_ چونیں جوانیں ٹنگے اے درچک ءَ ! _ دارتل ( داراں ٹُگو ) گوئشت . _ هنچو جوان پَدَر انت که اے منی کار انت ! هئو ! آئی ءِ تها کسے هست ؟ _ گوانکی جت .
بلے کسے آئی ءِ پَسّه ءَ نه دات . دارتل گوں سُنٹاں ٹنگ ءِ کش ءِ دارءَ ٹکینت . چه ٹنگ ءَ مُشکے درکپت . گوں بارگیں پونز و ڈلگیں چماں و بے مودیں گوشان . بروتی ترپگ اتنت .
_ کئے اداں ٹکگ انت _ منا وسپگ نه هلیت ؟
داراں ٹُگو کمے پَدکنزات و گوئشتی :
_ منی لوگ ءَ مُشک ودی بوته ! من بزانتین من اے ٹنگ ءَ نه بُرّتگ ات .
_ دارتل ( داراں ٹُگو ) ، جاه کیت که من مُشکے نهاں ، تو منی دُمب ءَ دیست ؟ لوٹ ئے وتی دُمب ءَ ترا پیش داراں ؟ و وتی دمبی چه ٹنگ ءَ درا کرت . پُر مودینے ات ! مشکانی دمباں پهک زاننت که لوچ و بے هچ انت .
_ گڑاں تو کئے ئے ؟ _ داراں ٹُگو باور نه کت .
_ من شَپرّے آں . باگی شپرّے . هر چیز وراں .
_ باگی شپرّ و جنگل چون ؟
_ هر جه بلوٹاں ، هموداں رواں .
_ اے ٹنگ ءَ من پر تو نه بُرّته . په هما مرگاں من برته که درچکانی ٹنگاں ، کدوگ بندنت .
_ من چون کناں ؟ من شپرے آں منا واب دوست بیت ، چه درچکانی ٹنگاں دگه کجه گهتر انت که من واب بکناں ؟ من تچکیں زمین ءِ وپت نکناں تاں نادراه ببیاں .
داراں ٹُگو نزانت که آئیا چئے جوابے بدنت .
شَپَرّ گوں وت هبر کنان ات :
_ تئی هیال ءَ تئی بُرّتگیں ٹنگاں تهنا مُرگاں وَش بنت ؟ بچکّاس و بچار ! اگں تومنا پیش دارئے که دارانی ٹنگاں تهنا مُرگاں وَش بنت ، من وت چه اداں رواں .
داراں ٹُگو چه اوداں بال کرت و اسپیدار ءِ درچک ءَ نشت . چه اوداں آئی وتی بُرّتگیں و اڈ کرتگیں جاه ءَ گهتر دیست کت . ٹال ءِ آهر ءَ نشت و گوانکی جت :
_ اے منی لوگ ءِ جهمنند ، وتا پیشدار ! اے من اوں داراں ٹُگو ،لوگانی بندوک و ٹهینوک . لوٹاں بگنداں و بزاناں که منی لوگ ءَ جهمنند کئے و چونینے انت .
چه ٹنگ ءَ چیزے درا بوت که زانگ نه بوت بالے یا پوستے ؟ پوستینے ات یا چون ، هنچ ات که گوات گیچن ءِ گُد . اے چونیں مُرگے ؟
– من سهدارے اوں ، من مُرگے نهوں ! _ گوں زنڈیں توارے گوئشتی . و وتی پژم داریں ڈیلّ ءَ پیشداراں بوت ! گوں وتی پر دنتانیں دپ ءَ کندگ ات . گوشی بیدمشک ءِ تاکانی داب ءَ پتن اتنت ۔ چه ترس داراں ٹگو ، وتی چم نز چت و مُٹ کرت انت .
_ هئو ، تو نه ترس ئے ! _ سهدارک گوں زنڈیں توارے گوئشت . _ من تهنا بالی مُشکے اوں . من چه لوگ ءَ تئی منتوار اوں !
بلے هنوں داراں ٹگو چه آئیا دور بیتگ ات . آئیا سئیمی ٹنگ یا لوگ ءِ دروازگ ءَ ٹکینان ات . دروازگی ٹکینت و چاراں بوت . زانگ نه بوت که کے اوداں جهمنند بوته !
_ مه ٹکینی ، من کرّئ نهاں _ اشکنگاں ! _ چه لوگ ءَ کسے گوئشت . _ تئو کے ئے ؟
_ تو وت کے و چونینے ئے ! دارتل جست کنان بیت . _تو بال کنوکے ئے یا تچوکے ؟
_ من سرکپوکے اوں . تچاں هم ؛ و بال هم کناں .
_ نون جهمنند بیتگیناں ! – داراں ٹگو آهے کش ات ._ یک جاهے « سانی » نامیں مُشک دابینے نشته . مشکے که مرگ ءِ داب ءَ بال کنت . و اداں هم من سرپد نه بیاں که اے که سرکپوکے ، تچوکے یا بال کنوکے . و من په ایشاں لوگ بُرّته و ٹهینته !
_ داراں ٹگو تو وتی سُنٹ ءَ اینچو دوست مه دار ، پر ما هم ترا کمے بَزّگ ببیت . پر ما گهتریں امیتے ترا ببیت جوان انت . _ چه لوگ ءِ لاپ ءَ اشکتی . _ داراں ٹگو په مرگاں داراں ٹنگ کن انت و بُرّ انت و لهتے لونجیں کدوگ بندنت ، مئی سرجمیں امیت و پناه توئے و ما هم په جنگل ءِ پهریزگ و دارگ ءَ ، وتی کساس ءَ جهد کنانیں .
_ جوان ، تو منا بگوئش که تو کے یے ! _ داراں ٹگو شیرهکی ءَ گوئشت . _ یا یک دمانے ءَ درکپ و درا بئے .
_ من شپکارے اوں ، چه اداں کرّاں هم اشکننت . _ من هنوں وپتگ اوں . بیگاه و دیگر ءَ بیا ، منا گندئے . منی نام « پلی توهو » انت ، بالی ییں هردُک . گیشتر بالی اوک منا گوئشنت . وتی دستاں دوئیں نیمگ پچ کناں ، سینگ ءَ ساپ ، هنچش که کرچکے هم مه بیت ، رند ءَ جهل ، بال کناں و پهکاں هیران کنان !
_ سئے لوگ انت و یکے ءَ مرگے مان نیست ! _ داراں ٹگو هساب کت .
بالی کرت و چارمی لوگ ءِ نیمگ ءَ شُت . لوٹتی که درچک ءَ بنندیت ، توارے چه چارمی لوگ ءَ اشکتی که کسے ژوژ- ژوژ ءَ نُرنڈیت ( گُرُنڈیت ) . زهر ءَ زهر گوئشیت :
_ منی نیمگ ءَ میا .
دندسک اوداں هَند و جاگه کتگ ات . اوداں گَسی ات . چه اے نیمگ آدگه نیمگ و چه آدگه نیمگ اے نیمگ ءَ رو و یا ، باز ات ! ڈن ءَ رو و یا تیزی بوگ ات ، بلے اندر ءَ آواں گوں وتی هرّگیں و زِبریں پاداں آرامی ءَ جنزان اتنت . هنوں اے لوگ آوانیگ انت _ آهاں کے کارداشت کنت !
دارتل ( داراں ٹُگو ) آهاں جُست هم نه کت . پرچا که هر چیز گندگ بوت . نه سهدار ، نه مُرگ _ لولکاں اداں هند کتگ ات . آهاں هم وتی کار ءَ پیده دارین اتنت . پُلانی دنز اش پهک ءَ کت و بینگ و شهد اش مُچّ ءَ کت . بِلّ که همداں به بنت !
_ نون تو سوبیں بوتگ ئے ! _ شپ پَریں سونیا ، داراں ٹگو ءَ گوئشت .
_ من گمان کتگ ات که تهنا په دارتلیں مرگاں من کدوگاں بُرّاں و لوگ تیار کناں . بلے ماں جنگل ءَ دگه بازینے هست که درچکانی لوگ و کدوگ آهان وش بیت . هئو چونیں داب دابیں و هیران کنوکیں انت اهان . بالی ئیں مُشک ( شَپَرّ ) ، بالی ئیں هِردُک ، باز هزمتیں دندسک و جاندُزیں سونیا …
_ بلکین من جاندُز و بے تهمبلے اوں ، _ بے دلگرانی ءَ گوئشتی . _ بلے وتی کاراں ، کن اوں نئے گنتر ( گندگ تر ) چه دگراں . من بیکاریں و تاوان دیوکیں تاتو و کڈکاں گراں و وراں . په همے هاتر من تئی لوگ ءِ کساس ءَ کار کرته وآئی ءِ هکدار اوں .
_ همے لوگ ءَ به نند ! _ داراں ٹگو گوئشت . _ سرجمیں به نندیت . من وش اون و من په شما پهک لوگکے ٹهیناں ! _ هئو هنچو که من سُنت جنئگ ءَ بنگیج کناں ، دار ءِ پوچک و ٹکران انت که هر نیمگ ءَ رِچ انت . همے زیتاں دگه کسے ءَ هم لوگکے بیت . کیا _ نزاناں . هنی منی جند هم نزاناں .