مئی یدار اپریکه ءِ تیاب ءَ لنگر دؤر داتت .

         روچ باز جوانیں روچے ات ، چه زر ءَ نرم و دلکشیں گواتکے کشگ ات ، نزیک بیگاه ، موسم بدل بوت . لوارے سوچوکیں تو گوئش ئے چه ترون ءَ درکپتت و مئی نیمگ ءَ چه « سهار » ءِ هُشکیں پَٹ ، کشگ بنا کرت .

        پیش چه رونند ءَ ناهدا یدار ءِ  دپّان ( عرشه ) ءَ سرکپت و تواری کرت : جان بشودیت ! _ و هما دمان جاشواں آپ ءِ تها دَؤر کرت ، آچار ( پاروس ) اش جهل کتنت  و بست  و یک نیمگے مهر اش کت انت و جان شودگ ءَ گلائیش بیت انت .

        یدار ءَ دو ورنا هست ات که اول هماهاں آپ ءَ دَؤر کرت ۔ آهاں گوں آچار ( پاروس ) ازاب بوتت انت ، پگر اش کرت که کمے پچیں دریا و زر ءَ آُژناگ بکن انت .

        دوئیناں چو روگن لیسک آپ ءَ تیزی ءَ دیما روان اتنت و شت انت تا هما جاه که لنگر ءِ نشان آپ ءِ برزگ ءَ اوشتاتت .

        یکے چه اواں ، اول  وتی آدگه سنگت ءَ گوازینت  ، بلے  پدا چه آئیا پَشت کپت .

        ورنای ءِ پت ، پیریں نشانگ جن و ٹوپ چی یے ات ، و اوشتاتگ ات یدار ءِ دپان ءَ و وتی ورنای ءِ اُژناگ ءَ چاران ات . وهدے که ورنا پُشت ءَ پَشت کپت ، پتیں آئیا توار جت :

_ پُشت ءَ پَشت مه کپ ! همّت کن !

         اناگت کسے چه یدار ءِ برزگ ءَ گوانک جت : « پاگاس » ! _ و ما پهک  آپ ءِ تها بلاهیں دریایی سهدارے ءِ پُشت ءَ دیست .

     پاگاس پوره هما ورنایانی نیمگ ءَ روان ات .

_ برگردیت ! برگردیت ! بیائیت ! پاگاس انت ! _  ٹوپچی گوانک  جت . بلے آواں آئیا نه اشکت . آژناگ کناں ، کنداں ، دورتر شت انت ، گل اتنت و وشدل  گوئشاں  و ٹهک دیان اتنت .

      بیچارگیں ٹوپچی وتی جاه ءَ هُشکی یے چِتَگ ات و چکان ءَ چارگ ات .

       جاشواں کـَٹی ( قایق ، boat ) ءَ آپ ءَ ایر کرت و آئی ءَ کُپ اش کرت ،هولیگ ( پارو ) اش زرت انت و گوں وتی سرجمیں واک ، دیم په هما ورنایاں ، هولیگ ( پارو ) جناں بوت انت . بلے آواں دور اتنت و پاگاس وتا آهانی بیست گامی ءَ سر کتگ ات .

       ورنایاں وهدے که آهان اش توار کرت و گوانک جت ،  نه اشکت اش و پاگاس اش هم ندیست  ، بلے پدا یکے چه آواں پاگاس ءَ دیست و ما آئی ءِ تیرکویں چیهال ءَ چه دور اشکت و ورنایاں هر کجام یک نیمگے اُژناگ کناں بیت انت .

       ورنای ءِ چیهال تو گوئش ئے ٹوپچی و نشان جنوک ءَ چه هُشک و هیرانی ءِ چارگ ءَ گڑینت . چه وتی جاهی سٹ کرت و تتک وتی ٹوپی یارت ، ٹوپ ءِ نل (پَیپ) ءِ دپی گردینت و ٹوپ ءِ پشت ءَ دراج کش بیت نشانی گپت و پَلیتکی بُن دات .

 

        ما پهک که یدار ءِ  دپّان ءَ سوار اتیں ، هنوں چه بیم ءَ هُشک بیتگ اتیں و نزانتیں که چون بیت . ٹوپ توار کرت و ما دیست که ٹوپچی گوں ٹوپ ءِ لگت ، دگه نیمگے کپت و وتی دیمی گوں دست چیر دات . 

        اے که ورنا و پاگاس چون بوت انت ، کس نزانت ، پرچا که ٹوپ ءِ دوت ، جوانیں دمانے مئی چمانی میم ءَ کم کرتگ ات .

بلے وهدے که دوت  چه  آپ و چه یدار ءِ  دپّان  ءَ گار بوت ، اول نرمیں توارے گوشاں کپت و پدا اے توار برز و کوکارے بوت ، وشی و وشدلی ءِ گوانک و هوررایے .

       پیریں نشان جن و ٹوپچی ، وتی دست چه چماں دور کرت و پاد اهت و زر ءَ چاراں بیت .

       زر ءِ چولاں (مَؤجاں )  ، لاپ تلیں مرتگیں پاگاس ءِ لاش  جهل و برز بیان ات .

      چنت دمان ءَ رند ، کَٹی تاں ورنایاں سر بوت و آهانی سوار کرت و یدار ءَ رسینت .