ہمگام: آزمانک
سی تیری ءِ تیرانی توار چو بشامی جمبراں گْرندگ ءَ ات انت۔منی مات ءَ من ءَ چادرے سراں داں پاداں پرداتگ ات ءُ کستریں گھارءِ دپ داشتگ کہ گریوگ ئِے درمیا انت۔
اے یکیں شپ نہ ات کہ تیر ءُ بمب ءُ ٹوپانی گرندوکیں تواراں مے گوشانی پردگ دْرتگ ات انت ۔جھل اسر ءَ اے دیم ھر رو کرپیو لگ اتگ ات ءُ کس ءَ ڈن ءَ درکپگ ءِ اجازت نیست ات ۔ چوشیں بازیں مردمے کرپیو ءِ وھد ءَ چہ لوگ ءَ درآیگ ءُ کرپیو ءِ پروشگ ءِ سْوب ءَ تیرانی آماچ بیتگ ات انت۔ لھتے پہ سوداھی ءَ دراتکگ ءُ تیرانی ارجان بیتگ ءُ لھتے پہ نادْرہ جاہ ءُ اسٹورے ءَ درایگ ءِ سْوب ءَ بمب ءُ تیراں مرگ ءِ دپ ءَ داتگ ات ۔ من ءَ یات انت کہ مے ھمساھگ بزگیں دادو، نام ئِے داد مھمد بیتگ بلے مردماں دادو ،داود ءَ توار پر کتگ، سکیں مردم دوست ءُ وش روہ ءُ مسکرا بازیں مردے ات، آ وھدی کہ جاور چو اے وڑ ءَ کشت ءُ ھونی نہ ات انت ، مدام اسر ءِ نماز ءَ رند مسیت ءِ دپ ءَ دیوان ئِے کتگ ات، گپ ءُ کندگ ءُ مسکرا بیتگ، بیچارگیں دھکان پیری یے مدام کلاگ بستگ ءُ کنت کتگ۔ من آ وھدی کسان بیتگاں پت ءِ ھمرائی ءَ مسیت ءَ شتگاں گوں ، چو سک کسان ءُ ارد نہ بیتگاں کہ شلوار پادا مہ بیت ، بلے ھو کسان بیتگیں دگہ لھتے منی ھمسروئیں گْونڈو ھم وتی پتانی ھمرائی ءَ مسیت ءَ اتکگ انت گوں ، ما مدام ملاءِ پشت ءَ انچو کہ ملا ءَ اللہ ءُ اکبر کتگ ، کنداتگ ءُ کریشت اتگ ، برے نمازیانی دیم ءَ تتکگیں ءُ شیتانی کتگ، کسان بیتگیں نہ آ وھدی ما نہ زانتگ کہ گناہ انت ، پاکیں ھاوند ءِ لوگ انت ، تچگ ءُ لیب شر نہ انت ، بلے کودک بیتگیں کودک ھچ نہ زانت ، بیچارگیں مسیت ءِ بانگو ھاجی سالہ کہ ھاوند آئی ءِ روہ ءَ تاھیر بہ دنت ، نماز کہ ھلاس بیتگ مدام مارا مڑاتگ ئِے گوں ھبر ئِے داتگ ، مئے پت ئِے گْوشتگاں کہ چکاں مسیت ءَ میارات گوں، بلے ما سرپد ئِے ھبر نہ بیتگیں ، من ءَ بزگ ءَ مدام پھلوان ،ءِ نام ءَ توار پر کتگ ، من پرے گپ ءَ گل بیتگاں کہ من پھلوانے آں چو نہ زانتگ کہ من ءَ چہ لاگری ءَ پہ کلاگ پھلوان گْوشیت۔راست گْوشیت من دادمھمد ءِ گپ ءَ ات آں گپ ءَ دگہ نیمگے سرشاہ کش ات ، ما ھمیش ایں گپ ءَ کہ کپیں اے سر ءَ جنیں ءُ آ سر ءَ درکائیں۔ دادمھمد بزاں بزگ آبدستے ءَ درکیت،چہ وتی گدان ءِ پشتی نیمگ ءَ اندیمیں باگی یے بیتگ ات ئِے کوھنیں ڈگارانی ھاک بیتگ انت کہ ھمد ءَ مچ کتگ انت ءُ رند ءَ مردمانی آبدست ءُ لانکوبجانی جاگہ بیتگ، نوں دادو بزگ چیر اندری درکیت ، چو نہ زانت کہ برزگانی سر ءَ لشکر ءِ سپاھیگ ءُ بمب ءُ گولاھاں نشتگ آمادہ انت ، داودو انچو کہ چہ وتی گدان ءَ گْوزیت ،تیرانی توار مچ انت ، اے شپ ءَ چہ ترس ءَ کس چہ گس ءَ درنئیت ، سھب ءِ سرءَ بزگ ءِ لوگی ناز ھاتون ، درکیت تاں گندیت کہ بزگیں دادو تیراں ٹنگ ٹنگ کتگ ءُ جون ئِے ماں کلمیر ءَ کپتگ۔بزگیں دادو ءَ چک ءُ پشپد نیست ۔ ناز ھاتون وَ ترا ھوش کنت دیرئِے نہ انت کہ چہ دنیاءَ شت” ۔
آئی ءَ وتی پاد شھار دات انت دست کونڈانی سرءَ ایر کت انت ءُ گوشت” پاداں مارا دْروہ اتگ لالے”
پدءَ آئی ءَ کسہ ءِ دومی پھنات گپت۔
“چیزے وھد ءَ رند کرپیو ھلاس کنگ بیتاں جنگ ھم کمے سارت تر اتگ ات ، بلے مردم انگت ترس ءُ لرز ات آں ، لشکر ءِ سپاھیگاں پھک ھلک یلہ نہ داتگ ات ، بلے انچو گْوش انت کہ اے وھد ءَ باگی ، چہ ھلکاں دراتکگ ءُ کوھاں شتگ ات انت ، پمیشکا کمے جنگ تْرہ اتگ اتگ۔
بیست ءُ پنچءِ شپ ات اگاں بیست ءُ ھپت ءِ من ءَ شر ھوش نہ کنت۔لین ءُکھربائِے چوشیں چیزے نیست ات۔ منی پت چہ لوگ ءَ دراتک ءُ ڈگارانی نیمگ ءَ روگی ات ، مات ءَ باز پریات کت کہ مرو سپاھیگاں بھروسہ نیست ، شپ بے وھد انت ، بلے پت ءَ ستم کتگ ات کہ من وتی آپ ءَ الم گراں کہ ڈگار تن مرگ انت ۔ من ھم پت ءِ ھمرائی ءَ درکپتاں ۔من چہ پت ءَ ھجبر نہ سستگ انت آئی ءَ من ءَ سک دوست بیتگ ھرجاگہ کہ شتگ من دمب ئِے کپتگ ءُ شتگ انت گوں۔مات برے وھدے زار گپتگ کہ تو پت ءِ دمبل گپتگ اے گوھرءُ گوپشاں روئے ڈگارانی سرءَ ترا کلگءُ پشانکے گیپت۔
آ شپی پت ءَ گرک ڈگاراں کتگ ات ءُ گوک چہ بنجاہ ءَ بوتکگ ات ءُ ما لوگ ءَ پیداک ات ایں ۔تھاری ات چم پہ چم ءَ میم بوگ ءَ نہ ات۔اناگت ءَ مئے دیم پہ دیم ءَ دست لینٹے زاھر ات ۔پتءَ گْوشت کہ دھکان مھمود انت کہ وتی چوربتی یے گون انت ءُ ڈگاراں پیداک انت،بلے نزیک ءَ رسگ ءَ گوں آیانی منو منو ءُ بْرمشانی تواراں ما زانت کہ اے درامدانت۔
آ کہ نزیک ءَ ر س ات انت آیاں لینٹ مئےچمانی تہ ءَ تہ جت لینٹ ءِ تْرندی ءَ ما ھچ میم نہ کت ءُ چہ وتی جاہ ءَ نہ ٹک اتیں ۔آ مئے نزیک ءَ اتک انت ھپت پینٹ ءُ پتلونی ات انت کہ بیست تیری ایں تپنگ اش گْورگیج ات۔آیاں داں پنچ ملٹ ءَ گوں پت ءَ گپ کت من نہ زانت کہ چے گْوشگ ءَ انت۔آیاں کہ پشت پر کت من پت جست کہ چے گْوشت ئِے؟ پت ءَ گْوشت کہ اشاں نکینکی ھیک لوٹ اتگ کہ ما شدیگ ایں ، من گْوشتگ مارا نکینک وَ نیست کہ ھیک بہ بیت، گلھیں دان ھست اگاں شما زورئے من شمارا دیاں دگہ مئے کرءَ ھچ نیست کہ ما وت گریب ءُ نیزگار ایں شپے شام ءُ شپے ھمشامیں۔ پدءَ آیاں گْوشتگ کہ شپ ءِ بے وھدءَ چہ لوگاں درمیاات۔
شپ ھمے یک ات کہ دومی پاس ءَ جمبرے ءَ سر کت ءُ گڈمب ءُ گڈامب بوت۔پت ءَ کرگین ءِ چراگ ءِ وٹ برز کت ءُ زرت ءُ ڈن ءَ دراتک کہ گوک ءِ بنجاہ ءَ بدل کناں کہ ھورئِے مہ گیپت۔
پد ءَ ھما شپ ءَ اے دیم من نہ پت دیست ءُ نہ پت ءِ کبر۔
