(ہمگام نبشتانک)
بازبر ءَ اَنچو بیت۔اے کسّہ گوں باز ءَ بیت۔ من چوناھا بازبر ءَ گوں اَنچیں موسماں دوچار کپتگاں ۔اد ءَ نشتگ ءُ جیڑگ ءَ بیتگاں کہ مُلک ءَ کار ءِ جند بیتگ۔
ھپتگے پیش کہ ڈاکٹر مھرنگ گْوادر ءَ ات، کسھے گوں من دوچار کپت کہ وت ءَ آزمانکے بکنت۔دنیگا کسّہ ءَ وتی دروشم ءُ جوڑشت نیاورتگ ات کہ سید ھاشمی ءِ بُت ءِ پروشگ ءِ کسّہ ماں شھر ءُ میتگاں تالان بوت بلے چہ ایشی ءَ پیش من آزمانکے ءِ تھیم جیڑاتگ ات۔اے چونیں کسّھے، من ایوک ھیال کنان ،راستی ءَ اَنچو بیت۔
ڈاکٹر مھرنگ ءِ نندگ ءَ پیش چندیں مردم دیوانے کن انت کہ مئے کرتگین ءُ دیستگین ءَ کس سھیگ مہ بیت۔اولسر ءَ اے جیڑنت کہ زِر چون دگہ جاگہ یے برگ بہ بیت یا زِر چون ھشک کنگ بہ بیت۔دومی سید ھاشمی ءِ بُت آیاں بیوار کنت کہ اے مرد ءَ وتی زند ءَ واب نہ اتکگ،مرگ ءَ پد وَ چوناھا ایشی ءِ چمانی واب شتگ۔ پد ءَ اشی ءِ کجام چم ؟ داں کیامت ءَ اشی ءِ چماں ندارگ مٹّ نہ بنت۔ما ھرچی بہ کنیں زِر ءُ سید ءِ چماں اندیم بوت نہ کنیں۔ چہ اشانی تہ ءَ یکے گّوش ایت زِر وَدگہ جاگہ یے برگ نہ بیت، ءُ چہ ایشی ءَ ترسگ نہ لوٹیت کہ زِر ءِ زبان ءَ دنیگا کس سرپد نہ بیت۔ما ھرچی بہ کنیں ،زِر گْوات ءُ توپان کنت ،بلے اے توپان ءِ زبان ءَ کس سرپد نہ بیت۔مارا بس سید ھاشمی ءِ بُت اد ءَ چہ چست کنگی انت ءُ کوہ بن ءُ برگی انت۔
سید اشانی درائیں گپاں اشکنت ءُ وتی چماں چہ بدن ءَ گِستا کنت۔ آھمے سرپد بنت کہ سید کور ءُ زِر گنگ بیتگ ۔ من وتی کسّہ دنیگا آزمانکے نہ کرتگ ات کہ ھال اتک سید ھاشمی بے شرپ کنگ بیتگ۔
