسم ءِ کَدّیں گْونڈلانی بندیگ کنگ یک ٹوئیں جُرمے لیکگ بیت، بلے پاکستان ءِِ تہ ءَ آسم ءُ آسم ءِ کَدّیں گونڈلاں پاکستان ہمُک روچ بیگواہ کنگ ءُ تھّاریں کوٹیانی باھوٹ کنگ ءَ انت، بلے انسانی حکانی واکدار ءُ ادارہ آں ھاموشی ءِ روچگ داشتگ، چہ ایشی ءِ سبب ءَ پاکستان ءُ آئی ءِ رستریں لشکر بے لگام اِنت، چیاکہ آسم ءَ پیش چاکر ءُ وھید بالاچ ءِ وڑیں چُک بیگواہ ءُ پدا شہید کنگ بوتگ اَنتَ، بلے روچے مرچی یکے ءَ دانک یے ھَوں نہ درائینتگ.
آسم ءَ چے گناه کُتگ؟ آسم اَنگت ءَ نزانت دنیا چے یے، آسم هچ ءَ سرپد نہ اِنت. آسم ءِ مہکھیں مات بی بی راج بی بی گُشیت کہ آسم ءِ زبان شَرّ شَرّ پہ گپ ءَ نہ گِشیت، نوں ایشی ءَ چہ دنیا ءِ پنچمی لمبر ایجنسی چے ھاصل کنگ لوٹیت، کہ آ اَنگت شَرّیں وڑے ءَ گپ جَت نہ کنت؟
آسم چْورائے، آسم ءَ پِت نیست، عاصم ءِ لوگ ءَ مستریں برات ھَم نیست. آسم ایوک ءَ وتئی لوگ ءِ دیم ءَ بوتگ، عاصم ءِ لوگ ءَ بس آئی ءِ مات بی بی راج بی بی ءُ یکیں گْهاریے ، منگہیں خدیجہ اِنت، کہ چاگل ءُ کلّی اِنت پہ برات ءِ شوہاز ءَ بلے نیست دگنیا ءَ چوشیں انسان دوستیں مردمے کہ آئی ءَ را وتئی برات ءِ ڈسّ ءَ بِہ دنت.
وهدے کہ آسم ءِ لوگ ءِ مردم آسم ءِ یلا کنگ ءِ واستہ گوں انسانی ھکانی پلہِپلہ مرزیں اداراہانی گوما دزبندی کن اَنت کہ کساں سالیں آسم ءِ یلا کنگ ءَ پہ آوانی کُمک ءَ بِہ کن اِت، گُڑا پاکستانی فوج ءُ آئی ایس آئی ءِ نیمگ ءَ چہ آسم ءِ مات ءُ گهار ءَ ھمے بِیہار دئیگ بیت کہ اگاں شْما گپ کُت ما آسم ءَ کُشیں، شمارا چہ شُمئے گِس ءَ چہ درکنیں . اَپسوز ءِ ھبر ایش اِنت کہ انسانی ھکانی پلہ مرز اے ردا بے برمش ءُ بے توار اَنت. ھیر دری آں گوں گلہ نہ بیت ، بلے مئے کِرد چے اِنت؟ ءُ ما چے کنگ ءَ اِنت؟ وھدے کہ مئے مات ءُ گہاراں اے رنگ ءَ پاکستان ءُ آئی ءِ لشکر بے پردگ کنگ ءَ اَِنت
ما پھٹان مزہبی گْشتنت، بِہیا ءُ نالائک توار کْت آں بلے مرچی پھٹان مِک بوتگ آں َلکاں مردم پہ گار ءُ بیگوائیں مردمانی واستہ مِک بوتگ ، بلے یکیں آسم ءَ لکاں مردمانی میان ءَ چِست کن اَنت کسَے یک دانکے ھم نہ درائین ایت ،شاباش اِنت ھمے بے زمیرآں.
من کجام کیمپ ءَ سلاہ بندیں سپاہ ھیل داتگ انت ؟
من کجام بازار ءَ بس بُن داتگ انت ؟
من کجام میل واجہ ءِ چُک دُزیتگ ؟
من کجام جرنیل ءِ گِس بمب جتگ ؟
عاصم وت نزانت کہ من چے گناه کُتگ، من ءَ کجام جُرم ءَ پہ بندیگ کنگ ءَ اَنت ؟ آسم جان ءِ گوازی ءِ وھد اَت ، انگت آسم ءِ وانگ ءِ وھد اَت، عاصم اَنگت چہ مات ءَ نہ سٍِستہ. آسم ءٍِ گار ءُ بیگواه کنگ ءَ چہ پد آئی ءِ گہار خدیجہ انسانی ھکانی پلّہ مرزیں اداراں چہ کُمک لوٹ ایت، سوال کنت، دزبندی کنت بلے روچ ء مرچی یکے نیست کہ آئی ءِ ھال ءَ بِہ پْرسیت.
اے دوئیں دانک منی بے وسی ءِ نشانی اَنت، من دگہ ہچ کُت نہ کن آں،منی دست دگہ ھچ ءَ نہ رس ایت .
گڈ سرا من بانک خدیجہ، حمیدہ ءُ اے دگہ بانکیں گْھار آں گُشگ لوٹ آں کہ یکجاہ بِہ بئے، ھمک جاگہ ءَ کہ شمئے آواز چِست بوت کنت اُودا یک مْشت ءُ ھَم توار بئیت ، ھمے پیم ءَ وتئی جھد ءَ برجاہ بِدار اَِت
