نبشتانک۔ واجُل دشتی
مُلا سرجمیں جنگولے اَت جنگی رِپک ءُ ھُنراں بلد اَت کوہ ءِ ھمک شیپ، کئور، داز ءُ ڈنگر، ڈوک ءُ آپ، کُمب ءُ چمّگاں آژناگ اَت، جوانیں کوہ گردے اَت کوہ آئی ءِ لوگ اَت آئی ءِ پناگاہ اَت- مُلا ءَ مدام گپ کت کہ من کوہ ءَ اجُست ءَ گَٹ نہ باں، آ کوہ سوارے اَت کوہ ءَ آئی ءَ پادانی ایر کنگ زانت ھچ گر ءُ ڈک ءَ پدترّینت نہ کت- آ درویش ءُ سوپی ئیں سنگتے اَت ھردیں کہ دیست کندگ ءَ اَت جاور ءُ باوست ھرچی کہ بوت اَنت آ کندگ ءَ اَت، دیوانانی توک ءَ کسّے کہ برز کپت اگاں آئی ءِ سر ءَ سنگتے ءَ لنکُک چست پد ءَ ھم کندگ ءَ اَت- آئی ءِ مستریں شرّی ایش اَت کہ گوں سنگتاں مھروان اَت آئی ءَ ھمک سنگت ءِ تب پھمتگ اَت ءُ گوں ھمایانی تب ءَ گپ ئِے کت، اگاں اے گپ ءَ بہ گوْش آں کہ کیمپ ءِ سنگتانی واستہ پِتے اَت تَہ من رد نہ باں
سال دوھزار نوہ اَت اگاں دہ اَت من ءَ شرّی ءَ ھوش نہ کنت ماہ ءُ روچاں وَ پھک بیھال آں من تربت ءَ وانگ ءَ اِت آں نیمروچ ءِ وھدے اَت من ءَ شھید باھڑ ءَ فون کت کہ ما پِلاں بھیٹک ءَ نِشتگ اِیں تو ورگاں بیار ءُ دو پاکٹ سگریٹ ھم بیارگوں من کہ ھما بھیٹک ءَ شُت آں گڈا اوّلی رند ءَ ملا بھرام دیست کہ بھیٹک ءَ نندوک اَت ھمے بیگاہ ءَ پد ءَ سینکلے بھیٹک ءِ دپ ءَ اَتک آئی ءَ یک سنگتے ایر کُت ءُ واتر بوت اے سنگت شھید ساگر اَت، شپ کہ بوت شام ءَ پد دْراھیں سنگت درکپت اَنت پہ کارے ءَ، اے ھما وھد اِنت کہ تربت ءِ توک ءَ جنگ تیز اَت ھمک شپ لشکر ءِ سر ءَ اُرش بوگ ءَ اَت-
پد ءَ داں دیراں من مُلا نہ دیست وھد جُنزان اَت بیست اگست 2014 ءَ ما دشت ءِ کئور ءَ سادو کلات ءِ نزیک ءَ ماھیگ گِرگ ءَ اِتیں من ءَ یادیں بازیں سنگت ئِے گون اَت آھانی توک ءَ شھید دادجان شیھو ھم ھوار اَت ما باز ماھیگ گِپت پہ آیوکیں سنگتاں، ھمے بیگاہ ءَ سنگت مزن بند ءَ چہ اتک اَنت مُلا بھرام ھم ھمایانی ھمراہ اَت بازیں وھدانی گوزگ ءَ پد اے دومی رند اَت کہ من مُلا ءَ گِندگ ءَ اِت آں…….پد ءَ مُلا اَت آئی ءِ سنائپر تُپنگ اَت ءُ جنگجاھانی رِتکگیں پشنگ ءُ دژمن ءِ جون اِت اَنت کِسّہ ھمے رنگ ءَ روان اَت گڈا پد ءَ وھد وھد ءِ سر ءَ ملا دیستگ اَت گوں آئی ءَ ھم دیوانی بوتگ اَت-
مُلّا ءِ کُڈّ ءَ ترا الّم کتاب دست کپت، آئی ءَ سیاست، تاریخ ءُ سک کم ادبی کتاب ونتگ اَت آئی ءِ دوستیگیں نبشتہ کار خلیل جبران اَت خلیل جبران ءِ گِدارُک “پُرشتگیں بانزل” آئی ءَ دل یاد اَت ءُ آئی ءِ دلدوستیں گدارُک اَت من ءَ ھم ھمے گِدارُک آئی ءَ ھما وھد ءَ داتگ اَت کہ مزن بند ءَ کرگوشکی ءَ سنگتاں اوتاگ کتگ اَت کہ من اوّلی رند ءَ ونت بلئے کتاب نوں کوْھن ترّاِتگ اَت، آئی ءِ موبائل چہ پی ڈی ایپ کتاب ءَ پُرّ اَت ءُ آئی ءَ دنیا ءُ جھان ءِ کِسّہ یاد اِت اَنت- تاریخ ءِ درگت ءَ ھم جوْانی ءَ سرپد اَت۔ شرّیں جنگولے ءَ ابید آ یک سوھو ءُ سرپدیں کماندارے اَت آئی ءِ دگہ شرّی یے ایش اَت کہ ھند ءُ دمگانی مھلوک ءَ گوں آئی ءَ نزیکی سک باز اَت ھما مھلوک کہ جنگ ءُ جنگی گلاں چہ رازیگ نہ اِت اَنت آھاں ھم مُلا دوست اَت-
آئی ءَ ھرجاگہ گول اِتگ اَت، سیاھجی ءِ ھشیمیں گٹ ءُ گر بہ بنت، دشت ءِ مِھلبیں پُلک، مزن بند ءِ کئور ءُ اوتاگ، کُلبر ءِ کھچر بہ بنت اگاں شیراز ءِ تنک ءُ ژیمبیں شیپ، زامران ءِ بُرزیں ھسار بہ بنت کہ بلیدہ ءِ جُمپ ءُ ماتکوہ، کولواہ ءِ میزریں ھاک بہ بیت کہ مشکے ءِ مَلپدیں زمین ھمک ھند چرائی ءَ آژناگ اَت ھمک ھاک آئی ءِ پاداں بوسِتگ اَت، آ تیز جنگیں سنگتے اَت آئی ءَ ناگتی دژمن ءِ سر ءَ اُرش کت گوں تیزی ءَ دژمن جت ءُ پروش دات جنگ ھچبر دراجکش نہ کُت اے آئی ءِ وتی یک جتائیں رِپک ءُ جنگی پالیسی یے اَت-
جنگ ءَ سوھو ءُ شِھمیں سر مدام دیم ءَ بر اَنت، مُلا ھما سوھو ءُ شِھمیں سراں چہ یکّے اَت آئی ءَ تھنا سنگت دوست نہ داشت اَنت بلکیں آھاں جنگی رپک ءُ ھُنر ھم ھیل داتگ۔ مُلا ءَ چہ پد جنگ ءَ بلدیں سنگتانی یک بلاھیں لڑے است کہ اے مُلا ءِ مستریں سوب مندی اِنت- چوناہ ءَ ھم گل ءُ ادارھانی زیبائی ءُ سوبمَنْدی ھمیش اِنت کہ ٹوھیں سرانی رؤگ ءَ پد ھم آ وت ءَ برجم دار اَنت- ھما پش کپتگیں کاراں دگہ سنگتے وتی کوپگاں زور اِیت ءُ دیم ءَ جُنز اِیت پمیشکہ مدام گل ءُ ادارھانی مھکم کنگ ءِ سر ءَ زور دیگ بوتگ- دژمن اے واب ءَ درئیت کہ من مُلا گوں سنگتاں شھید کتگ ءُ مزن بند پروش داتگ اے مئے ایمان اِنت کہ سنگت گوں نوکیں جزبگ ءُ نوکیں جنگی حکمت عملیاں دژمن ءِ سر ءَ نْپت ءُ بیر شان اَنت، اے مئے ایمان اِنت کہ ھمک جنگ ءَ دُژمن ءَ مُلا بھرام گندگ ءَ کئیت-
گل ءُ ادارھانی توک ءَ ایراد ءُ اختلافات ھژدری ئیں شے اَنت، ھزار اختلافات، ایراد، نزوری ءُ ردی ءَ ابید ھم مُلا یک جوانیں سرے اَت، سوھوئیں جنگی رھشونے اَت۔ سنگتانی شھیدی درد بیت بلے بژن نہ بیت۔ آھانی جفاکشی، مِھر، کوھگردی ءُ کُربانی پہ ما سکین اَنت ءُ ھمک گام ءَ آھانی پنت ءُ سوج مئے رھشونی ءَ کن اَنت-
