لیو ٹالسٹای / کریم بلوچ
هپتمی در :
سمیون ، میکاییل ءَ گوئشت :
_ زورگ ءَ ، ما مرد ءِ کار ءَ زرت ، بلے چون وت ءَ چه مرد ءِ جنجالاں به چُٹینیں . پوست جوانیں و پر بهاییں مالے و واهندی ترند تبیں مردمے . هر دابے بیته پیکه رَدی مه کنیں . نون ، تئی چم تیز تر انت و تئی دست هم چه منی دست مستر و چالاکتر انت . تئو بزور و اندازگاں جوانی ءَ بچار و ببُرّ . آهانی یکجاه کنئگ و دوچگ منی کار انت .
میکاییل آئی ءِ هبر ءَ گوش نه داشت . واجه ءِ پوستی زرت و دوتلی کرت و میز ءِ سرا تچکی کرت . اندازگی گپت و بُرّیت ئی .
ماتریونا یهت و دیست که میکاییل چرم ءَ دگه دابے بُرّگ انت و هیران بوت که میکاییل چے کنئگ انت . ماتریونا ، سیمون ءِ بوٹ – بُرّگ و دوچگ ءِ کار ءَ دیستگ ات . دیستی که مکاییل چرم ءَ نه بوٹ ءِ هساب ، بلکیں چَوٹ ( سرپایی ) ءِ هساب ءَ بُرّگ انت . لوٹت ئی که چیزے به گوئشیت . بلے پگری کرت : « بلکیں من سرپد نبوتگاں که په واجه ءَ چونیں بوٹے به دوچنت . میکاییل زرور گهتر زانت و من آئی ءِ کار ءِ دیمگر مه بیاں ، گهتر انت .»
ماتریونا چه میکاییل کاراں هیران ات ، بلے آئی ءِ کاری کار نه داشت و میکاییل دوچگ ءَ گلائیش بوت . نیمروچ ءِ وهد ات . سمیون چه وتی جاه ءَ چست بوت . چارتی ؛ دیستی که میکاییل چه واجه ءِ مال ءَ ، نرمیں چَوٹے دوچگ انت .
سیمون آهے کشّ ات و گوئشتی :
_ چون میکاییل ، تو پوره سالے گوئست ، وتی کار ءَ تو هچ ردی یے نه کرت و هنون تئو چون چُشیں مزنیں ردی یے کت ؟ هزگار ءَ نه دروکیں دراج بوٹے پر وت گوئشتگ ات ، بلے تئو پر آئی ءَ بے پُشتیں چوٹے تیار کرته ؟ تئو واجه ءِ مال ءَ بیکار کرت . هنون من چون وتا چه آئی ءِ جنجال ءَ به رکیناں ؟ چُشیں مالے هم من پر آئی ءَ ودی کرت نه کناں ».
و پدا میکاییلی گوئشت :
_ منی میر و مڑاداریں سنگت ! تئو گوں وتی اے کار ، من ءَ چُنڈ – چُنڈ و ٹکر- ٹکر و بے اِزت کرت ! تئو دیست که هستومندیں مرد ، ما را گوئشت که دراج بوٹے پر آئی ءَ تیار به کنیں . بلے تئو چے دوتکگ و تیار کتگ ؟
همے وهد که میکاییل ءَ ملامت کنئگ ات ، اشکت اش که یکے دروازگ ءِ گِردیں آهن ءَ ٹکینت . چه تاگ ءَ چارت اش ، اپس سوارے چه کجام جاه یهت ات و وتی اپس ءَ بندگ ات . دروازگ اش پَچ کت و همدان ات که هما هزگاریں مرد ءِ همراهیں بچلک مان بوت .
_ گوں دروت و دراهبات ءَ !
_ گوں دروت و دراهبات ءَ ! باریں په کارے یهتگ ئے ؟
_ هاں ، واجه ءِ بانُک من ءَ راه دات په بوٹاں .
_ چون په بوٹاں ؟
_ جی هئو بوٹانی باره ءَ ! واجه ءَ بوٹ پکار نه انت . واجه گمان کرتگ ات که تاں دیر زندگ انت .
_ نون چون ؟
_ چه اداں که ما شتیں ، تاں لوگ ءَ سر نه بیتیں . اپس گاڑی ءِ تها بیران بیتگ ات . اپس گاڑی که لوگ ءَ رَست و ما دروازگ ءَ پچ کت ، چو گوالے ءَ اپس گاڑی ءِ کت ءَ شکون بوت . په هزار شِرّی چه اپس گاڑی ما در کرت و لوگ ءِ تها بُرت و لاشی هموداں تچک انت . آئی ءِ لوگبانک من ءَ راه دات و گوئشتی : « بوٹ دوچ ءَ بگوئش که چے بیته و واجه ءَ چد و رند بوٹے پکار نه انت ، گهتر انت که جوانیں و نرمیں چوٹے په آئی ءِ لاش ءَ هرچی زوتر تیار کنیت . منی گوئشت هموداں بوشت تاں دوچنت اش ، و گوں وت ، واجه ءِ نرمیں چَوَٹاں بزور و بیار .» ایش انت که چو من اداں آتکگاں .
میکاییل واجه ءِ بُرّتگیں چرمانی ءِ منتگیں بهراں زرت و نل ءِ داب ءَ پتات و بست انت . پدا تیاریں چوٹی هم زرت و گوں یک و دگه جت تاں تکینئگ به بنت و پدا گوں وتی پیش بندی پهک کت انت و آتکگیں بچلک ءَ دات انت . بچلک چرم و چَوَٹاں زرت آهانی رکست کت و گوئشتی :
_ پهل کنیت منی لولواجه ءَ ! شما رکستیت نیکیں مردماں ! شمئے وهد وشبات !
