ندکار: نودان بلوچ
ہمگام آزمانک
کنداگانی تواراں گُشے شاھدربرجاھ سرا زرتگ اَت۔ چارمکُنڈ ءِ سرجمیں نودربرانی گوش، چم ءُ ھیال گریسی ءَ نشتگیں چنّگ برُوت ءُ مزن شلواریں سُھرچمانی نیمگ ءَ اِت اَنت۔ ھرکس ءَ کہ دیست گُڑا جیڑ اِت ئِے ” اے مزن شلواری چون وش ءُ وشھال اَنت ھرچ وھد ءَ بچار گَل ءُ شادان اَنت کندگ ءَ انت ۔۔۔”
بلے اے کنداگانی پُشت ءَ کس ءَ ھچبر سما ھم نہ اَت کہ اے مزن شلواری چنکسدر گمیگ اَنت۔۔۔ ایشانی زند کجام سکّی ءُ سُوریانی دیپمانی ءَ گوْزگ ءَ اِنت.
‘دیوان ءَ نشتگیں درستیں شلواری! ۔۔۔ سرجمیں شلواریانی چم آئی ءَ سک بوت اَنت۔۔۔انچش گمان بوت کہ اے کنداگانی مجلس پُرس نامگے جوڑ بوت۔
شمئے کندگ مرچاں گیش بوھان اَنت” آئی ءَ وتئ لَنکُک نشتگین شلواریانی نیمگ ءَ شھار دات ءُ گوشت.
نوک بروت سبزیتگیں شلواری ءَ گوں بشکند ءَ پسّو دات، “ھئو مئے گندگ گیش بوتگ اَنت اگہ ترا اے کنداگاں چِی بیم کیت گُڑا ترا رزا اِنت وتئ زور ءَ بِہ جَن”
ھھھھھھھھھ درستاں انچش کنّد اِت گُشے شاھدربرجاہ لرزگ ءَ لّگ اِت۔۔۔ چاہ والا ءَ کُکار کرت ءُ جست کرت ” ہاں بھائیوں کیا بات ہے آج بہت زور سے ہنس رہے ہو سب”
پدا درستاں کنداِت ءُ پسو دات” ھمے ھبر ءِ سرا ھشت گرما گرم چاہ بیار.
آئی ءَ اِچ نہ گوشت بلے زھر زھر ءَ گوں ترندیں گاماں دیم پہ ایڈمین ءِ نیمگ ءَ راھدگ بوت۔
شپ ءُ روش گوْزان بوت اَنت شلواریانی شاھدربرجاھ ءَ کندگ ساریگ ءَ چِی گیشتر بوھان اَت۔ وانگ ءُ زانگی دیواناں سرجمیں شاھدربرجاھ ءِ ٹیچر وتئ نیمگ ءَ کرتگ اِت اَنت ھرچ وھد ءَ ٹیچراں کہ وانگ ءِ باروا گپ جَت گُڑا ھمے شلواریانی الم ءَ مسالے دات۔
بلے دیر نہ گوست۔۔۔وھد ءَ موہ نہ دات کہ اے لاگریں شلواری وتی واھشتاں پیلو بہ کن اَنت ءُ وتی گیمرتگیں ارماناں بہِ ساڑیناں۔
وشیانی جمبر اِچ بَر دائم ءَ ساھیل نہ کن اَنت۔
کُکار بوت۔۔۔ انچش کُکار بوت کہ گریسی ءَ کس ءَ نشت ھم نہ کرت درستیں شلواری ھمے کُکارانی تہ ءَ یک ءُ دومیگ ءَ پُولگ ءَ اِت اَنت بلے کس کس ءَ پج ءَ آرگ ءَ نہ اَت. انچش گمان بوھگ ءَ اَت گوشے مھشر اِنت۔۔۔ کندگ وتی جاھ ءَ کس ءَ اے شلواری بشکند ءَ ھم نہ دیست اَنت۔۔
آئی ءَ یک روشے پدا اَتک دیوان ءَ گوشت” ھھھھھ، شمئے کندگانی توار مرچاں گار اَنت، ھھھھھھھ، کجا اَنت ھما کہ زی زور اَت اَنت””””
یکے ءَ گوں لھمیں توارے ءَ گوشت” بیگواہ بوتگ اَنت۔”
