کـــُـــونــْـــج ( لَک لَک )

یک برے « اجر بای » ، وتی ڈگاران ءَ روان و وتی ڈگارانی زرّان ءَ سرجم کناں و زوران ات . آهر ءَ هساب ئی کت انت نَوَد و نـُه ٹـِـکّ و تنگه اتنت ! کنجوسکیں « اجر بای » گـَرم گِپت که پرچا سَد ٹـِکّ نه انت ! نون دگه یک ٹـِکّئ چه کے بگیپت ؟ « اجر بای » چپ و چاگرد ءَ چار اِت و دیست ئی که « حسن » وتی ڈگار ءَ میناں و آپ دیان انت . آئی ءِ کـِرّ ءَ شُت :– حسن ! منا تو یک ٹـِکّ و تنگهے بدئے ، نه گِهتر انت که دو تنگه منا بدئے ! – پر چا واجه « اجر بای » ؟– چه آپ ءَ .– بلے واجه زی _ زِکِیک _ من ترا آپ ءِ زرّ دات انت !– هوڈیں حسن ! زیکیں زرّاں تو منا زیکیں آپ ءِ بدل ءَ‌ دات انت …حسن که بِهمَنتگ ات ، دستانی شَپینت و گوئشت ئی :– منا دگه زرّ وا په بیه یک گـَبـَرّے هم نیست .هـَـؤ ! هنون که زرّ نیست ، بزاں که هنون آپ هم نیست و نه بیت . همے وهد ءَ ڈگار ءَ سیاه و شومیں گـَـؤش گواتے کـَشـّان ات ، که تـُرّاں و مانتُرّان ات . رودرآتکی ملکاں اے سیه گوات ءَ « مَؤت ءِ ساه » هم گوئشنت . هر ساهدارے که گـَؤش گوات ءِ دپ و زَد بکپتیں ، هما دمان ءَ آئی ءِ ساه ئی گِپت و هُشک ئی کت .گـَـؤش گوات که آزمان ءَ کونج ءِ مرگ ءَ بال ءَ دیست ، تـُراں و مانتُرّاں وتا کونج ءِ نیمگ ءَ کـَشـّاں و براں بیت . وتی پرنچوک ، کُشوک و بیمناکیں دست ءَ کونج ءِ نیمگ ءَ شَهار دیاں و دراج کناں بیت . مرگ هم جهد کنان ات که وتا را چه گـَؤش ءِ امبازاں دور _ دیر _ بداریت و به رَکّینیت . چپ و چوٹ و اے نیمگ و آ نیمگ ءَ بال کنان ءَ ، وتی رکینگ ءِ کوشست ءَ کنان ات . بلے کونج ژند بیتگ ات . بانزل ئی هم ژند و بے واک بیتگ اتنت.آهر ءَ گـَؤش گوات کونج ءَ رسینت. کونج ءَ آزمان ءَ چَکـَرّیناں و تـُرّ دیاں بیت تا کونج ءِ ساه شت و آهر ءَ کونجی ڈگار ءَ سَٹ ات .  بے ساهیں کونج ءِ لاش ، پیریں و نیزگاریں حسن ءِ پادانی برابر ءَ کـَپـت . پیریں حسن ءَ کونج ءِ سرا بَزّگ بیت . نِشت و آئی ءِ بانزلاں راست کناں بیت . آئی ءِ سر و پُٹان ءَ لباس کناں و دست مَرزاں بیت .اناگت ءَ کونج وتی چماں پَچ کت . حسن وتی کونزگ ءَ زُرت و چه آئیا کونج ءَ آپ دیاں بیت . کونج وتی پاداں اوشتات ، نرمی ءَ وتی بانزلی مانشانت و آرامی ءَ ساپ و روشنیں آزمان ءَ پـُــورّ و بال ئی کت و پیریں حسن ءِ دست ءَ وَشرنگیں اِسپیتیں پـُٹـے کپت که پیتاپ ءَ تُرُپاں و بلان ات . پـُٹ حسن ءِ دست ءَ کوٹگ ءِ تهمے ءَ بدل بوت . حسن هما یکیں کوٹگ ءِ تهم ءَ ، ڈگار ءَ کـَلّ کت و کِشت . لوٹت ئی که آئیا آپ بدنت . وتی کونزگی چَپی کت . تهنا پک پٹے آپ کونزگ ءَ پَشت کپتگ ات که لیٹ وراں ڈگار ءَ پٹ اِت و کپت .هما دمان ءَ هما جاه ءَ که پٹ پٹتگ ات ، کسانیں سَبزیں جـَرّے سبز بیت که دلجمی و اِشتاپی ءَ ، دیم په ازمان و پیتاپ ءَ وتا کـَشـّاں بیت ؛ . پیریں حسن ءِ هیرانیں چمانی دیمپدیم ءَ آئی ءِ سُهر رنگیں پُـلّ پَچ پـُـلـّـِت انت . هر نیمگ ءَ تاک جناں بیت و تاکانی جاه ءَ کسانیں کوٹگ ودی و مزن بیاں بیت انت . کوٹگ تیزی ءَ مزن بیان ات . هنچو مزن و گران بیت که حسن آهی ءَ چه آهی ءِ جاه ءَ سُرینت هم نکت . همے وهد ءَ هم « اجر بای » چه همودان ، چه هما نزیک ءَ گـُـوئزاں و روان ات . اِشکت ئی که چه حسن ءِ لوگ ءَ شاده و وشّی ءِ ساز و آوازے اِشکنگ بیت . سکّ هَیران بیت .– چون حسن ءِ شاده ءِ روچ انت ؟ آئی گوئشت که آئیا یک گـَبـَرّے هم نیست ! _ « اجر بای » گوں وتا پگر کناں بیت . « اجر بای » ، حسن ءِ لوگ ءِ نزیک ءَ شُت . چه ٹـُنـگے ءِ شَم ءَ ، توکا چاراں بیت . دیست ئی : لوگ ءِ نیام ءَ ، مزنیں کوٹگے اش بُرّتگ و کوٹگ ءِ لاپ چه سُهر و سَوناییں ٹـِکّاں پـُرّ انت.کـَنجوسک و گـَـڈکیں « اجر بای » ءِ چَمّ و ٹـِیلـَگ ترپت انت . هَمودان اوشتات و گوش داراں بیت . حسن وتی گـَپـاں دیوان ءِ نِندوکاں گوئشان ات :– من کونج ءَ آپ دات . آ زندگ بیت . چـَم ئی پَچ کت انت ، پُورّ و بال ئی کت و منی وتی شـَررنگیں اِسپیتیں پـُٹے ٹیکی دات . که کوٹگ ءِ تهمے ءَ مَٹ و بدل بیت . چه هما تهم ءَ اے مزنیں کوٹگ رُست و مزن بیت . « اجر بای » سرجمیں هبراں گوشداشت و یات کت انت . ایدگه روچ ءَ ، روچ ٹــِکّ کتگ و درآتکگ ات ، بلے « اجر بای » هنگت وتی لوگ ءَ نرستگ ات . راه ءَ روان ات . دیست ئی که یک کونجے ساپیں رود ءِ آپ ءِ کـَش ءَ نِشتگ . آرامی ءَ آئی ءِ نیمگ ءَ شُت و نزیک بیت . گوں چَـگـَلے ءَ جـَت ئی که کـَپت . پدا شُت گِپت ئی و چه وتی کونزگ ءَ آئیا آپ دَیاں بیت … پدا کـُـوارّ اِت :– من ترا رَکینت و نجات دات .__ٹـَگّین مرد ءَ گوئشت و پدا ٹپی و زدگیں کونجی گوں جنجال چِست کت و بال دیاں بیت . – او کونج ! _ « اجر بای » کوارّ اِت ._ تو هم منا دو کوٹگ ءِ تهم بدل بدئے ! نه سئے ! نه چار ! نه گِهتر انت پَنچ ! …هما دمان ءَ آئی ءِ دست ءَ سیاهیں پـُٹـے کـَپـت که هما دمان ءَ کوٹگ ءِ تهمے ءَ مَٹ بیت … لوگ ءَ « اجر بای » سرجمیں تاگ و ٹـُنگاں بند کت . دروازگ ئی هم مُهر و شپ بند کت . په زَرّ و تَنگهانی جاگه کنگ ءَ ، پیٹی و هـُرجینی تیار کت انت . کوٹگ ءِ یک نیمگ ئی بـُرّ اِت و دور کت که اناگت ءَ … چه اودان سَکّ مزنیں رُمبے چه گودِرّ و گومزاں دَر رِهت انت .  گودِرّاں ، « اجر بای » ءَ پــِر رِهت انت . ڈنگ جناں ، گـَساں و وراں بیت انت . « اجر بای » ءِ سرجمیں جان سُچاں ، هارَگ دیان ات . « اجر بای » ءَ وتی کوٹی ءَ تَچاں ، کوکار کناں و گریوان ات . چیر به بیت ، بلے کـُجـا ؟ آهر ءَ شپبندی پروشت و درا درسِٹ ات ؛ بلے آئی‌ءِ رند ءَ هم گودرّ و گومزاں دَر رِهت انت و آئی ءِ چـَـپـَـٹ و رند ءَ کـَپت انت .