ترینوک : کریم بلوچ _ تـَهل
مردے ڈگار ءَ شوم کنان ات ، آئی ءِ اپس باز نزور و آرامی ءَ
جـُنزان و جـُگ و ننگار ءَ کـَشّـان ات. مرد گـَرم گـِـپت :
_ ترا گرکے به وارتیں !
اناگت ءَ ، چه کجا گرکے پیداگ بیت ، آتک مرد ءِ کـَش ءَ و گوئشت ئی :
_ چون بارین ، بدئے وتی اپس _ بور _ ءَ که من وران ئی !
مرد ءَ بــِـرّ و هـَیران بیت ، چمانی درآتک انت و پدا گوئشت ئی :
_ دل ءَ بدار ، من شوم ءَ کـُٹیناں ، گـُڑان تو آئیا ورئے .
گـُرک نـِـشت و چاران بیت . هـَنچو که مرد ءَ شوم کنگ ءَ
کـُـٹینت ، گرک هما دمان ءَ تیاربیت و مرد آئیا گوئشت :
_ چون تو اَپس ءَ پُٹاں گوں ورئے ؟ گهتر انت که منی پـَـجّـی ءَ
برواں ، منی لوگ ءَ ، من گوں جوشیں آپ ءَ شودان ئی ، پُــٹ ئی رچنت ،
آزگیں گوشت وا وشتر انت .
گرک ، مرد ءِ هبر ءَ مـَنّ ات و مرد ءِ پجّی و هوری ءَ شُت .
مرد ، لوگ ءَ آتک و گوانک ئی جـَت :
_ منی زال ، زوتی ءَ لـَـهڑ و جوشیں آپاں بیار !
زال ءَ پر آئیا لـَهڑیں آپاں آرت انت . گرک نشت و چارت که چون
مرد ءَ ، اپس ءِ پـُٹاں گوں جوشیں آپاں لیڑینیت . مرد ءَ لـَـهڑیں آپاں
گرک ءِ چماں سـُـلـُهت انت . گرک بال کت . شما بدیستین ات !
مرد ایدگه روچیں هم ، ڈگار ءَ په شوم کنگ ءَ شُت . گرک هم ،
اودان وتا سَر کت و مرد ئی گوئشت :
_ نون ، من تئی جند ءَ وراں !
_ جوان انت __ مرد ءَ منّ ات __ تهنا من ءَ بــِـلّ و اجازت
بدئے که مَوت ءَ چه پیش دعا اے به کنوں . تو من ءَ هَمِدان رهچار بئے ،
من درچک ءَ سرکپاں و همودان دعای کناں . هُدا چه جَهلـَگ ءَ نه اشکنت .
گـُرک منّ ات . مرد درچک ءَ سَرکپت و ایر کـَپـَـگ ءِ هیال ئی
هم نه کت . گرک آئی ءِ ودار ءَ نشتگ ات و نشتگ ات . آهر ءَ گرک گرم
گـِپت که مرد ءِ دعای ءَ نه کـُـٹنت ؛ و هولّایگ ءَ ایدگه گرکانی توار کت
که مرد ءِ ورگ ءَ مـَـدَت ئی کن انت .
سرجمیں گرک که آئی ءِ هولایگ ءِ توار اش اشکت ، په آئی ءِ کمک و
بـَـڑایی ءَ آتک انت . هما گرک که مرد ءِ ورگ ءِ باڑه ات ، آتک درچک ءِ
بُن ءَ ، دومی گرک ، آئی ءِ چـَک و پُشت ءَ سرکپت ، سومی ، دومی ءِ پشت
ءَ و هَنچو یکے آدگر ءِ پشت ءَ سرکپاں و بُرز بیاں بیت انت . یک کمے هست
ات که مرد ءَ به رَسَنت . آهری گرک ، مرد ءِ کش و نزیک ءَ رَستگ ات .
مرد که باز تُرستگ ات ، یکبرے که گوانک ئی جت :
_ منی زال ، زوتی ءَ جوش و لهڑیں آپاں بیار ! پهک گرکاں هنون
پیلـُشین اوں !
هما گرک که جهل و ایدگه گرک آئی ءِ جـَـکّ ءَ اوشتاتگ اتنت ، تا
که مرد ءِ توار ئی اشکت ، و گـِـیر ئی آتک که چون مرد ءَ آئیا لهڑیں آپاں
گوں پیلوشتگ ات ، وتی پاد ءِ وَس ئی یکجاه کت انت که به تچ ایت . گرکاں
لـَـگـُـشت و ڈگار ءَ تـُرُپ تـُـرُپ کـَپت انت . اـَهتے مُرت انت و
. لهتے چه تُرس ءَ جنگل ءَ تتک انت . چو مرد ءَ ، چه مرک ءَ رَکّ ات
